Na het ontbijt dat er, op de vulling van de croissant na, exact hetzelfde uitziet als gisteren, trekken we onze wandelschoenen aan voor een daguitstap naar Pompeï en de Vesuvius. We zetten er flink de pas in naar de plaats van afspraak: het Terminus Hotel op Piazza Giuseppe Garibaldi.
Daar aangekomen worden we met een gelijkaardig chaotische situatie geconfronteerd als aan de ingang van Napoli Sotteranea twee dagen geleden. Overal staan groepjes mensen te draaien, maar nergens is er een visuele aanwijzing die ons naar de exacte plek van afspraak kan leiden. Geen bord met de naam van het bedrijf dat de uitstap regelt, niks. Uiteindelijk komt er dan toch een meisje in een Barbie t-shirt opduiken die namen begint af te roepen van een papieren lijst op een klembord. Het is meteen duidelijk dat het stevig druk zal zijn in Pompeï, want groep na groep vertrekt naar de bussen die staan te wachten.
Na lang nagelbijten, worden dan eindelijk onze namen afgeroepen. Ik vreesde al even dat de op voorhand geboekte en betaalde uitstap een scam was. Met wat vertraging worden we vervolgens naar een grote toeristenbus gebracht.
De rit naar Pompeï zelf verloopt vlot. Aangekomen op de parking blijkt dat ons vermoeden bevestigd wordt: de parking staat stampvol. Dat belooft… We worden naar een kraam vlakbij de eetgelegenheden en toeristenshops geleid en nemen daar onze oortjes in ontvangst. Voordat we beginnen aan het bezoek, wijst de gids ons de weg naar een gratis toilet in een hotel vlakbij. De toiletten (zonder bril, uiteraard) bevinden zich in de kelder van het hotel. Om bij de toiletten te geraken, passeren we tientallen vitrines met allerhande souvenirs in de kelders van het hotel. De overtreffende trap van toeristisch.
Uiteindelijk start de rondleiding in Pompeï zelf pas om 11.40u. Het is uiteraard fantastisch om rond te kunnen lopen op deze prachtige historische site, maar de gigantische hoeveelheid toeristen is toch een serieuze domper op de ervaring. Doordat er zoveel volk is, is het niet altijd evident om de gids met haar kleine gele paraplu terug te vinden. En jawel, terwijl ik nog snel een aantal foto’s neem in een villa, ben ik opeens de groep kwijt. Tot mijn grote horror, want de gsm-ontvangst op de site is bijna onbestaande.
Door een gelukkig toeval heb ik echter net één streepje ontvangst en slaag ik erin mijn vriend te bereiken die me kan zeggen waar de groep is. Oef! Sommigen in onze groep hebben echter minder geluk dan ik. Een vrouw raakt onderweg haar man kwijt en we vinden hem pas terug aan de ingang/uitgang op het einde van de rondleiding. Jammer van het geld dat die mensen betaald hebben voor de gids, denk ik dan.
Het is jammer, maar het systeem met de oortjes werkt niet goed, waardoor ik de gids niet altijd even goed kan verstaan. Het is duidelijk dat er niet echt veel geld geïnvesteerd is in het microfoontje van de gids en de headset voor de toeristen.
Wat mij het meest zal bijblijven van het bezoek aan Pompeï zijn de afgietsels van de lijken van mensen die gestorven zijn door de vulkaanuitbarsting en wiens laatste momenten voor de eeuwigheid bewaard zullen blijven. De gedachte aan hun doodsstrijd doet me rillen, ondanks de warme temperatuur op de site. Van een heel andere orde is het bordeel (te vinden door de penissen te volgen die aangebracht zijn in de bestrating) dat zowaar een menukaart heeft met allerlei standjes waaruit de zeelieden die hier aanmeerden en geen Romeins spraken, konden kiezen. Aan de lange rij wachtenden bij dit huis te zien, is dit gebouw duidelijk de favoriet van elke gids. 😉
