Ponta Delgada – São Miguel – 11 augustus 2023

Ons laatste ontbijt bij Casa da Cisaltina in Povoação. Naar goede gewoonte brengt onze gastvrouw weer veel te veel eten naar onze tafel en alhoewel we ons uiterste best doen, slagen we er niet in alles op te krijgen.

We pakken onze koffers bij elkaar en nemen afscheid van ons gezellige appartementje. Er wacht ons immers een stevig stuk rijden langs best wel moeilijke wegen naar Ponta Delgada, de onofficiële hoofdstad van de Azoren. Gelukkig is mijn vriend een goeie chauffeur en komen we zonder kleerscheuren aan in Ponta Delgada. Ons hotel Casa do Pateo ligt in het hart van de stad en heeft geen parkeerplaats, dus we parkeren onze huurwagen op een parkeerplek zo dicht mogelijk in de buurt van het hotel.

We zijn te vroeg om te kunnen inchecken, dus laten we onze valiezen achter in het hotel dat eerder een statig stadspaleis lijkt. We wandelen terug naar de wagen en gaan op zoek naar een parkeerplaats waar we de wagen voor een langere periode kunnen laten staan. Gelukkig is er een grote ondergrondse parkeerplaats bij de haven van Ponta Delgada waar we onze wagen met een gerust hart kunnen achterlaten.

Voor de lunch moeten we het niet ver zoeken: vlakbij de ondergrondse parkeergarage bevindt zich Portas do Mar, een pier met allemaal restaurants en bars met overdekte terrassen. Vanaf die pier heb je zicht op de Piscinas Ponta Delgada en veel zonnekloppende en zwemmende mensen. We belanden op het terras van Momentos Cozinha d’Autor. Ik heb na het riante ontbijt niet zoveel honger, dus hou ik het bij een portie heerlijke gegrilde mosselen. Met een glaasje sangría daarbij, dat smaakt altijd en zeker als het een warme dag is. We besluiten meteen al te reserveren voor het avondmaal, om te vermijden ‘s avonds in deze drukke toeristische plek te moeten zoeken naar een restaurant dat nog een tafel vrij heeft. Onze keuze valt op een Nepalees restaurant. Na al die dagen Portugees eten, hebben mijn vriend en ik een keer zin in iets anders.

Tijd om Ponta Delgada te verkennen. Uiteraard brengen we een bezoek aan de prachtige Igreja Matriz de São Sebastia daterend uit de zestiende eeuw. De prachtig versierde buitengevel, de overvloedig versierde zijkapellen en het fenomenale houtsnijwerk maken dat een bezoek aan deze kerk werkelijk een must is. Wij zijn alleszins onder de indruk.

Continue reading →

São Miguel – 10 augustus 2023

Vandaag is het weer zo mogelijk nog slechter dan gisteren. Omdat we vandaag niet gebonden zijn aan een bepaalde timing ontbijten we op het gemak om 8.35u. De dame die het ontbijt bezorgt, blijft maar schotels aandragen en het lukt ons zelfs niet om al het fruit op te krijgen.

Omdat het zo hevig regent, besluiten we de kat wat uit de boom te kijken en gezellig te relaxen op ons appartement tot het weer verbetert. Gelukkig ziet het tegen 10.30u iets beter uit en besluiten we naar het tabaksmuseum te gaan. De rit om daar te geraken is alleszins bijzonder uitdagend door de mist en regen. Jullie mogen ervan uitgaan dat mijn vriend erg voorzichtig gereden heeft.

Het Museu do Tabaco in Maia laat zich nog het best omschrijven met de Engelse term ‘quaint’. Ik weet eerlijk gezegd niet goed wat ik van het museum moet denken. Ik vermoed alleszins dat een museumprofessional een stevige kluif aan dit museum zou hebben om er echt een samenhangend geheel van te maken. Maar de gebouwen waar vroeger tabak te drogen hing, zijn interessant om te bezoeken en een aantal filmpjes geven meer inzicht in het proces van de tabaksverwerking. Iets waar wij sinds ons bezoek aan Cuba uiteraard alles van weten! Het gebouw waarin het museum zich bevindt was trouwens tot 1988 een werkende tabaksfabriek.

