Man, man, man, ‘t is besmettelijk, zeker? In wat voor wereld leven we dat terreurdaden live gestreamd worden op het internet, terwijl gelijkgestemden de moordenaars toejuichen? Wat andere gestoorde individuen die extremistische gedachten koesteren, ongetwijfeld op ideeën brengt.
Triestig.
Er zijn twee dingen die Utrecht is uniek maken: de hoogste Domtoren van Nederland en de werven. De Domtoren is niet enkel uniek door zijn hoogte: de toren staat volledig los van de kerk. Op 1 augustus 1674 verwoestte een tornado het slecht geconstrueerde schip van de Domkerk. De stenen puinhoop bleef nog jaren liggen en deed dienst als een soort van steengroeve. De laatste restanten van de ruïnes werden pas in 1826 opgeruimd, waardoor het Domplein ontstond dat de toren scheidt van de rest van de Domkerk. Best wel een bizar gezicht: een losstaande toren en een halve kerk met daartussen een plein.
De werven van Utrecht zijn een ander verhaal. Utrecht is gebouwd aan een zijarm van de Rijn. Doordat men stroomopwaarts dammen op de Rijn gebouwd heeft, is in de loop der tijden het water in de grachten beginnen zakken. Hierdoor kwamen de kelders van de huizen aan de grachten gelijk te liggen met het waterniveau. Slimme bewoners kwamen op het idee om de kelders verder uit te graven onder de straten door tot aan het laagstaande water van de grachten. De handelswaar kon dan rechtstreeks vanaf de boten op de gracht in de verlengde kelders binnengebracht worden. Zo zijn de werven ontstaan. In de werfkelders zijn nu winkeltjes en restaurantjes gevestigd.
Het was een beetje frisjes tijdens ons bezoek in Utrecht, maar dat weerhield er ons niet van om de 465 trappen van de Dom te beklimmen. Boven op de toren woei een venijnig windje, maar gelukkig bleven de hemelsluizen dicht. ‘s Avonds maakten we een boottochtje op de grachten. Het toeval bracht ons samen met een groep Nederlanders die luidruchtig flauwe mopjes vertelden en met hun schallend gelach voor een bijzonder hartelijk sfeertje aan boord zorgden. Best wel gesjellig. Een tip voor de mensen met kinderen: bezoek zeker het spoorwegmuseum. Prachtig museum waar men door een interactieve en multimediale aanpak (ik lijk wel een reclamefolder) treinreizen en treinen van vroeger en nu in beeld brengt. De moeite.
Met dank aan de vriendin van mijn broertje. Want als zij niet in Utrecht haar stage had gedaan, zou ik deze stad waarschijnlijk nooit bezocht hebben.
Als jullie toevallig eens in Utrecht zijn en honger hebben, kan ik jullie van harte restaurant Opium aanbevelen. Dit restaurant met de verslavende naam serveert gerechten geïnspireerd op de Aziatische keuken (met stokjes kunnen eten is een voordeel). We waren zeer gecharmeerd door de gezellige, maar toch trendy inrichting en het gashaardvuur. Ik persoonlijk was nog meer gecharmeerd door de bijzonder knappe en vriendelijke ober die blijkbaar nog een tijdje in Antwerpen gewoond had. Als ik nog vrijgezel was, dan wist ik het wel. 😉 Voor de heren: de diensters waren al even knap. Volgens mij kwam de ganse bediening rechtstreeks uit de catalogus van een modellenbureau. En oja, voordat ik het vergeet, het eten was zeer lekker en prachtig gepresenteerd.
Bij deze heb ik mijn belofte om in België reclame te maken voor restaurant Opium ingelost. Allen daarheen!
Vermoedelijk hebben jullie niet eens gemerkt dat ik weg was, maar ons weekendje Utrecht is alweer achter de rug. ‘k Ben doodop van de lange, donkere terugrit van Utrecht naar Limburg (waar we mijn broertje afgezet hebben) en van Limburg naar Leuven. Mijn bedje lonkt verleidelijk. Een uitgebreid verslagje en eventueel foto’s zullen voor een andere keer zijn. Morpheus wenkt.