Study visits – 7 maart 2017

Echt een barslechte nacht achter de rug. Het moet van Australië geleden zijn dat ik nog zoveel last gehad heb van jetlag. Echt gewoon klaar wakker in het midden van de nacht, zo wakker dat ik op den duur zelfs ben opgestaan om wat te chatten met het thuisfront, waar het gelukkig nog geen drie uur ‘s nachts was. In totaal ben ik zeker drie uur wakker geweest. Niet bepaald ideaal om fris voor de dag te komen op officiële studiebezoeken.

Gelukkig was er dim sum bij het ontbijt om mijn energiepijl op te krikken. Waarom niet overal ter wereld standaard dim sum op het ontbijtmenu staat, het is me een raadsel. En jawel, voor de tweede dag op rij schepte ik me een kommetje rijstporridge in. Ik moet zeggen dat ik dit gerecht meer en meer begin te appreciëren, vooral in combinatie met die heerlijke pikante inktvisjes en gedroogde sardientjes. Helemaal oosters ging ik niet, daarvoor was het vooruitzicht van een vers gebakken omeletje gewoon té aantrekkelijk.

IMG_2956

IMG_2958

We werden al om 8.50u aan het onthaal verwacht, dus echt op het gemak ontbijten zat er niet in. Ik hing mijn camera rond mijn hals en vulde de fototoestel rugzak met kleine doosjes met pralines van Bittersweet, kwestie van een zoete indruk na te laten bij de Koreanen. 😉

Hetzelfde busje als de dag voordien bracht ons naar onze eerste bestemming: Paju Book City. Tijdens de rit naar het noorden, hadden we een goed zicht op de majestueuze Han rivier die door Seoul stroomt. Verder noordelijk werden we geconfronteerd met de grens met Noord-Korea. De met zware prikkeldraad afgezette grens deed surreëel aan, alsof al dat prikkeldraad een rekwisiet voor een film was. Het land aan de overkant zag er helemaal niet bedreigend uit, ondanks de berichten over raketten afgevuurd door gekke dictator Kim Jong-un. Ik hoop uit de grond van mijn hart dat beide Korea’s ooit herenigd zullen worden, zodat de mensen in het Noorden opnieuw van de vrijheid kunnen genieten.

We waren vroeger dan verwacht in Paju Book City waardoor er nog tijd was om een vers appelsiensapje te drinken. Nood aan vitaminen om die jetlag te bestrijden!

Paju Book City is een volledig artificieel stadje, geconcipieerd door een visionair die een stad op maat van de uitgeverijsector wou creëren. Momenteel zijn er 250 uitgevers gevestigd met in totaal meer dan 10.000 werknemers. Paju Book City koos resoluut voor moderne architectuur. Ik moet eerlijk zijn dat het geheel op mij nogal artificieel overkwam. Al is het niet moeilijk te begrijpen waarom toch zoveel uitgevers zich er gevestigd hebben: nieuwe bedrijven die zich in Paju Book City vestigen zijn vijf jaar vrijgesteld van belastingen!

We spraken met de CEO van het project, die speciaal voor ons tijd had vrijgemaakt. Een hele eer en reden genoeg om hem een doosje chocolaatjes toe te steken. Hij was duidelijk erg trots op zijn project, maar zo mogelijk nog trotser op het boek dat hij vorig jaar geschreven had over boekwinkels overal ter wereld. Hij had zelfs een Brusselse boekhandel bezocht: Cook & Book, en was bijzonder enthousiast over het feit dat ik een paar woorden Koreaans sprak.

Bedoeling is om Paju Book City uit te breiden naar bedrijven in de audiovisuele sector. We bezochten een bedrijf dat zich onlangs in Paju Book City gevestigd had (en uiteraard graag gebruik maakte van de fantastische belastingvoordelen). De vestiging van het bedrijf beschikte over een eigen theater- en cinemazaal, allemaal gloednieuw en uitgerust met de allernieuwste technologie.

