Een gezellig avondje

Rauwe vis, koude rijst, sojasaus, wasabi en goed gezelschap, meer hoeft dat echt niet te zijn. Het maakt me erg blij om te zien dat vriendin U, na jaren vrijgezel geweest te zijn, eindelijk de ware tegen het lijf gelopen heeft. Prachtig om de liefde tussen twee mensen schuchter te zien ontluiken. Ach, die eerste kriebels, bestaat er iets mooiers? Alweer twee mensen die elkaar online vonden. Het internet, het is toch een fantastische uitvinding.

De PurPur heeft trouwens nieuwe uitbaters. Twee mediterraan ogende, knappe kerels in strakke pakken. Ik vermoed Koerden, omdat er Koerdische thee op het menubord stond. Benieuwd of deze uitbaters het langer uitzingen dan de vorigen, want de PurPur verdient echt zijn plekje in het Leuvense horecalandschap.

Ergernissen op vrouwendag

Dit belachelijke artikel in De Standaard vol met clichés en vooroordelen. Enfin, veel woorden ga ik er niet aan vuil maken, de tijd en de energie ontbreekt mij. Er is een reden waarom ik nooit de Flair lees. Graag verwijs ik jullie door naar dit voortreffelijke opiniestuk over vrouwendag in De Tijd, om te illustreren dat het ook anders kan. Ik kan alleen maar zeggen dat ik er nog altijd geen spijt van heb dat ik mijn abonnement op De Standaard opgezegd heb.

Blijft dat ik er mij kapot aan erger dat vrouwendag een vehikel van marketeers geworden is.

Brunch à l’italienne

Twee zondagen achter mekaar dompelden we ons onder in de Italiaanse cultuur. Het ziet ernaar uit dat de initiële haat-liefde verhouding die we met Italië hadden (mooi land, mooie taal, lekker eten, te veel luidruchtige Italianen) zich langzaam aan het omvormen is tot een waarachtige love story. Enfin, dit alles dankzij de inspanningen van S.P.Q.R., de Leuvense Romevereniging.

Tijdens het verjaardagsweekend van mijn vriend gingen we op zondag 26 februari naar het VINO 2012 wijnfestival in de busineslounge van OHL (meteen de allereerste keer dat we daar kwamen). Met een degustatieglaasje schoven we van stand naar stand om de verschillende wijnen te proeven. Naarmate de tijd vorderde, werden de mensen vrolijker en raakten de smaakpapillen verdoofd. We lieten ons verleiden tot de aankoop van maar liefst 12 flessen van de bruisende rode wijn Gaio Rosso uit Az. Agr. Alessandro, een nieuw importproduct van de Wine Loft. Iets heel bijzonders om als aperitief te schenken en ook leuk om cadeau te geven. De namiddag sloten we af met een overheerlijke zoete dessertwijn Vin Santo San Gimignano uit Toscane van de Zuiderse Fijnproever. Ons zal je zeker nog vaker om een flesje wijn zien gaan in beide zaken.

En zondag 4 maart schoven we om elf uur de voeten onder tafel voor de S.P.Q.R. brunch. We genoten van allerhande Italiaanse specialiteiten door vrijwilligers bereid en maakten kennis met het vriendelijke gezin aan onze tafel. Twee dagen voorbereiding was er in de brunch gekropen. De opbrengst was ten voordele van Plan België, wat maakte dat het eten eens zo lekker smaakte. En ik won daarnaast ook nog eens drie boekjes met Italiaanse recepten in de tombola. Een kleine vijf uur later keerden we helemaal voldaan huiswaarts, onze plannen om er nog een fietstochtje aan te breien uit luiheid opbergend.

Besmettelijk

De geplande avond met zes volwassenen en drie kinderen werd er eentje met vier volwassenen en twee kinderen, wegens een al dan niet griepje dat heerste in het huis van onze gastheer en gastvrouw en een zwangere gaste die zich niet aan een potentieel virus wilde blootstellen. Jammer, maar begrijpelijk.

Alhoewel het gezelschap uitgedund was, werd het toch een gezellige avond, met een keure aan lekker hapjes, heerlijke zalm met broccoli en een lekker luchtig dessert. En  natuurlijk haalde ik mijn aloude trucje boven om de sympathie van de kinderen te winnen: mijn iphone. En om me helemaal populair te maken, liet ik een paar kinderspelletjes achter op de ipad-van-het-huis. (Al valt die angry birds ook in de smaak bij de mama, heb ik vernomen.)

Inspiratie gezocht

Sneller dan verwacht komt het einde van het schooljaar weer in zicht. Er moet nog een boekje voor Spaans uitgelezen worden en ik moet dringend, dringend werk maken van mijn eindopdrachten voor fotografie. Nochtans duurde de cursus nu een heel jaar en geen half jaar zoals de voorgaande modules. Maar uiteraard wordt het één en ander toch weer uitgesteld of komt er iets anders dringends tussen en zo vliegen de dagen voorbij en moet er opeens inspiratie gezocht worden voor een eindwerk. Het beste idee tot nu toe is iets met kerkhoven doen. Niet bijster origineel, maar er zijn wel een paar fotogenieke kerkhoven in de buurt van Leuven en een grafsteen loopt niet weg, he.