Schuldig aan de moord op haar vijf kinderen. Ik heb de ontwikkelingen in dit proces nauw opgevolgd omdat ik hoopte dat het proces op de één of andere manier klaarheid zou scheppen in de vraag die iedereen zich stelt: “Waarom?” Dat is helaas niet gebeurd. En zal waarschijnlijk ook nooit gebeuren.
Toch vind ik het terecht dat Geneviève Lhermitte toerekeningsvatbaar werd verklaard. De uitkomst kon wat mij betreft niets anders zijn: iemand die een mes steelt en vervolgens een redelijk doordacht moordplan volgt, ik kan daar ook geen onweerstaanbare drang in zien. Dat de drie psychiaters op basis van de twee brieven die Lhermitte stuurde naar haar behandelende psychiater (hoe die mens ‘s nachts nog kan slapen, dat begrijp ik niet) volledig van gedachten veranderden, doet bovendien mijn toch al wankel vertrouwen in psychiaters en psychologen geen goed. Ik blijf erbij dat we op dit moment nog bijzonder weinig weten over de menselijke psyche.
De zaak is hiermee afgesloten. Niets zal ooit de dood van deze vijf kinderen kunnen compenseren.
Een kleine opmerking: onweerstaanbare dwang werd ook niét gepleit.
Wel ontoerekeningsvatbaarheid. Het eerste zou resulteren in een vrijspraak, het tweede in dit geval in internering.
Nu zal de veroordeelde naar de gevangenis gaan zonder verder onderzoek of behandeling.
Mocht ze geïnterneerd geworden zijn, dan zou er misschien ooit klaarheid in deze zaak kunnen komen.
Het feit dat inderdaad de “waarom-vraag” zoals jij terecht stelt niet opgelost kan worden, is een duidelijke indicatie dat de veroordeelde krankzinnig was. Mensen met een redelijk gezonde geest vatten krankzinnigheid niet.
Iemand met een gezonde geest kan veel kwaad doen, maar een moeder die tegen iedere oerkracht en elk instinct in vijf kinderen doodt, is volgens mij -exusez le mot- knettergek.
Iemand die knettergek is, hoort thuis in een instelling of een psychiatrische afdeling van een gevangenis, niet in de gewone gevangenis.
ik heb hier ook een bedenking bij: in geval van een waanstoornis: zoals bv een god die oplegt een plan uit te denken en haar kinderen te vermoordden zodat deze van de verdoemenis kunnen gered worden (zoals bv deze aarde). dit is ook een weldoordacht plan bij een krankzinnige. Het is niet dat iemand krank van zinnen is dat die iemand niet zinnig kan zijn in zijn ‘krank’.
ten tweede lijkt het me nogal veralgemenend om alle psychiaters af te schieten op het werk en de keuze (waarvan het fijne niet geweten is) van twee psychiaters. Ergst van al betrek je er ook nog de psychologen bij die vaak vanuit een heel andere invalshoek werken.
@Tim: Wat het eerste punt betreft, heb je ongetwijfeld gelijk.
Wat je tweede punt betreft, het spijt me dat ik psychiaters en psychologen over één kam geschoren heb. Natuurlijk weten psychologen nog véél en véél minder over onze psyche dan psychiaters.