Wel jammer dat men bij het uittekenen van Paju Book City vergeten is rekening te houden met het feit dat die duizenden werknemers allemaal met de auto naar het werk komen. Gevolg: parking hell. Iets wat echt in het oog sprong toen wij met ons busje door de straten van Paju Book City reden. Stom dat niemand op het idee is gekomen om een paar grote ondergrondse parkeergarages te bouwen. Gelukkig staat in de bouwvoorschriften dat nieuwe gebouwen wel allemaal van ondergrondse parkeerplekken voorzien moeten zijn.

IMG_5626

IMG_5627

IMG_5631

IMG_5633

IMG_5640

IMG_5642

IMG_5647

IMG_5648

Lunchen deden we in Neoul restaurant, een Italiaans restaurant gevestigd in de gigantische bibliotheek van Paju Book City. Ik had persoonlijk liever Koreaans gegeten, maar de porcini risotto was overheerlijk, dus klagen kon ik niet. De risotto werd voorafgegaan door een heerlijke salada en gevolgd door een krakend verse pizza als dessert. Niet dat ik nog plek had voor een stuk pizza, maar ik wilde ook niet onbeleefd lijken, dus at ik een klein stukje.

IMG_2960

IMG_2962

Ik had tijdens de lunch een fijn gesprek met de dame die ons begeleidde: een Koreaanse die in haar jeugdjaren een tijd in Texas gewoond had en vervolgens in Londen was gaan studeren. Vandaar haar bijzonder goede Engels, natuurlijk.

Na alweer een overvloedige lunch reden we verder naar Heyri Art Village, gelegen op vier kilometer van de grens met Noord-Korea. Heyri Art Village bestaat ondertussen 15 jaar en huisvest ongeveer 210 huishoudens. De artiesten die in Heyri Art Village willen komen wonen, worden eerst gescreend om te zien of ze in het project passen.

Na alweer een filmpje, kregen we wat meer toelichting van een excentrieke kunstenaar met een lange witte baard. Spijtig genoeg moest ik al mijn wilskracht concentreren op het overwinnen van een gigantische middagdip, waardoor bepaalde aspecten van zijn verhaal wat mistig zijn. Heyri Art Village biedt ruimte aan individuele projecten van kunstenaars, maar organiseert tegelijkertijd ook veel festivals die mensen uit de wijde omgeving aantrekken. Tegelijkertijd streeft Heyri Art Village ernaar een evenwicht met de natuur te vinden. Alleen jammer dat ze ook hier vergeten zijn ondergrondse parkeergarages te voorzien.

IMG_5657

Volgende halte: het HanHyangLim Onggi pottery museum, een bijzonder indrukwekkende collectie van aardewerk objecten, voornamelijk gebruikt voor het fermenteren van kimchi (김치). Dertig jaar zijn de eigenaars al bezig met het uitbouwen van hun collectie. Het gebouw waarin de collectie gepresenteerd werd, was op zich al erg knap, met verschillende niveaus, open trappen en heel veel licht. Natuurlijk konden een aantal van mijn collega’s er niet aan weerstaan om wat vaatwerk te kopen. Ik kon deze verleiding makkelijk weerstaan, wegens totaal geen plaats mijn in onze keukenkasten.

IMG_5667

IMG_5668

IMG_5673

IMG_5679

IMG_5686

IMG_5690

IMG_5697

Laatste stop van de dag: het Museum of Musical Instruments of the World. Buiten ons groepje was er geen enkele ander bezoeker in het museum, wat maakte dat we alweer een privérondleiding kregen van de bezieler van het museum. Heel fijn, om op zo’n manier een musuem te kunnen ontdekken. Natuurlijk was dit museum een flauw afkooksel van het Muziekinstrumentenmuseum in Brussel, maar toch was ik onder de indruk van de variatie aan instrumenten door één persoon bij elkaar gesprokkeld.

