Omdat ik de nacht van vrijdag op zaterdag in Brussel bleef logeren, keek ik uit naar een avondje terrasjes doen in onze hoofdstad. Mijn erg last minute oproep op Facebook om drinkbuddies te vinden, leverde helaas geen resultaten op en dat was misschien maar goed ook, want uiteindelijk verliet ik ons kantoor pas om 20.15u. In mijn nieuwe job blijf ik worstelen met een te hoge vergaderlast, waardoor ik noodgedwongen het reguliere werk buiten de normale werkuren moet doen. Niet goed, ik besef het, maar ik zie dit op korte termijn niet snel verbeteren, zeker niet nu één van mijn nieuwe medewerkers (gestart op 1 januari) ons team alweer verlaat.

De avond was bijgevolg iets korter dan oorspronkelijk gepland, maar ik genoot ervan bij valavond door de Brusselse straten te slenteren. Het leek wel of gans Brussel naar buiten was gekomen om te genieten van het prachtige zomerse weer. De straten en pleinen zagen zwart van het volk. Uiteindelijk belandde ik bij Umamido op het gezellige Sint-Katelijneplein. Ondanks mijn late aankomstuur duurde het even voor ik mijn noedelsoepje had, waardoor ik de resterende minuten van de avond steeds verder zag inkrimpen. Laat kon ik het niet maken, want ik moest zaterdagochtend immers vroeg uit de veren. Dit had ik geheel en al aan mezelf te danken, moest ik maar niet zo gek zijn mij als vrijwilliger voor een evenement van onze organisatie op te geven.

Omdat ik het verdiend had na een best wel heftige werkweek, trakteerde ik mezelf op een ijsje van Gaston: een bolletje passievruchten en een bolletje chocolade. Altijd al een grote fan geweest van de combinatie fruit en chocolade. Ik zette me aan een tafeltje op het terras en genoot van de zomerse vibraties die uit de straatstenen leken op te stijgen.

Volgende keer hoop ik op een normaal uur te stoppen met werken om écht met volle teugen van de Brusselse terrasjes te genieten.