Na ons bezoek aan het tabaksmuseum bewonderen we de onstuimige oceaan vanaf de vlak bij elkaar gelegen Miradouro Maia en Miradouro do Frade. Aan de stevige golven te zien, denk ik niet dat we vandaag zullen gaan zwemmen in de Atlantische oceaan. 😉

Continue reading →

São Miguel – 9 augustus 2023

Vandaag worden we bij het opstaan voor het eerst geconfronteerd met de toorn van de weergoden van de Azoren. Het is echt barslecht weer. We hopen vurig dat het weer nog omslaat, want fietsen en kayakken in de regen is allesbehalve plezant. Stipt om 8.15u zitten we aan het ontbijt met een mooi aanbod aan lokale producten en brood. Hoe het juist komt weet ik niet, maar we hebben duidelijk te veel tijd genomen om te ontbijten. Sete Cidades blijkt meer dan anderhalf uur rijden van onze verblijfplaats en we moeten daar al om 10u zijn. Een verkeerde inschatting van onze kant.

Onderweg lijkt het weer alleen maar te verslechteren: onze kleine huurwagen wordt gegeseld door regen en wind en we voelen de moed iet of wat in onze schoenen zakken. Ik besluit te bellen naar Futurismo, de organisatie bij wie we onze self guided tour geboekt hebben, en te vragen of het mogelijk is om onze boeking te verzetten naar zondag. Volgens de huidige weersvoorspellingen zou het weer dan beter zijn. En oef! Het blijkt helemaal geen probleem om de boeking te verplaatsen. Een pak van ons hart.

Change of plans dus. São Miguel is bekend voor de thee, dus besluiten we een bezoek te brengen aan de oudste theeplantage van het eiland: Chá Gorreana, waar sinds 1883 thee gekweekt en verwerkt wordt. Wij zijn duidelijk niet de enige toeristen die door het slechte weer hun plannen hebben moeten omgooien. Het is er behoorlijk druk. We werpen een blik op de mooi onderhouden theeplantages, leren hoe thee gemaakt wordt en mogen zo veel gratis thee drinken als we willen. We twijfelen even of we iets zouden kopen in de mooie shop, maar alles is er duidelijk veel duurder dan op de andere eilanden. São Miguel is duidelijk het meest toeristische eiland van de Azoren.

Onderweg naar Caldeira Velha stoppen we bij Miradouro de Santa Iria om te genieten van het uitzicht, dat zelfs bij slecht weer nog mooi is. We parkeren op de parking bij Caldeira Velha, maar beslissen uiteindelijk ons bezoek uit te stellen naar een ander moment. Ook de shuttlebus die een aantal bezienswaardigheden in het natuurpark aandoet, laten we voor wat het is. We moeten nog drie kwartier wachten op de volgende shuttlebus en het weer is echt te slecht.

Verder dus naar Ribeira Grande. Volgens googlemaps zouden er heerlijke bifanas te krijgen zijn bij Bifanas à Ferreirinha, maar bij aankomst daar blijkt de kraam jammer genoeg gesloten. En zo belanden we bij Nana Coffee waar ik mij beperk tot een very basic lunch met boterhammen met kaas en hesp en stiekem een beetje jaloers ben op de bifana vna mijn vriendje. Onze serveerster heeft duidelijk een slechte dag, want echt vriendelijk is ze niet.

Omdat het weer nog altijd kwakkelt, besluiten we een bezoek te brengen aan het Arquipélago Arts Center. Deze voormalige tabaksfabriek werd mooi gerestaureerd in 2014 en het is vooral de architectuur die het bezoek de moeite maakt. De hedendaagse kunst op zich is niet zo bijzonder.

Continue reading →

Van Faial naar São Miguel – 8 augustus 2023

Vandaag doen we geen moeite om ergens een ontbijt in de buurt te vinden, we moeten immers al om 9u op de luchthaven zijn om onze huurwagen in te leveren. We werpen nog een laatste blik op Pico en vertrekken voor onze laatste rit met deze huurwagen. Naar goede gewoonte is het weer zoeken om de juiste plek te vinden om de wagen in te leveren. Komt daarbij dat we te veel marge genomen hebben. We staan twintig minuten te vroeg aan het AutAtlantis verhuurkantoortje, dat pas om 9u open gaat. Geen erg, we checken eerst onze valiezen in en keren dan terug naar AutAtlantis om de auto in te leveren.