IMG_5707

IMG_5710

IMG_5713

IMG_5722

We sloten deze goed gevulde dag af in het VR.AR Complex (Digital Pavilion) in de Digital Media City van Seoul. Bijzonder knap wat we daar allemaal te zien kregen. Persoonlijk geloof ik dat virtual reality de toekomst is en dat we nu nog maar het tipje van de ijsberg zien wat betreft de toepassingsmogelijkheden van VR. Ik had de gelegenheid om zelf twee zaken uit te proberen: een wandeling op een loopbrug op duizelingwekkend hoogte op een Avatar-achtige planeet. Deze ervaring deed me eerlijk gezegd niet zoveel, ik stapte zelfs opzettelijk naast de brug, maar een adrenalinestoot bleef uit. Mijn hersenen hadden duidelijk door dat het maar fake was. Na de tweede ervaring daarentegen duurde het zeker meer dan tien minuten eer mijn hartslag terug op een normaal ritme kwam. Ik werd vastgegespt in een zetel zoals in een pretparkattactie en ervoer de sensatie van 360 graden overkop gaan, bevestigd aan het uiteinde van een lange, om één as draaiende arm. De virtuele attractie waarin ik zat, was zo hoog als een wolkenkrabber en hoezeer ik mijn hersenen ook wijsmaakte dat het fake was, ik kon de aandrang om me aan de stoel vast te grijpen niet onderdrukken. Mijn ervaring eindigde gruwelijk: de lange arm die een perfecte cirkel in de lucht beschreef, viel uiteen en ik stortte met een rotvaart te pletter tegen de aarde. Ja, daar was ik toch even niet goed van.

IMG_5732

IMG_5739

IMG_5745

IMG_5747

Onze laatste stop van de dag was restaurant Gosang in Seoul. Om daar te geraken, moesten we een tijdje in de file staan, maar niemand die daarom maalde, want we kregen een schitterende bloedrode zonsondergang te zien tijdens onze rit. De dag werd afgesloten met een wel heel bijzonder avondmaal. Restaurant Gosang is gespecialiseerd in de Boeddhistische tempelkeuken. Eenvoudige gerechten met zo min mogelijk kruiden, passend bij de levensstijl van de monniken. Voor deze keuken is het erg belangrijk natuurlijk te eten en volgens de seizoenen. Een erg aparte ervaring. Ik moet eerlijk zeggen dat ik niet alle smaken mij konden bekoren en dat ik toch wel wat kruiden miste. Maar braaf als ik ben, at ik telkens mijn bordje leeg, alleen de gefrituurde ginseng liet ik na een paar happen aan mij voorbij gaan. Omdat wij geen boeddhisten waren, zondigden we tegen het feit dat monniken geen alcohol mogen drinken. Ik genoot dubbel zo hard van mijn glaasje makgeolli (막걸리).

Een greep uit wat we zoal voorgeschoteld kregen. (De vlees- en visgerechten maken uiteraard geen deel uit van een normale, strikt vegetarische, monnikenmaaltijd.)

IMG_2976

IMG_5751

Royal hot pot:
IMG_2979

IMG_2977

IMG_2984

Lotusbloem:
IMG_5762

Japchae met lotusbloem:
IMG_5767

IMG_2982

Gefrituurde ginseng:
IMG_2986

Galbi:
IMG_2988

IMG_2991

IMG_2992

Na het avondmaal bracht ons busje ons terug naar het hotel (dat helemaal niet ver was, maar de Koreanen vonden het véél te koud (het was rond de vier graden) om ons te voet te laten terugkeren). Eerst vond ik dat een beetje onnozel, maar tegen het einde van de maaltijd was mijn pijp ver uit en was ik behoorlijk blij dat ik kon onderuit zakken in een lekker warm en comfortabel busje.

In het hotel keek ik nog een filmpje en kroop daarna in bed, in de hoop op een betere nachtrust ter voorbereiding op dag nummer drie!

Business meeting in Seoul – 6 maart 2017

Een redelijk goede eerste nacht gehad in het fantastische Lotte Hotel. Doordat ik bijna niets geslapen had tijdens de vlucht van Fiumincino naar Seoul, was ik zondagavond zo uitgeput dat de slaap me vanzelf overmande. In het midden van de nacht vond mijn lichaam dat het tijd was om op te staan, maar het lukte me om na een uur of zo opnieuw in slaap te vallen.

