Van Playa Larga naar Viñales – 23 april 2019

Vandaag staat de langste rit van heel de reis op het programma: ongeveer vier uur en een half. Helaas is mijn broertje de voorbije nacht echt heel ziek geweest. Alle fijne symptomen van een voedselvergiftiging tegelijkertijd: diarree, overgeven en koorts. Wijselijk besluit hij het ontbijt over te slaan. Wat maakt dat we met ons drietjes zijn, op ons dakterras.

De oldtimer die ons naar Viñales zal brengen is de mooiste tot nu toe: een prachtige paars-witte chevrolet die blinkt als nieuw. We leggen aan de uitbater van onze casa en aan de chauffeur uit dat mijn broer heel ziek is en dat het wellicht nodig zal zijn om onderweg een paar noodstops in te lassen om de wagen blinkend proper te houden. De taxichauffeur is heel vriendelijk en geeft aan dat hij wel zal wachten tot we klaar zijn om te vertrekken.

IMG_2874

IMG_2876

In afwachting van ons vertrek beginnen we te puzzelen met onze bagage, die geraakt nét niet in de koffer van de oldtimer. Niets wat niet kan opgelost worden met een stevig stuk touw. 😉

Uiteindelijk voelt mijn broer zich goed genoeg en kunnen we toch rond 9u vertrekken zoals gepland. Zijn vriendin heeft hem volgepompt met immodium en motilium om de rit hopelijk zonder kleerscheuren door te komen. Wij duimen dat er niet te veel noodstops nodig zijn.

De taxichauffeur is echt heel begripvol voor de situatie. Regelmatig vraagt hij of hij moet stoppen. Gelukkig is dat voorlopig niet het geval. Onderweg zien we veel lifters langs de weg staan. Wanneer ze onze oldtimer zien aankomen, doen ze teken of ze niet mee kunnen (veel Cubanen hebben zelf geen auto en liften is een courante manier van zich verplaatsen). Onze auto zit echter al helemaal vol.

We lassen één pitstop in en zowaar: ze beschikken daar over een proper toilet. Moh! Het is een mooie, maar lange rit, die ons terug voert langs de buitenwijken van Havana. Maar eerlijk: meer dan vier uur met z’n drieën op de achterbank van een oldtimer zitten, comfortabel is dat toch niet.

De rit verloopt gelukkig zonder incidenten. Mijn broer voelt zich nog altijd erg mottig, maar het ergste leed lijkt geleden. Rond 14u komen we aan in Viñales. Onze Casa bevindt zich in een wijk waar de straat uit verhard zand bestaat, maar de eigenaars zijn heel vriendelijk en de kamers zijn sober, maar proper. De eigenaar geeft ons een ganse uitleg over de bezienswaardigheden in Viñales. Uiteraard volledig in het Spaans. Toch blij dat ik een aantal jaar Spaanse les achter de kiezen heb.

IMG_2546

Mijn broer voelt zich niet goed genoeg om samen met ons op zoek te gaan naar een bescheiden middagmaal. Hij blijft achter in de kamer, terwijl wij naar het restaurant gaan dat onze gastheer ons heeft aangeraden. Er blijkt echter een technisch probleem te zijn, waardoor het restaurant gesloten is. We komen net op hetzelfde moment bij het restaurant aan als een groep toeristen. De uitbater van het restaurant biedt aan ons naar een andere plek te brengen en ook onze gastheer dringt erop aan dat we de groep volgen.

Uiteindelijk zouden we door onze ervaring in Havana wijzer geworden moeten zijn, maar goed, we komen dus weer in een restaurant terecht waar we te veel betalen voor een simpel broodje (6 CUC). Gelukkig is de rum er wel goedkoop!

We gaan op zoek naar een plek om geld af te halen, wat verrassend vlot lukt. Viñales is duidelijk een populaire toeristenbestemming. We kopen een hoedje voor de vriendin van mijn broertje om haar bleke velletje te beschermen tegen de felle Cubaanse zon. Vervolgens keren we terug naar het hotel om mijn broertje op te halen die zich ondertussen wat beter voelt. Gelukkig maar, want ik had in mijn hoofd al een hoop Spaanse zinnetjes zitten oefenen om samen met hem naar de dokter te gaan.

IMG_2547

IMG_2548

IMG_2549

IMG_2551

We gaan samen iets drinken in de hoofdstraat van Viñales. De hoofdstraat is één lange aaneenschakeling van restaurants die zich allemaal in mooie historische panden met aan de voorkant overdekte galerijen bevinden. Op goed geluk komen we in restaurant Cubar terecht met een erg gezellige binnentuin. Ik bestel me eerst een daiquiri frappé en vervolgens een whisky sour. Beide cocktails zijn werkelijk uitstekend. We zijn ongeveer de enige klanten en we hebben (opnieuw) een privé dienster ter beschikking. Ze doet duidelijk erg haar best, want ons glas is nog maar twee seconden leeg of ze komt het al weghalen. Super snel afruimen zonder dat iedereen klaar is, is blijkbaar erg beleefd in Cuba.

IMG_2552

IMG_2554

IMG_2555

IMG_2557

IMG_2558

Voor het avondmaal keren we terug naar onze casa. We hebben aan onze gastheer gezegd dat mijn broer last heeft van maag en darmen en dat we graag iets simpel zouden eten. We krijgen kip met rijst voorgeschoteld. Het lukt mijn broer, die wat hersteld is na zijn middagdut, zelfs om er wat van te eten. Goed, want morgen staat er een paardrijtocht op het programma en het zou jammer zijn mocht hij dit missen.