Met deze praktische beslommeringen achter de rug gaan we op zoek naar iets om te eten. Op de luchthaven van Faial is er welgeteld één cafetaria, dus veel keuze hebben we niet. We nemen allebei een quiche, waarvan we geen van beiden onder de indruk zijn. De luchthaven van Faial is echt piepklein. Gelukkig hebben we een plaats op één van de plastic stoeltjes kunnen veroveren om te zitten, want het is er behoorlijk druk. De bestemmingen vanuit Faial zijn redelijk beperkt: vanaf drie gates vertrekken vluchten naar Portugal en vanaf de andere drie gates naar São Miguel.

We moeten letterlijk een paar meter wandelen over het tarmac alvorens aan boord van ons vliegtuig te gaan, terwijl we zien hoe onze valiezen op het vliegtuig geladen worden. Dat is alvast een geruststelling. De vlucht verloopt verder vlotjes en ook het ophalen van onze laatste huurwagen van de trip levert geen problemen op.

We zijn wel teleurgesteld in de Fiat Panda Hybrid die ons voor het laatste deel van deze reis zal vergezellen. De wagen heeft een monochroom scherm en geen mogelijkheid op CarPlay te gebruiken. Een serieuze stap achteruit in vergelijking met het comfort van de Citroën C3.

We laten het niet aan ons hart komen en beginnen aan de stevige rit naar Casa da Cisaltina. Onderweg stoppen we bij de Miradouro Salto do Cavalo om te genieten van werkelijk een adembenemend uitzicht. Dat belooft voor de komende dagen!

Na een stevige klimpartij langs smalle straten komen we om 13.35u aan in Casa da Cisaltina. Na kennisgemaakt te hebben met de vriendelijke eigenares toont ze ons de prachtige tuin van het huis en brengt ze ons naar ons mooie appartement. Wat een luxe! Daarop volgt een redelijk stevige onderhandeling over ontbijt-uur. Mijn vriend en ik willen graag rond acht uur ontbijten, want morgen moeten we al om 10u in Sete Cidades zijn voor een self guided tour op de fiets en de kano, maar dat is duidelijk veel te vroeg in de ogen van de eigenares. Uiteindelijk landen we op 8.15u.

Terug in onze wagen rijden we naar het centrum van het vlakbij geleden dorpje Povoação op zoek naar iets om onze rammelende magen mee te vullen. We belanden op het gezellig terras van Sabores da Terra, waar ik geniet van een heerlijke inktvis. Alleen het groenteaanbod was nogal karig. We hebben nog ruimte voor een dessert na de maaltijd, mijn vriend gaat voor een stukje taart en ik probeer een lokaal gebak, een soort eclairtje. Niet slecht, maar ook niets om van achterover te vallen.

Vervolgens gaan we naar een lokale winkel om een fles wijn te kopen om deze avond te drinken op ons appartement. We vallen bijna achterover als we zien hoe goedkoop de flessen wijn hier zijn. Hoe kan zo’n winkel daar nog winst op maken? Continue reading →

Fábrica da Baleia de Porto Pim en Piscinas Naturais do Varadouro – 7 augustus 2023

We starten onze dag op Faial met een korte, maar stevige regenbui. Gelukkig waait die snel over en komt daarna de zon erdoor!

We stappen meteen in de wagen en rijden naar de Miradouro de Nossa Senhora da Conceição om te genieten van het prachtige uitzicht op Horta, Pico en het zwarte strand Praia do Almoxarife. Het uitzicht is extra spectaculair omdat we vanaf ons zonnige uitkijkpunt een gigantische regenbui boven Pico zien hangen. Tot nu toe hebben we eigenlijk al veel geluk gehad met het weer op de Azoren, maar we zien met eigen ogen hoe veranderlijk het weer hier kan zijn.

