Na wat ongetwijfeld de slechtste nacht van heel mijn leven moet geweest zijn, wakker geworden met het gevoel dat ik net op het punt stond eindelijk in slaap te vallen. Ik denk dat ik ‘s nachts voor het eerst in mijn leven ervaren heb wat mensen met claustrofobie meemaken. Ik moest de hele tijd denken aan het feit dat we met zijn vieren in een klein kamertje zonder ramen onder de waterlijn zaten, nog onder het dek voor de wagens. De lucht in onze kajuit was ook verschrikkelijk droog, wat het nog erger maakte. En natuurlijk kwamen de jonge gasten die op dezelfde gang als wij logeerden ergens rond drie uur ‘s nachts ladderzat terug en begonnen ze naar elkaar te roepen op de gang. Op den duur had ik er zo genoeg van dat ik in mijn slaapkleed de gang op gestormd ben om hen streng toe te spreken. Het moet indruk gemaakt hebben, want daarna was het wel stil, maar slapen kon ik nog altijd niet. Het leek wel alsof de nacht nooit zou eindigen.

Toen het dan eindelijk ochtend was, bleek dat mijn medereizigers ook verschrikkelijk slecht geslapen hadden. Ik kan alleen maar zeggen dat ik mij opeens de horror van slaven opgepakt in het ruim van een boot, joden in een trein onderweg naar de concentratiekampen en vluchtelingen in containers veel beter kon voorstellen. Niet dat mijn ervaring in een proper bed met een zacht kussen ook maar in de buurt komt van de verschrikkingen die deze mensen meegemaakt hebben. In de verste verte niet! Er zijn zoveel mensen op deze aardbol die het veel erger hebben dan dit verwend persoontje!

We waren alleszins blij dat we om 8 uur konden ontbijten. Na een fameuze portie scrambled eggs voelde ik me alweer een pak beter. De zon was van de partij en we besloten naar het observation deck te gaan om te zien of we dolfijnen of walvissen konden spotten. Onze wildlife observator was ook op post. Helaas lieten de dolfijnen en walvissen het afweten. We zagen enkel een paar zielige meeuwen die wit afstaken tegen de blauwe lucht. Spijtig, want dat was wel een goed begin van onze trip geweest.

We zagen Newcastle langzaam dichterbij komen en ik maakte een pak foto’s van de Engelse kustlijn. Na het aanmeren keerden we terug naar onze wagen en reden we aan land. Het begin van onze Schotse roadtrip! De stralende zon en de blauwe hemel maakten dat onze dag alvast niet meer stuk kon. Het schurende geluid aan de rechterachterband was niet meer te horen, dus we besloten het erop te wagen en zoals gepland rechtstreeks door te rijden naar St Abb’s Head.

Rond de middag stopten we in het charmante Eyemouth om naar het toilet te gaan en iets te eten te kopen. We belandden in The Rialto, een gezellig eetcafé met een mooi aanbod aan broodjes en panini’s. Om niet te veel tijd te verliezen, besloten we voor take-away te gaan. De uitbaters waren ongelooflijk vriendelijk en boden ons een tafel aan om even te gaan zitten, terwijl we wachtten op onze panini’s. Ze vroegen waar we vandaan kwamen en wat onze bestemming was. We kregen meteen een waslijst met tips voor Glasgow mee. We bedankten hen voor de tips en namen de met liefde bereide panini’s in ontvangst.

De geur van de warme broodjes in onze auto was fantastisch! Het water liep ons in de mond. We parkeerden de auto op dezelfde parking als de vorige keer toen mijn vriend en ik in St Abb’s Head waren, trokken onze wandelschoenen aan en namen onze panini’s mee om ze in het zonnetje aan de picknicktafels op te eten. Mijn ‘The Cuban’ panini met pulled pork was werkelijk fenomenaal lekker. Wat een geweldige start van onze wandeling.

We genoten van de prachtige kliffen van St Abb’s Head en ik profiteerde van het feit dat ik deze keer wel een telelens bij had om de vogels te fotograferen. Ons vorig bezoek aan St Abb’s Head had zo’n indruk gemaakt dat ik deze plek graag aan mijn broer en zijn vriendin wou laten zien. Al had ik nooit durven dromen dat we bij ons tweede bezoek zo mogelijk nog beter weer zouden hebben op deze plek.

