Na de uitspattingen van de vorige avond, bleven mijn vriend en ik zo lang mogelijk in bed liggen. We zaten nét aan tafel toen de bediening aanklopte om ons ontbijt te serveren. De jongedame die het ontbijt bracht, moest een paar keer op en af lopen om alles uit te stallen op onze tafel. Brandstof genoeg om de dag door te komen!
Na het ontbijt pakten we onze spullen bijeen en verlieten we de kamer. We bedankten het personeel voor de fantastische ervaring en maakten een mooie wandeling doorheen de velden en langs de megalieten van Wéris. Overal stonden sleutelbloemen en paardenbloemen in bloei. Wat een prachtige lente! En de aanwezigheid van die mysterieuze dolmen en menhirs gaf de wandeling nog net dat tikkeltje extra.
Steen in beweging van Guy Janssen:
Pittoresk kappeletje:
Wéris is duidelijk een fan van kapelletjes:
En nog een kappelletje!
Na de wandeling keerden we terug naar de parking van Le Cor de Chasse, om van daaruit naar het koninkrijk van Marc Coucke te rijden. Helaas weigerde onze cambio om op te starten. Zelfs de boordcomputer gaf geen teken van leven meer. Dat kon maar één ding betekenen: een platte batterij. We overwogen eerst om bij Le Cor de Chasse te gaan vragen of ze geen startkabels hadden, maar dat idee lieten we al snel varen. In zo’n Cambio abonnement is immers ook pechbijstand inbegrepen. Dus gebeld naar Cambio, alles nog eens dubbel gecheckt: uiteraard kregen we de wagen nog steeds niet aan de praat.
We hielden een beetje ons hart vast: wie weet hoe lang we op een zondagnamiddag zouden moeten wachten op bijstand in dit boerengat. Maar hey, dat bleek ontzettend mee te vallen. De VAB zou er over een dik half uur zijn. Dus maakten we nog een klein wandelingetje in de buurt en keerde mijn vriend naar de wagen terug een vijftal minuten voor de verwachte aankomst van de reparateur. Ondertussen maakte ik nog een ommetje in Wéris zelf. Na een dik kwartier kreeg ik al bericht van mijn vriend dat onze cambio gemaakt was. Amai, dat was snel! Ik maakte meteen rechtsomkeer.
Tegen dat ik terug bij de wagen was, was de VAB alweer vertrokken. De reparateur had tegen mijn vriend gezegd dat iemand de kabel van de batterij had losgemaakt. Dus de batterij was helemaal niet plat, zoals we eerst dachten. Vreemd, want wij waren helemaal nergens aangekomen en wie prutst er nu zonder reden aan de batterij van andermans wagen? Bizar verhaal, maar het belangrijkste is dat we weer verder konden! Blij dat we zo snel geholpen waren!
Op naar Durbuy!
[…] Iets later dan gepland reden mijn vriend en ik Durbuy binnen, alwaar het op het eerste gezicht behoorlijk druk was. Duidelijk dat veel mensen op deze frisse, maar zonnige zondag van het mooie weer wilden profiteren door te slenteren in de gezellige straatjes van het ‘kleinste stadje ter wereld’. We parkeerden onze wagen op de parking aan de oevers van de Ourthe vlakbij het centrum en begonnen aan onze ontdekkingstocht. […]
Wéris , het zegt me niets . Maar ik herinner me nu wel kinderweekends in de wijde omgeving van Durbuy waar effectief ik dolmen en menhirs gezien had.