Voor het ontbijt rijden we naar Horta. We belanden in een populaire bakkerij waar ik een lekkere quiche met tonijn eet. Alvast een steviger ontbijt dan gisteren.

Na het ontbijt besluiten we wat rond te wandelen in Horta zelf. Helaas, elke kerk die we willen bezoeken is dicht, maar we spotten wel een aantal mooie bouwwerken. Terug naar de wagen dan maar voor een bezoek aan de Fábrica da Baleia de Porto Pim. We parkeren onze wagen vlakbij het museum en beklimmen eerst de Monte da Guia tot aan de Capela de Nossa Senhora da Guia vanwaar we een prachtig uitzicht hebben op de baai. De kapel zelf is helaas gesloten.

Continue reading →

De Capelinhos vulkaan en Horta op Faial – 6 augustus 2023

Ons verblijf Quinta do Torcaz biedt geen ontbijt aan, dus besluiten we onderweg naar onze eerste bestemming van de dag ergens te stoppen voor een ontbijt. Onze eerste poging draait echter op niks uit door foutieve informatie op googlemaps. Op goed geluk stoppen we vervolgens bij een kleine dorpscafé, waar de aanwezigen ons allemaal met grote ogen bekijkenwanneer we er binnen stappen en iets bestellen. Gelukkig kunnen we een paar woorden Portugees, want het is duidelijk dat niemand van de aanwezigen Engels begrijpt. Ik vermoed dat ze in dit café niet veel toeristen over de vloer krijgen. We kopen een simpel broodje met kaas en hesp en eten dit op aan een plastic tafeltje op de stoep voor het dorpscafé in de zon met zicht op de Pico vulkaan. Niet slecht!

Na dit snelle ontbijt rijden we verder naar de Capelinhos vulkaan, die in 1957 vlak bij de toenmalige vuurtoren onder de zee uitbarstte en met de uitgespuwde lava en assen het eiland Faial 2,4 vierkante kilometer groter maakte. De uitbarsting zelf duurde maar liefst 13 maanden, van 27 september 1957 tot 24 oktober 1958. De vulkaan blies assen tot meer dan een kilometer ver de lucht in, vernielde 300 huizen in de nabijgelegen dorpen en noodzaakte de evacuatie van 2000 mensen, waarvan een groot gedeelte vervolgens emigreerde naar de VS en Canada.

We parkeren onze wagen op de parking bij het museum van de Capelinhos vulkaan en beslissen eerst de wandeling te doen en dan het museum en de vuurtoren te bezoeken. Het landschap is alleszins behoorlijk indrukwekkend. We wandelen over het nieuwe stuk Faial waar langzaam de eerste groene plantjes zich wagen tussen het vulkanische gesteente en de assen. Het contrast tussen het grijze gesteente en de prachtig blauwe zee kan amper groter zijn. Heel bijzonder en behoorlijk stoffig, dat ook. Dat fijne grijze stof kruipt letterlijk overal tussen.

In het ondergrondse museum dat bijna volledig volledig onzichtbaar is en, op een grote cirkel na, het vulkanische landschap zo veel mogelijk respecteert, leren we meer over de uitbarsting van 1957 en de krachten die zich onder onze voeten bevinden. Je moet hier echt komen om te beseffen hoe groots en krachtig de natuur kan zijn. Heel erg boeiend. Uiteraard bezoeken we ook de ruïne van de vuurtoren die de sporen van de uitbarsting draagt. Gelukkig maakte deze vulkaan geen slachtoffers en kon iedereen tijdig geëvacueerd worden.

Van al die vulkanische activiteit krijgt een mens honger. We stappen opnieuw in onze wagen en laten ons met rammelende magen door googlemaps rijden naar Restaurante Bela Vista. Zoals de naam doet vermoeden, krijgen we bij ons eten vanaf het terras gratis en voor niets een prachtig uitzicht. We genieten van de uitstekende verse vis met groentjes en patatjes. Simpel, maar lekker. Bij het eten drinken we een half flesje wijn en een brandy als afzakkertje.