We wandelden tot aan Nunnery Point, waarna we noodgedwongen moesten terugkeren, omdat we om 17u in Glasgow Guest House moesten zijn, onze eerste B&B van de trip. Jammer dat we te weinig tijd hadden om de ganse wandeling te doen.

De rit naar Glasgow verliep verder zonder problemen: we waren stipt op het afgesproken uur in Glasgow Guest House, waar we enorm vriendelijk onthaald werden door onze gastheer. Hij gaf ons een heel snelle rondleiding door de B&B. Helaas stond er maar één avond in Glasgow op de planning en we zouden graag toch nog een beetje de sfeer van Glasgow opsnuiven. Tegelijkertijd legden we uit dat we morgen zo vroeg mogelijk wouden ontbijten, omdat we op tijd in Ardrossan moesten zijn om de ferry van 9.45u naar Brodick te halen. Normaal startte op zondag het ontbijt in onze B&B pas om 8u, maar de uitbater zou ervoor zorgen dan alles tegen 8u klaar zou zijn en hij verzekerde ons dat het normaal gezien geen enkel probleem zou zijn om vóór 9.15u (het moment waarop de check-in afgesloten zou worden) in Brodick te zijn. De vriendelijke uitbater van de B&B gaf ons als tip om te gaan wandelen in de buurt van de kathedraal en de necropolis. Hij bestelde zelfs een taxi voor ons opdat we zo weinig mogelijk tijd zouden verliezen.

We gooiden onze koffers in de kamer en sprongen in de taxi die inmiddels al op ons stond te wachten. De taxi zette ons af vlakbij de kathedraal die baadde in het schitterende avondlicht. De necropolis bleek, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, een heel idyllische plek te zijn met mooie, sierlijke graven en een prachtig uitzicht over Glasgow. Een goeie tip van onze B&B uitbater!

Ondertussen werd het tijd voor het avondmaal. Al dat wandelen maakt hongerig! We liepen langs High Street naar beneden terwijl ik op tripadvisor zocht naar een geschikt restaurant. Onderweg passereerden we enkele zeer mooie street art kunstwerken. Glasgow doet duidelijk inspanningen om kunst een plek in het straatbeeld te geven.

Onze eerste restaurantkeuze (Guy’s restaurant) was helaas volzet. Zaterdag is sowieso een drukke restaurantavond, dus we begonnen een beetje te vrezen of we nog wel ergens zouden binnen geraken. Al de restaurants die we passeerden, zagen er ook allemaal vol uit. En ook Obsession of India, onze twee keuze, zag er behoorlijk vol uit. Ik begon al te vrezen dat we in een fastfood keten zouden belanden. Gelukkig was de uitbater van het restaurant bereid een inspanning te doen. Als we in anderhalf uur tijd konden eten, kon hij nog wel een plekje voor vier vrijmaken helemaal achteraan in het restaurant. Daar moesten we niet lang over nadenken: yes, please, we take it! Deze dag is duidelijk tot op de minuut met militaire precisie gepland. 😉

Het avondmaal was werkelijk fenomenaal. Echt, ik denk dat ik in mijn leven nooit beter Indisch gegeten heb. Ja, dat is ons bezoek aan Brick Lane inbegrepen. Het lukte ons perfect om onze maaltijd in anderhalf uur af te ronden. Op zich bood ons dit de gelegenheid om op het gemak door de nachtelijke straten van Glasgow te struinen. Wat een aangename stad! Overal liep er volk en de sfeer was erg gemoedelijk. Wat ook opviel: Glasgow is een populaire plek voor stag parties. We zagen massaal veel gek uitgedoste groepen mannen en vrouwen.

Echt lang trokken we het niet, want we waren allevier doodop na de slechte nacht en de vermoeiende dag. We namen een taxi naar het guesthouse, spoelden snel het stof van de dag van onze lijven en kropen in bed. Onze eerste dag in Schotland was alvast een daverend succes.