De hoofdreden voor ons bezoekje aan Antwerpen, was uiteraard ons diner bij The Jane. Omdat het ons weinig waarschijnlijk leek dat we na de maaltijd nog een trein zouden vinden om ons naar Leuven terug te brengen, boekten we een overnachting in het Radisson Blu Astrid hotel vlakbij Antwerpen Centraal. Zoals ik ondertussen al gewoon ben, nam ik na de Koreaanse les de trein naar Antwerpen. Ditmaal was ik wel zo slim om een slaatje voor onderweg te kopen, kwestie van niet volledig uitgehongerd in Antwerpen aan te komen.

Mijn vriend en ik hadden afgesproken om elkaar te ontmoeten op de trein. Hij spoorden vanuit Leuven naar Mechelen en zou daar overstappen op de trein waarop ik zat. Ik liet hem bijtijds weten dat ik in de allerlaatste wagon had plaatsgenomen en was in mijn nopjes omdat mijn trein voor één keer eens geen vertraging had. Stipt op tijd stopte de trein in Mechelen. Alleen zag ik mijn vriend niet opstappen. Ik belde, hij belde, we belden gelijktijdig en misten mekaar. Uiteindelijk lukte het ons elkaar te bereiken, maar hij zei dat hij mij niet vond, in de laatste wagon en ik zei dat ik hem niet zag, in de laatste wagon. Mijn vriend vroeg me om naar de deuropening te komen in een poging elkaar te vinden. We stonden al even stil in Mechelen, dus ik durfde niet op het perron stappen uit vrees de trein te zien vertrekken, maar ik ging wel zo ver mogelijk uit de deuropening hangen. En jawel, gans in de verte zag ik hem: helemaal vooraan bij de allereerste wagon. Ik deed nog een poging om zijn aandacht te trekken, maar hij zag me niet. Gelukkig was hij slim genoeg om op de trein te stappen…

Spijtig genoeg reisden we met een Desiro trein en was het onmogelijk om gans de trein door te lopen. Ik liep dus in zijn richting tot ik niet meer verder kon en hij deed hetzelfde. In het volgende station stapte ik uit en wisselde ik van rijtuig, maar nog lukte het me niet om tot bij hem te geraken. Pas ergens in Mortsel slaagden we erin elkaar te vinden. Een bijzonder komische situatie. 😉

Na een bijzonder korte gezamenlijke treinrit kwamen we aan in Antwerpen. We meldden ons stipt om 14u (het check-in uur vermeld op onze reservatie) aan bij de balie van het Radisson Blu Astrid hotel, maar kregen te horen dat onze kamer al wel klaar was, maar nog geïnspecteerd moest worden. Origineel excuus alvast. De dame aan het onthaal zei dat we gerust iets konden gaan drinken in de bar en dat ze ons een seintje zou geven als onze kamer klaar was. Aangezien ik dorst had gekregen van het  heen-en-weer-geloop in de trein, zag ik dat wel zitten. Ik bestelde een peperduur glas vers sinaasappelsap (7 euro!!) en mijn vriend een biertje. Na zo’n drie kwartier in de bar gezeten te hebben, vond ik het welletjes en besloot ik te gaan informeren of de inspectie al rond was. De dame die mij had geholpen, keek me aan alsof ze mij voor het eerst zag, maar bevestigde gelukkig dat de kamer klaar was. Ze was duidelijk helemaal vergeten dat ze beloofd had ons een seintje te geven. Niet zo’n goed begin van ons verblijf.

Gelukkig was de kamer in orde. We gooiden de koffer open, graaiden onze badkledij eruit en kleedden ons als de weerlicht om. We waren immers zo vroeg naar Antwerpen gespoord om optimaal gebruik te kuknnen maken van de wellnessfaciliteiten van het hotel. En door de onhandigheid van de receptioniste hadden we al drie kwartier minder om te  relaxen.  Het zwembad was niet al te groot, maar het water was ideaal van temperatuur en het stoombad was werkelijk geweldig. Ik voelde me helemaal ontspannen. We waren niet de enige klanten in de wellness, maar dat stoorde niet. We hadden aan de zus en de schoonbroer van mijn vriend laten weten dat we in de jacuzzi zaten en na een klein uurtje vervoegden ze ons. De ideale aanloop naar een bijzondere avond!

Zondag sliepen we uit en verdreven we de lichte kater met een uitgebreid ontbijt. Mijn vriend en ik stonden volgens afspraak stipt om 10u aan het ontbijt. Het was spitsuur en we moesten even wachten om onze naam op te geven. Ik had veel geluk dat ik een prachtig tafeltje voor vier kon te pakken krijgen met uitzicht op Antwerpen Centraal, het mooiste station ter wereld. Wat later sloten de zus en schoonbroer van mijn vriend aan. We lieten ons het uitgebreide ontbijtbuffet goed smaken! Doordat we te lang ontbeten, was er spijtig genoeg geen mogelijkheid meer om nog van het zwembad te genieten, maar ik was toch niet echt in topvorm na zo’n avond uitgebreid dineren.

Rond de middag checkten we uit en namen we afscheid van onze tafelgenoten. Onze eerste poging om tot in Leuven te geraken, strandde helaas in Antwerpen Berchem wegens een defect aan onze trein. We werden bijna van het perron geblazen door de stormwind en moesten noodgedwongen gaan schuilen in het bijzonder hippe station van Antwerpen Berchem. De beste optie om ons zo snel mogelijk in Leuven te brengen was een overstap in Mechelen. Uiteindelijk waren we bijna drie kwartier later terug in Leuven dan voorzien. Gelukkig was ik na dit fantastische weekend vergevingsgezind en zag ik voor de zoveelste keer door de vingers dat de NMBS er niet in slaagde mij op een vlotte manier van punt A naar B te brengen.