Vandaag vierden we de verjaardag van mijn petekindje uit Tielt-Winge. Vier jaar al, wat vliegt de tijd. Een heerlijk lentezonnetje maakte dat we gezellig buiten konden zitten, genietend van de eerste warme zonnestralen, voorbode van wat hopelijk een mooie lente wordt. Ik heb er echt behoefte aan de winter achter me te laten.

De cadeautjes die mijn vriend had gekocht (terwijl ikzelf ergens boven Rusland in de lucht hing) vielen in de smaak: een grote graafmachine en een boekje over bouwwerven. Ja, dat ingenieursbloed kruipt waar het niet gaan kan. Hij was er echt blij mee en ditmaal was het ook geen gedoe om de cadeautjes open te maken. Heel fijn.

Naar goede gewoonte hadden de ouders weer veel te veel eten voorzien. Ik ontdekte een nieuwe variatie op het recept van de alom gekende macaroni met kaas en hesp: Jeroen Meus voegde spruitjes aan dit recept toe en het resultaat was werkelijk heerlijk. De spruitjes gaven iets smeuïgs aan het geheel én je had het gevoel dat je toch nog een beetje gezond deed. 😉

Daarna moest ik nog een gaatje vinden voor de brownietaart, wat mits een beetje wringen, ook wel lukte. Ik was natuurlijk getraind door al die overdaad op etensvlak in Zuid-Korea. 😉