Continue reading →

Van Pico naar Faial – 5 augustus 2023

Genoten van ons laatste ontbijt op Pico met zicht op de vulkaan. Na het ontbijt pakken we onze valiezen, checken we uit en nemen we afscheid van dit aangename resort, met als enige minpuntje de aanwezigheid van wat kakkerlakken in onze bungalow. Moeilijk te bestrijden in een vochtige en bosrijke omgeving, neem ik aan.

We rijden naar de ferry terminal en leveren onze huurauto in bij het Autatlantis filiaal. Ook deze inlevering verloopt zonder problemen. We zijn te vroeg voor de ferry, dus maken we gebruik van onze wachttijd om wat foto’s op instagram te delen met het thuisfront.

Wanneer we eindelijk aan boord kunnen, blijkt de ferry bijzonder vol te zitten. Het kan ons weinig deren. De zon is ons nog steeds goed gezind en we genieten van de aangename boottocht naar het mooie Faial. Naar ondertussen goede gewoonte halen we onze huurwagen op bij het verhuurkantoor van Autatlantis aan de ferry terminal. Van daaruit rijden we rechtstreeks naar onze verblijfplaats Quinta do Torcaz, een heel mooi oud rustiek gebouw met verschillende appartementen, een prachtig verhoogd terras met uitzicht op Pico en een mooie tuin met palmbomen. We hebben een ruim appartement met grote leefruimte en kitchenette voor ons alleen. De accommodaties worden groter naarmate de reis vordert. Niet dat we klagen. 😉

We laten onze valiezen achter en eten snel een broodje en een pastéis de nata in een buurtcafé dat op punt stond te sluiten. Niet echt een culinaire topervaring, maar dat mag je voor die prijs ook niet verwachten. We kiezen er bewust voor onze middagpauze zeer beperkt te houden, want we willen optimaal profiteren van het mooie weer. De voorspellingen voor de komende dagen zien er immers wat minder uit. We rijden dus zo snel mogelijk naar de Caldeira van de Cabeço Gordo. De Cabeço Gordo vulkaan is met zijn 1043 meter de hoogste berg van Faial. Wat deze vulkaan zo bijzonder maakt, is dat er een prachtige wandeling lang de kraterrand loopt met uitzicht op een twee kilometer brede caldera.

De wandeling is werkelijk adembenemend. Op een korte, steile klim aan het begin en wat moeilijk begaanbare stukken onderweg na, is dit een heel makkelijke wandeling die bij elke stap een nieuw indrukwekkend vergezicht te bieden heeft op de krater en de omgeving. En kijk eens aan wie daar tussen het wolkendek door komt piepen, net op het juiste moment voor een foto? Jawel, onze vriend Pico. Ik neem uiteraard veel te veel foto’s en zal me dit ongetwijfeld beklagen bij het verwerken achteraf.

Continue reading →

De zuidkust van Pico – 4 augustus 2023

Genoten van ons ontbijtje met zicht op Pico die zich vandaag al toont vanaf de vroege ochtend. De dag kondigt zich alvast veelbelovend aan.

Vandaag rijden we met onze huurwagen naar de zuidkust van het eiland Pico. Onderweg naar het beginpunt van onze wandeling worden we getrakteerd op prachtige uitzichten op de kustlijn met Pico op de achtergrond. We stoppen een onderweg een aantal keer om foto’s te nemen. We passeren Lajes do Pico, waar we straks een bezoek willen brengen aan het Museu dos Baleeiros (een museum over de walvisvaarders op Pico). Maar eerst: wandelen! Want door al die stops onderweg is het al half twaalf voordat we effectief vertrekken aan het startpunt van de wandeling in Calheta do Nesquim.

De wandeling is prachtig met een aantal best wel steile stukken, maar die zijn natuurlijk noodzakelijke om te kunnen genieten van de prachtige vergezichten en de prachtige siergember die overvloedig groeit langs de paden. Het laatste stuk van de wandeling is iets minder tof: een steile afdaling langs losse ondergrond. We moeten erg voorzichtig zijn dat we niet onderuitgaan door de losliggende stenen op het pad.
https://www.tuinadvies.be/plantengids/2002/hedychium-gardnerianum