Ik ontbeet in de lounge op de éénendertigste verdieping met uitzicht over de grootstad Seoul. Het ontbijt was dik in orde. Ik was dolblij mijn dag te kunnen beginnen met een kom misosoep, gevolgd door een rijstporridge. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ik bij mijn eerste kennismaking niet zo echt dol was op rijstporridge. Op zich heeft dit gerecht ook weinig smaak, maar geleidelijk aan heb ik dit gerecht weten te appreciëren, zeker in combinatie met wat gedroogde sardientjes of pikante inktvis. Aangevuld met een omelet was dit ontbijt de perfect start van mijn eerste dag in Seoul.

IMG_2922

IMG_2925

De eerste dag was meteen ook de zwaartste. De jetlag had mijn lichaam volbaar in zijn greep, dus ik zag wat op tegen een ganse dag vergaderen. Een busje haalde mij en enkele collega’s uit verschillende Europese lidstaten op aan het hotel en bracht ons naar het Content Korea Lab aan de Hongik University, een coworking space voor creatieve ondernemers. Het was lastig om de ganse tijd geconcentreerd te blijven tijdens de vergadering (zeker na de behoorlijk uitgebreide lunch), maar uiteindelijk is alles goed verlopen. Ondanks de cultuurverschillen en de taalbarrière konden we de vergadering naar tevredenheid van beide partijen afsluiten. Al moet ik toegeven dat de meeste Koreanen pakken beter Engels spraken dan ik Koreaans. Alle Koreanen die ik ontmoette, vonden het echter geweldig dat ik een mondje Koreaans sprak en ik kreeg veel complimentjes over mijn goede uitspraak (waarvan ik vermoed dat dit gewoon vriendelijke smalltalk was).

De lunch verdient een aparte paragraaf in dit verhaal. De Koreanen hadden een traiteur uitgenodigd die zoveel verschillende fusion (mengeling tussen Oosterse en Westerse keuken) gerechten had klaargemaakt dat drie keer zoveel mensen als aanwezig waren er royaal mee gegeten zouden hebben. Alles was even heerlijk en het speet me dat ik niet van alles iets kon proeven. Het aanbod was gewoon te groot.

IMG_2929

IMG_2930

Als afsluiter van de vergadering gingen we allemaal samen op de groepsfoto. Kwestie van een officieel aandenken te hebben aan deze bijeenkomst. Hopelijk krijg ik het resultaat van die foto ooit een keertje te zien.

Daarna volgde een korte rondleiding doorheen de creative spaces van het Content Korea Lab. We kregen de audiovisuele apparatuur te zien die gratis ter beschikking stond voor wie wilde en we liepen ook even binnen in de studio waar een twintigtal 3D-printers lustig stonden te snorren. Knap.

IMG_2937

IMG_2940

IMG_2941

IMG_2945

IMG_2947

Rond 17.30u zat het officiële gedeelte van de dag erop en waren we terug in het hotel. De Franse collega’s nodigden ons uit voor nog een bijkomend informeel ontmoetingsmoment met een Italiaanse vertegenwoordiger van de creatieve sector. Ik twijfelde even, want ik voelde dat ik nood had om wat te bekomen, maar goed, een kans om te netwerken, mag je niet laten liggen en om 18u was ik paraat in de lounge op het 31ste voor de bijeenkomst met de Italiaan. De Italiaan woonde al een tijdje in Seoul en het was interessant om zijn perspectief op het land te horen. Uiteraard was de komst van het Amerikaanse THAAD (Terminal High Altitude Area Defense) ook een belangrijk gespreksonderwerp.

Ik liet me verleiden door de gratis drank van de Club Lounge en bleef na de vergadering met de Italiaan plakken met een zeer sympathieke, Litouwse collega die in Beijing werkte. We hadden echt een heel fijn gesprek, dat ik helaas door de combinatie van een paar glazen schuimwijn en zware vermoeidheid niet volledig meer kan reproduceren. Ik was alleszins blij dat ik haar kon zeggen dat ik al een keer in Vilnius geweest was. Een zeer boeiende dame waarvan ik echt hoop dat onze paden zich in de toekomst nog zullen kruisen.

