Deze zondag spoorden mijn vriend en ik richting Herentals voor een uitstapje met zijn ouders, zijn broer en diens gezin. De vader van mijn vriend was zo vriendelijk ons aan het station te komen ophalen (het nadeel van geen auto hebben: je bent vaak afhankelijk van de goodwill van anderen). Na samen geluncht te hebben, vertrokken we met ons groepje van zes volwassenen en twee kinderen richting Tessenderlo voor namiddagje railbiken.
Het viel uiteraard te verwachten: net op het moment dat we onze railbikes beklommen, gingen de hemelsluizen open. Tegenwoordig durft een mens niet meer te klagen als het regent, maar dit was nu toch wel heel erg slechte timing. Gelukkig was de bui voorbij in een zucht en was er een paar seconden later al niets mee van de bui te merken. Alleszins viel er in de verste verte niet voldoende regen uit de lucht om al die dorstige planten rondom ons van water te voorzien.
Het ritje naar het eind van het spoor duurde ongeveer een half uur en ik moet eerlijk toegeven dat het in onbruik geraakte spoor ons niet meteen langs de meest inspirerende omgeving bracht maar het trappen was wel leuk op zich.
Waar het spoor doodliep, stapten we uit en maakten we een kleine wandeling naar het Albertkanaal. Maakten wat groepsfoto’s en keerden vervolgens terug voor het tweede deel van onze railbiketocht. Ditmaal haakten we de twee railbikes aan mekaar vast zodat we samen de finish bereikten. Onderweg deden we ons best om de antwoorden te vinden op de zoektochtvragen die we meegekregen hadden, maar zonder wat extra hulp van de verhuurder waren we er nooit in geslaagd alle antwoorden te vinden. Kan ook moeilijk anders, wanneer sommige vragen niet meer actueel zijn…
Op aanraden van de verhuurder van de railbikes reden we naar Ter Scoete. Een gezellige brasserie met een groot terras waar de kindjes een gratis ijsje kregen in ruil voor hun ingevulde antwoordformulier en de volwassenen een biertje of ander alcoholisch drankje konden nuttigen. Uiteindelijk aten de kinderen maar een paar happen van hun ijsje en konden de volwassenen de rest opeten. Tja, dat zal niet de eerste, noch de laatste keer zijn.
Na dit aperitief reden we terug naar Herentals alwaar ons een feestelijke mosselmaaltijd wachtte. Veel bleef er na de maaltijd niet over van die twaalf kilo mosselen. Railbiken is duidelijk goed voor de eetlust!