Net als de vorige dagen ontbijten we aan het zwembad met uitzicht op de Atlantische oceaan. Eerlijk, de inhoud van de ontbijtmand begint een beetje eentonig te worden. We kijken dus uit naar een ander ontbijt morgen op het eiland São Jorge.

Na het ontbijt gooien we onze zwemspullen in de huurwagen en rijden we naar Sao Mateus da Calheta, dat een openlucht zwembad heeft. Het zwembad trekt ons niet echt aan, dus rijden we door naar de volgende potentiële zwemplek: de zona balnear das Cinco Ribeiras. Een heel bijzondere plek om te zwemmen tussen de zwarte lavarotsen. We stappen uit om wat foto’s te nemen, maar houden het voorlopig droog.

We rijden door Santa Barbara naar Doze Ribeiras waar we stoppen om de kerk te bewonderen en de Império do Divino Espírito Santo. Die Império do Divino Espírito Santo is een bijzonder mooi versierd gebouw gewijd aan de cultus van de Heilige Geest die typisch is voor de Azoren. Hoe deze cultus exact ontstaan is, is niet helemaal duidelijk, maar je treft dit soort architectuur overal in de Azoren aan.

We rijden verder en worden even later getrakteerd op onze eerste regenbui van de vakantie. Niet geheel onverwacht, want er is natuurlijk een reden dat de Azoren zo prachtig groen zijn. Gelukkig zitten wij in de wagen! We komen langs een prachtige kronkelende weg die ons door een bos voert vol bomen met kronkelige stammen. Als in een sprookje!

We stoppen even bij de Farol da Serreta, maar aangezien daar niet veel te zien valt, rijden we door naar de Miradouro Ponta da Serreta. We parkeren er onze wagen tussen de locals en trekken onze regenjassen aan. Aan de voet van een schitterende steile rots staan de lokale mannen te vissen, terwijl de vrouwen de eettafel dekken, zich niets aantrekkend van het wisselvallige weer. De vis wordt ter plekke schoongemaakt en gegrild op de barbecue. Verser dan dat kan het niet.

Continue reading →

Veel en veel te vroeg opgestaan… Really 2.45u! Op dat tijdstip wens ik naar bed te gaan en niet op te staan! En dan mag ik nog om 22u in bed gekropen zijn, mijn ogen krijg ik zo vroeg in de ochtend amper open.

Mijn vriend en ik laden de laatste benodigdheden in onze valies, controleren de waterdrips van onze plantjes en hopen dat ze onze drie weken afwezigheid min of meer ongeschonden zullen overleven.

We hebben een taxi naar de luchthaven besteld om 3.30u en even maken we ons ongerust wanneer op onze stoep staan met onze valiezen en er om 3.37u nog altijd geen taxi te bekennen valt. Want een plan B hebben we niet en midden in de nacht Taxi Jenny opbellen is niet altijd een recept voor succes. Mijn vriend belt de taxi en de chauffeur stelt ons gerust: hij is er over een paar minuten. Oef!

De taxi brengt ons gelukkig verder zonder problemen doorheen de gietende regen naar de luchthaven. Op de luchthaven checken we onze valiezen in bij een supervriendelijke dame van TAP Air Portugal. Nog nooit in mijn leven zoveel uitleg gekregen bij het inchecken. Al luisteren we door het vroege uur maar half. En kijk eens aan: er is zelfs plaats om te zitten aan onze gate. Als dat niet geweldig is!

Om op Terceira te geraken, het eerste eiland van de Azoren dat we bezoeken, vliegen we over Lissabaon. De vlucht verloopt vlot. Ik probeer nog wat te slapen, wat dankzij een podcast in mijn oren min of meer lukt.

We waren even uit het oog verloren dat er een uur verschil is met Portugal. De vlucht duurt dus een uur langer dan verwacht. Op de luchthaven van Lissabon aangekomen gaan we op zoek naar ontbijt. We proberen eerste de lounge, maar die is zo duur dat we daar al snel vanaf zien. Iets verderop is gelukkig een grote foodcourt die een veel beter aanbod heeft dan Brussels Airport. Ik eet een toast met cottage cheese en zalm en heb daarna nog plek voor mijn favoriete Portugese dessert: pastéis de nata.

Uiteindelijk moeten we ons nog haasten om op tijd onze gate te bereiken, die iets verder lag dan verwacht. Lissabon is best een grote luchthaven. Ook de tweede vlucht verloopt vlot. Al haat ik met een passie het verschrikkelijk slechte broodje met gruwelijk vieze hummus dat ik op het vliegtuig koop. Ik kan mezelf er echt niet toe aanzetten om dit verder op te eten.

Vanuit het vliegtuig kunnen we al een eerste blik op Terceira werpen. Wat een prachtig eiland! De zon schijnt en we zijn erg blij dat we het Belgische rotweer achter ons gelaten hebben. We halen onze bagage op en trekken naar het verhuurkantoor van AutAtlantis om onze eerste huurwagen van de trip op te halen. Een knaloranje wagen vol met krassen. I love it!

Vanaf de luchthaven is het maar twintig minuten rijden naar Alluard Lodge. We verblijven daar in een kleine bungalow die we helemaal voor onszelf hebben. Al nemen onze valiezen bijna gans de leefruimte in. De eigenaar is een zeer aimabel man die ons wat meer info geeft over ons verblijf. Alluard Lodge heeft geen ontbijtruimte, in de plaats daarvan zullen we elke dag om 8.30u een ontbijtmand krijgen. Bijzonder!

Als eerste kennismaking met het eiland maken we een wandeling langs een mooi pad kronkelend langs de Atlantische Oceaan. Er gaat niets boven een gezonde zeebries. We wandelen naar het dorp Porto Judeu en maken daar meteen een reservatie bij restaurant O Rocha voor het avondmaal. We pauzeren voor ons eerste Portugese glas wijn op het vlakbij gelegen terras van Boca Negra. We belanden tussen de lokale oudjes die bijzonder geanimeerde gesprekken voeren.

We wandelen terug naar het hotel voor een frisse duik in het zwembad, spoelen het zoute water af in de douche en keren dan terug naar O Rocha. Onze eerste avond op Terceira genieten we meteen al van een bijzondere maaltijd. We starten onze eerste kennismaking met de keuken van Terceira met een voorgerecht van gegrilde lapas (een lokale specialiteit) en scampi. Heerlijk! Ons beider hoofdgerechten worden geserveerd in ‘tegels’ (yep, no kidding). Ik ga voor de octopus (uiteraard), mijn vriend gaat voor de vis. Het eten is heerlijk, maar de porties zijn bijzonder groot. We moeten moeite doen om alles op te krijgen.

Na nog wat foto’s van de het mooie uitzicht en de ondergaande zon genomen te hebben, keren we terug naar onze bungalow. We kruipen al om tien uur in bed, want we zijn allebei doodop en willen morgen genoeg energie hebben om dit mooie eiland te verkennen.