Dankzij de snacks in de lounge was mijn maag voldoende gevuld. Op de kamer maakte ik nog een paar nachtfoto’s van Seoul om vervolgens overmand door vermoeidheid in bed te kruipen.

IMG_2955

Een boeiende eerste dag.

Van Leuven naar Seoul – 4 en 5 maart 2017

Een beetje zenuwachtig voor de allereerste transcontinentale reis die ik in mijn eentje zou ondernemen, was ik al een uur voordat mijn wekker zou afgaan wakker. Na mij op mijn gemak gedoucht te hebben, pakte ik mijn laatste spullen bijeen in mijn (veel te zware) koffer. Doordat ik veel te vroeg klaar was, had ik zeeën van tijd om op mijn gemak ontbijten en nog een stukje Korean Drama kijken, ter voorbereiding van mijn trip.

Deze business trip voor een internationale bijeenkomst in Seoul heb ik te danken aan mijn voormalige baas. Na zijn pensionering werd ik immers aangeduid als officiële afgevaardigde voor ons bedrijf. Op voorhand had ik getwijfeld of ik wel zou gaan, want momenteel is het een enorm drukke (en stresserende) periode op het werk en dan laat ik mijn collega’s niet graag voor een week in de steek. Maar mijn lieve collega’s wisten me te overtuigen dat ik deze opportuniteit niet mocht laten voorbij gaan. En eigenlijk kon ik hen geen ongelijk geven. Ik heb niet voor niets anderhalf jaar op de Koreaanse taal gezwoegd!

Terwijl ik tien minuten op voorhand in Leuven station arriveerde om de trein naar Brussels Airport te nemen, realiseerde ik mij dat ik slechts één externe batterij bij me had, de tweede zat nog in de rugzak van mijn werk. Aangezien de batterij van mijn iphone het tegenwoordig slechts enkele uren uithoudt, is zo’n tweede batterij echt geen overbodige luxe. Snel stuurde ik een berichtje naar mijn vriend, die ‘ridder op het witte paard’-gewijs mij in het station nog snel de tweede batterij kwam brengen. Niet dat ik op de luchthaven niet zo’n ding kon kopen, maar we hebben thuis ondertussen al een hele collectie. En zo kon ik nog eens extra afscheid nemen van mijn vriend. 😉

De rit naar de luchthaven verliep vlekkeloos, mijn koffer werd nét niet te zwaar bevonden bij het inchecken en ook de security verliep behoorlijk vlotjes. Een ideale start! Restte mij nog te wachten tot ik aan boord kon gaan van de vlucht naar Rome.

De vlucht naar Rome was voorbij in een zucht. Ik probeerde nog een oogje dicht te knijpen om wat van mijn slaapachterstand weg te werken, maar dit lukte helaas niet. Gelukkig waren er voldoende elektronische toestellen om mij te entertainen tijdens de vlucht.

Ik had me op voorhand een beetje zorgen gemaakt over de overstap op Fiumicino, omdat ik maar 1 uur en 25 minuten had. Zelf zou ik dat wel halen, maar een voorgaande ervaring leerde dat de koffers in zulke gevallen helaas niet altijd mee zijn. Gelukkig (!) had mijn vlucht een uur vertraging, waardoor er meer dan genoeg tijd was om mijn koffers op het juiste vliegtuig te krijgen en ikzelf op mijn gemak kon lunchen. Ik deed lekker tegendraads en at in plaats van een typisch Italiaans gerecht, spicy ramen met rundsvlees. Toegegeven, niet meteen de beste ramen die ik al ooit gegeten heb, maar toch smaakte het me. Vooral de pittige soep was een echte opkikker.

IMG_2905

Doordat ik nog een treintje moest nemen, was ik maar een tiental minuten voor boarding aan de juiste gate. Erg blij met dat uurtje vertraging. De vlucht zat stampvol Koreanen, met een occasionele westerling voor de afwisseling. Om niet te zeggen dat ik nogal opviel tussen al die zwartharige mensen.

