Soms ben ik een beetje ouderwets. Dat is zeker het geval wat betreft mijn favoriete communicatiemiddel. In deze Twitter-tijden, hou ik nog steeds koppig vast aan IRC. Ondertussen zijn de mensen op mijn IRC-kanaaltje goede vrienden geworden en organiseren we regelmatig iets. Ondanks de steeds drukker wordende agenda’s (schijnt eigen te zijn aan de leeftijd) was ik erg tevreden met de opkomst van tien personen voor een avondje tapas in Los Flamencos. We hebben twee keer alle tapas op de kaart besteld en daarna nog enkele tapas om de laatste gaatjes te vullen.

Het was bijzonder leuk om vriend E terug te zien. Helemaal gekomen uit het verre Australië, om samen met ons tapas te eten. 😉 (En ook wel een beetje omdat hij hier passeerde op zijn reis rond de wereld (Australië, Hong Kong, België, Canada, Australië). De tapas smaakten verrukkelijk, al viel de bediening een beetje tegen. Het was erg druk en soms vergaten ze onze kan sangria bij te vullen. Ik kan erg kribbig worden als ik niet snel genoeg van drank wordt voorzien. 😉

Na de tapas deden we een terrasje op de Oude Markt. Het was een beetje frisjes, zo laat op de avond. Ons groepje groeide nog aan met vriend M en zijn zwangere vrouw L, (helaas) niet zo vrolijke vrijgezel T en de broer van één van de tapaseters met zijn vriendin. Een fijne bende die veel bij te praten had. Té veel, want ik heb het gevoel dat ik niet met iedereen genoeg heb kunnen praten om weer helemaal mee te zijn met het reilen en zeilen in hun leven.

Rond een uur of één sloeg de vermoeidheid echter toe en besloten we naar huis af te zakken voor de after party. Mijn vriendje en onze twee gasten sloegen nog een paar wodka’s achterover. Ik hield het wijselijk bij water. We praatten nog wat na over het Leven en de Liefde en zochten rond een uur of half drie moe, maar tevreden onze bedstede op.