Continue reading →

Pico – 3 augustus 2023

Na het ontbijt gooien we onze spullen in de wagen en rijden we naar onze eerste stop van de dag: Cachorro. Deze bijzondere plek aan de kust heeft indrukwekkende rotsen en kliffen uit zwarte lavasteen waarin het onstuimig water van de Atlantische oceaan rotsen en bogen heeft uitgesleten. Ook de huizen zijn gemaakt van lavasteen en op meerdere plekken spotten we rola-pipas: hellingen gekerfd uit de rotsen waarlangs de wijnvaten naar beneden konden rollen. Eén van de rotsen aan de ruige kustlijn heeft de vorm van een hondenkop. Uiteraard kunnen we het niet laten om als échte toeristen bij de hond te poseren.

Na een uitgebreide fotoshoot rijden verder naar Fetais, het vertrekpunt van de wandeling die we vandaag uitgekozen hebben.

De wandeling gaat eerst langs de befaamde UNESCO werelderfgoed wijngaarden richting de ruige rotskust, waar we in de buurt van Lajido in lavasteen uitgesleten karrensporen van ossenkarren ontdekken. Na een bezoekje aan de kerk van Santa Luzia leidt de wandeling ons naar een prachtig pad in een bos, ommuurd met door mos begroeide lavastenen. Een bos als uit een sprookje. Pico verschuilt zich helaas het grootste deel van de voormiddag achter de wolken, al vangen we tijdens de wandeling op een gegeven moment wel een glimp op van de piek van de vulkaan.

Continue reading →

De bijzondere wijngaarden van Pico – 2 augustus 2023

Alhoewel ik graag in onze yurt geslapen heb, moet ik toegeven dat het toch handiger is om ‘s nachts gewoon in je eigen bungalow naar het toilet te kunnen gaan. Het ontbijt wordt geserveerd in het restaurant van ons hotel Alma do Pico. Een vriendelijk meisje serveert het ontbijt aan onze tafel. Stiekem hebben we een beetje heimwee naar het geweldige buffet op São Jorge, maar hey, Alma do Pico serveert scrambled eggs, wat een absoluut pluspunt is.

Voordat we aan onze eerste dag op Pico beginnen doen we een zak met vuile was binnen bij de receptie. Handig, zo’n betaalbare wasdienst in je hotel.

Vandaag hebben we een trail uitgekozen die ons langs de Unesco werelderfgoed wijngaarden van Pico zal brengen. Onderweg naar het begin van de trail realiseren we ons echter dat we onze drinkbussen in onze bungalow vergeten zijn. Dus zit er niets anders op dan snel even te stoppen bij onze favoriete supermarkt Continente om wat flesjes water te kopen. De dag dient zich immers weer behoorlijk heet aan. Te warm ook voor de vulkaan Pico, die vandaag besloten heeft zich achter de wolken te verschuilen.

De wijngaarden van Pico bestaan uit een dambordpatroon van muren opgetrokken uit vulkanisch gesteente. De muren werden gebouwd om de duizenden kleine, aaneengesloten, rechthoekige percelen (currais) te beschermen tegen wind en zeewater. Dit bijzondere door mensen gemaakte landschap dateert uit de 15de eeuw. De wandeling tussen deze zwarte muurtjes is grotendeels vlak en daardoor redelijk gemakkelijk, ware het dat de temperaturen weer vlotjes over de dertig graden gaan en er hier geen greintje schaduw te bespeuren valt. We zweten wat af. Het verbaast ons hoe anders de wijngaarden er hier uitzien dan wij gewoon zijn. Geen mooie ordentelijke rijen gesnoeide druivenstokken, maar chaotische groeiende wijnranken die enkel begrensd worden door de muurtjes.

Tijdens de wandeling komen we een mooie, ouderwetse rode windmolen tegen. Spijtig genoeg zijn een aantal werklieden bezig met het opknappen van de windmolen, waardoor het niet makkelijk is een mooie foto te maken. We kunnen de windmolen wel beklimmen. Tot onze verbazing treffen we in de windmolen een mevrouw die druiven en prullaria verkoopt. Mijn vriend koopt een zakje druiven, maar ik vind ze eerlijk gezegd niet zo lekker. Ik denk dat ze beter geschikt zijn om wijn van te maken dan op te eten.