Tot een paar minuten voor opstijgen, zag het ernaar uit dat ik een stoel voor mij alleen zou hebben. Op het laatste nippertje nestelde zich echter een Koreaanse jongedame aan het raam naast mij (ik neem, indien mogelijk, altijd een zitje aan het gangpad omdat ik tijdens een lange vlucht frequent naar het toilet moet en niet graag over slapende mensen heen kruip). Een dame met een grote blaas, want ze is de hele vlucht geen enkele keer naar het toilet gemoeten. Gemakkelijk voor mij!

Veel sliep ik niet tijdens de vlucht, maar zo had ik de gelegenheid om eens een serie te binge watchen, dat komt er normaalgezien nooit van. Bij aankomst in Seoul voelde ik mij dus behoorlijk verkreukeld. Het land binnenkomen bleek a piece of cake. De security check (ik liet een foto van mijn dikke wallen en een paar vingerafdrukken achter) verliep supervlot en ook de douane stelde niet veel voor (je moest enkel een zeer beperkt formulier invullen om af te geven). Wellicht zal het feit dat het nog geen hoogseizoen was, wel een verklaring zijn voor de vlotte afhandeling.

Volgende halte: mijn op voorhand gereserveerde SIM-kaart afhalen. Kwestie van mij niet te moeten inhouden op het vlak van dataverkeer. 😉 Ook dat was gefikst op vijf minuten. Ik was er zelf van onder de indruk hoe vlot het ging. Omdat het ondertussen middag was in Seoul en ik, ondanks het feit dat het vliegtuigontbijt nog niet zó lang geleden was, mijn maag hoorde rommelen, besloot ik iets te eten op de luchthaven. De busrit naar het hotel zou immers minstens anderhalf uur duren. En is er een betere manier om een verblijf in Korea te starten dan met het meest bekende Koreaanse gerecht: bibimbap? Ik dacht het niet. Het aanschuiven aan de besteltoog duurde effectief langer dan de tijd die ik moest wachten tot mijn eten geserveerd werd. Spijtig genoeg was de bibimbap eerder aan de lauwe kant, en zoals ik al meermaals gezegd heb: ik heb mijn eten liever goed warm! Verder was het wel lekker én uiteraard werd de bibimbap vergezeld door een portie kimchi!

Na een bijzonder snelle en efficiënte lunch, ging ik op zoek naar de KAL limousinebus. Ticketje gekocht, tien minuutjes wachten en ik zat op een behoorlijk luxueuze bus richting Lotte Hotel. Daar aangekomen, mocht ik meteen naar het 31ste verdiep om in te checken in de lounge. Blijkbaar was dit inbegrepen in mijn reservatie. Een prettige verrassing.

Na de check-in had ik een dipje. Ik twijfelde om even op bed te gaan liggen, maar vreesde dat ik dan niet meer wakker zou worden en dat zou nefast zijn om direct in het juiste ritme te komen. Ik prutste dus wat op de kamer en moest mezelf na een tijdje echt streng toespreken om de wijde wereld (zijnde Seoul) te gaan verkennen.

Ik beperkte me tot het stadhuis van Seoul en het Deoksugung paleis. Het stadhuis was niet geheel mijn ding, maar het paleis was zeer mooi, al zal deze plek nog veel indrukwekkender zijn met bladeren aan de bomen. Nu oogde het park een beetje kaal. Eigenlijk had ik gerust nog een beetje langer op de hotelkamer kunnen suffen, want bij valavond werd de verlichting aangestoken en kwamen de verschillende gebouwen in het park pas echt goed tot hun recht. Alleen jammer dat ik mijn statief niet had meegenomen. Nuja de komende dagen kan ik alsnog voor de herkansing gaan.

IMG_5579

IMG_5580

IMG_5584

IMG_5609

IMG_5613

Rond 19u werd het me echt te koud buiten (momenteel vriest het ‘s nachts nog in Seoul) en besloot ik terug te keren naar het hotel om nog een uur te profiteren van Cocktail Hour in de Club Lounge: drank en eten à volonté. Misschien niet verstandig om drie glazen wijn te drinken na een bijna slapeloze nacht, maar mijn eerste avond in Seoul wilde ik graag in stijl vieren.