Tijd om nog eens inspiratie te halen bij het lijstje van Kathleen.
Waarom ben je ooit beginnen bloggen en waarom blog je nu nog altijd?
Het is interessant om even terug te lezen wat ik hier vroeger al over schreef. Ik denk dat de verwachtingen die ik vroeger van het bloggen had niet helemaal ingelost werden. Maar goed, een mens wordt ouder en wijzer, zeker? En leert zich neer te leggen bij de eigen beperkingen (of doet althans moedige pogingen om dit te doen). De hoop dat het aantal commentaren op deze blog ooit nog zal toenemen, heb ik netjes opgeborgen. Uiteindelijk denk ik dat deze blog een te onduidelijke focus heeft om een specifiek doelpubliek aan te trekken en ik denk dat wat ik schrijf ook niet altijd even herkenbaar is. Ik speel al een hele tijd met het idee een aparte reisblog op te starten, maar door gebrek aan tijd zal dit wellicht bij wilde plannen blijven. Ik zie er ook tegenop om mijn bestaande reisverslagen te herwerken in een format dat meer aansluit bij een reisblog.
Dus hou ik het maar bij dit stekje hier, waarvan de grootste verdienste is dat het later kan fungeren als een dagboek om terug te kijken op de mooie en minder mooie momenten in mijn leven.
Een ziekte van deze tijd vrees ik… weinig blogs krijgen echt nog veel comments hè? Bij mijn verslagjes van Australië had ik elke dag 100 lezers en amper reacties… demotiverend eigenlijk soms hè?
Mja, ik moet misschien ook de hand in eigen boezem steken, want ik ben ook geen frequente commentaarachterlater. Maar ik heb wel al jouw verslagjes gelezen! Australië is nog steeds één van de meest fantastisch reizen die ik ooit gemaakt heb.
‘t is vooral een dagboek voor mij …de nood om te vertellen wat er gaande is in mijn leven. Dat ik een bekende blogger met veel comments word, hoop ik ook niet meer.