Zo voelde het vandaag toen ik de sleutel in de deur van ons vertrouwde appartement in Leuven stak. Niet het gevoel thuis te komen overheerste, maar wel de herinnering aan mijn persoonlijk falen dat nog steeds niet verteerd is.
Het is ook vreemd om terug te keren in een leeg appartement nadat ik ongeveer een jaar geleden de deur achter me dicht trok vol enthousiasme over een nieuw avontuur. Zo lang ik nog in Antwerpen woonde, kon ik me concentreren op het ontdekken van een nieuwe stad. Ik woonde er niet lang genoeg om in routine te vervallen. In Leuven is dat een ander verhaal.
Maar goed, hét grootste voordeel van deze verhuis is dat ik per dag heel wat tijd zal uitsparen doordat mijn pendeltijd drastisch verminderd is. En dat is tijd die ik ongetwijfeld kan gebruiken voor nuttigere zaken.
![IMG_9866[1]](http://yab.be/wp-content/uploads/2018/09/IMG_98661-1024x1024.jpg)
Ik ben al even aan het nadenken over hoe ik het precies moet zeggen, maar ik krijg het niet goed verwoord. Daarom maar gewoon zoals het in mij opkwam: JIJ FALEN??? Maar nee YAB, één ieder aan wie je het gevraagd had en waar je een ‘nee’ te horen kreeg beging een grote vergissing: ze hebben niet het minste besef wat voor een groot talent en toffe madam ze hebben laten schieten, echt waar.
Misschien moet ik het op een andere manier bekijken. Zoals dit artikel het beschrijft: https://www.elephantjournal.com/2018/09/i-quit-my-job-to-pursue-my-passion-my-life-fell-apart/
Success isn’t about how fast you run or high you climb but about how well you bounce
Het is toch niet terug naar af? Je keert niet terug naar de zelfde functie als anderhalf jaar geleden…intussen heb je professioneel toch ook een goeie nieuwe uitdaging aangegaan waar je je tanden kan inzetten? Misschien niet wat je dacht oten je deur in Leuven achter je toe trok nee, dat kan ik me wel voorstellen.
Interessant artikel wel hierboven.