IMG_2885

IMG_2888

IMG_2889

We gaan (alweer) op tijd slapen. De airco op de kamer maakt echter zoveel lawaai dat we beslissen hem af te zetten en enkel de ventilator op te zetten. Hopelijk krijgen we het deze nacht niet te warm.

Van Cienfuegos naar Playa Larga – 22 april 2019

Genoten van een heel uitgebreid ontbijt. Qua hoeveelheid overtreft dit ontbijt alle voorgaande. En dan te bedenken dat Hostal Colonial D + D één van de goedkoopste casas was. Nuja, de eerlijkheid gebiedt mij te zeggen dat Cienfuegos nu niet meteen het meest toeristische gedeelte van Cuba is. Maar ik heb echt genoten van onze namiddag gisteren en vind het jammer dat we hier geen dagje langer kunnen blijven.

IMG_2834

IMG_2835

IMG_2836

IMG_2837

Stipt om 9u nemen we een beetje met spijt in het hart de taxi naar onze volgende bestemming: Playa Larga aan de Varkensbaai (ja, die van de gefaalde invasie). Bijna twee uur lang genieten we van het landschap met mangobomen en rijstplantages dat voorbij glijdt.  Na iets meer dan een half uur gereden te hebben, merken we dat er op één van de twee rijvakken een strook dikke bruine korrels ligt. Een lang uitgerokken lint dat de helft van de weg in beslag neemt, zover we kunnen zien. Om de strook te vermijden moet de chauffeur met de wagen op het linkerrijvak rijden, want het rechterrijvak is volledig ingenomen. Tot hij een tegenligger ziet opdagen en moet terugkeren naar het rechterrijvak. Dit betekent dat we over de bruine korrels rijden, wat een bijzonder rare gewaarwording is. Het lijkt wel of er rijst op de weg ligt!

En jawel, ik informeer bij de chauffeur wat er op de weg ligt en hij bevestigt ons vermoeden: arroz. Blijkbaar is dit de ideale manier om rijst te laten drogen: op een asfaltweg. Maakt niet uit dat daar nu en dan een wagen over rijdt. Wij kijken een beetje bedenkelijk naar mekaar en ik denk bij mezelf: gelukkig koken ze rijst….

IMG_2839

Aangekomen in de Varkensbaai moet onze chauffeur verschillende keren informeren alvorens we ons hotel vinden. De uitleg die we bij de boeking ontvingen, is allesbehalve duidelijk en blijkbaar is dit établissement toch minder bekend dat de eigenaars zelf dachten. Uiteindelijk komen we bij een sober huis waarbij op het plat dak extra kamers gebouwd zijn. De kamers zijn heel erg sober, maar hey, zolang er airco is, klaagt niemand.

We hebben twee opties voor vandaag: ofwel bezoeken we het Parque Nacional Ciénaga de Zapata ofwel brengen we een namiddag door op het strand. De meerderheid kiest voor het strand. Een beetje relaxen zal ons deugd doen. We bemachtigen vier strandstoelen en zetten deze bij mekaar in de schaduw van wat palmbomen. Buiten de aanwezigheid van wat (zielige) straathonden is het heel rustig op het strand. We zwemmen, delen een pizza als snack (de straathonden zijn bijzonder geïnteresseerd), genieten van een verse kokosnoot met rum en een mojito en maken een wandeling langs de baai. We hebben ook onze snorkel bij, maar in het glasheldere water zijn niet veel vissen te zien. Om een goede snorkelplek te bereiken, zouden we een boot moeten nemen. Oh well, er komen zeker nog gelegenheden om te snorkelen deze trip.

IMG_2847

IMG_2848

IMG_2849

IMG_2850

Na een namiddag luieren op het strand, maak ik me stiekem de bedenking dat ik toch liever de mangroven gezien had. Het is niet dat ik elke dag in Cuba ben en dit voelt een beetje als een verloren namiddag, maar goed, het strand was ook mooi. Een ander nadeel van te lang op het strand rondhangen: we zijn allemaal verbrand. Bij mijn vriend en mezelf valt het nogal mee, het is vooral de vriendin van mijn broertje die stevig verbrand is. Ze heeft een huid die erg slecht tegen de zon kan en heeft zich wellicht wat te weinig ingesmeerd. Ook de anders zo witte bast van mijn broer ziet flink rood. We spoelen het zout en het zand van ons af in de douche en smeren ons allemaal in met een dikke laag aftersun.

Klaar voor het avondmaal op het dakterras van onze casa! Wij zijn de enige gasten die een avondmaal besteld hebben en kunnen dus alweer genieten van privébediening. Ik smul van werkelijk heerlijke kreeft en ook de andere gerechten zijn erg lekker. We krijgen zelfs een ijsje als desser! ‘s Avonds is er niet zoveel te doen in Playa Larga, dus besluiten we wat spelletjes te spelen op de kamer. Helaas zijn mijn vriend en ik de verschillende edities van black stories die ik speciaal voor deze reis gekocht had, thuis vergeten. Naarmate de avond vordert begint mijn broer zich steeds slechter te voelen. Hij lijkt zelfs wat koorts te hebben. Een goeie reden om de avond vroeg af te ronden. Hopelijk is hij na een goede nachtrust morgen beter!

IMG_2854

IMG_2855

IMG_2857

IMG_2861

IMG_2869