Dat het Thalasso Concarneau Spa Marin Resort de coronamaatregelen serieus neemt, blijkt uit het feit dat hier helemaal geen sprake is van een ontbijtbuffet. In de plaats daarvan moet je de dag op voorhand een formulier invullen om aan te geven op welk tijdstip je wil gaan ontbijten en welke ontbijtopties je kiest. Vooral dat laatste vind ik zeer moeilijk om in te schatten. Hoe kan ik een dag op voorhand bepalen waarin ik ‘s ochtends zin heb? Enfin ja, we deden ons best om het formulier in te vullen, maar zijn toch lichtelijk teleurgesteld door de zeer afgemeten hoeveelheden die ons ‘s ochtends geserveerd worden. Zo had ik bijvoorbeeld twee keer ‘cavaillon’ op het formulier aangeduid, wat resulteerde in vier petieterige schijfjes meloen en de hoeveelheid brood die we kregen was gewoon echt te weinig. Gelukkig konden we een paar broodjes extra bestellen. Ik blij dat ik de Franse kaas aangekruist had, zodat ik in het geheel voldoende gegeten had. Morgen toch maar wat extra zaken aankruisen en de hoeveelheden verhogen op dat formulier. En oja, dat ingenieuze circulatieplan naar het koffieapparaat: geen gast die zich daaraan hield.

We wandelen vanaf ons hotel langs de prachtige kustlijn naar La Ville Close, dé topattactie in Concarneau. La Ville Close is een versterkte stad gelegen op een eilandje, daterend uit de vijftiende eeuw. In de loop der eeuwen werden de omwallingen die de stad beschermen steeds verder uitgebreid en natuurlijk had Vauban in de zeventiende eeuw ook nog wat verbetersuggesties.

Binnen de muren van La Ville Close is het dragen van een mondmasker verplicht. We starten ons bezoek met een wandeling langs de omwallingen die ons een goed overzicht bieden van de architectuur van La Ville Close. Het stadje zelf is prachtig, maar het is er erg druk en bijzonder toeristisch. Bovendien is het heel warm, wat het dragen van een mondmasker niet bepaald comfortabel maakt.

Wanneer we tegen het middaguur iets willen eten, zitten alle terrassen bomvol. Aangetrokken door de mooi uitgestalde zoetigheden lopen we Maison Georges Larnicol binnen, een koekjes- en chocoladewinkel waar we niet weten waar eerst kijken. In de winkel staan achter glas sculpturen gemaakt van pure suiker (ja, dat lezen jullie goed). Fenomenaal. Ik koop me een chocolade-lolly, die ik na wat mondmaskergedoe met smaak weet te verorberen.

Voor de lunch verlaten we La Ville Close. Opeens is mijn hongergevoel helemaal weg en voel ik gerommel opsteken in maag en darmen. We vonden nochtans een gezellig tafeltje op het terras van La Verrière en de menukaart ziet er ook prima uit. Aangezien ik totaal geen honger heb, bestel ik het goedkoopste op de kaart: een pizza margarita. Met spijt kijk ik naar de poké bowl met garnalen van mijn vriend. Normaal ben ik dol op dat soort gerechten, maar al die rauwe groenten durf ik even niet aan. Ik eet een kwart van mijn pizza op en help mijn vriend met het pellen van zijn garnalen. De pizza blijft binnen, dus dat is op zich al een succes.

We wandelen terug langs de kust naar ons hotel. Tegenover ons hotel kan je kajaks en surfplanken huren. We grijpen meteen de koe bij de horens en reserveren een kajak voor twee personen. In het hotel kleden we ons snel om en negeren de rare blikken wanneer we in badpak de receptie passeren.

Het kajakken is een groot succes. Twee uur lang dobberen we op de zee en verkennen we de rotsachtige kustlijn met de mooie stranden. Echt genoten!

We sluiten de namiddag af in de wellness van het hotel. We profiteren van het heerlijke zwembad, de hammam en de sauna. Na een deugddoende douche dineren we bij Chez Nat, een gezellig restaurantje vlakbij ons hotel. Mijn maag en darmen zijn weer volledig in orde, dus ik geniet van petoncles (kleine sint-jacobsvruchtjes) als voorgerecht en een pot met kleine Bretoense mosseltjes. En ja, daar mag een glaasje champagne bij, dankjewel!

Ook deze avond trekken we voor de zonsondergang naar het strand. Een mooie afsluiter van een warme dag.