Jawel, ten huize yab wordt Sinterklaas na kerstmis gevierd. De goedheilig man zal het ons ongetwijfeld niet kwalijk nemen dat we zijn verjaardag met een weekje vertraging vierden.
Twee van onze drie petekindjes werden op zondag 13 december om 12 uur verwacht op ons appartementje, alwaar de Sint zich van zijn gulste kant getoond had. Ons derde petekindje moest het helaas met een postpakket stellen. De Sint slaagde er niet in om vervoer voor haar te regelen om haar vanuit Aubonne in Zwitserland naar Leuven te brengen. Gelukkig stuurde de mama ons een fotootje van haar tevreden gezichtje. 😉
Mijn vriend en ik hadden alle mogelijke voorbereidingen getroffen om een gezelschap van vier volwassenen, drie meisjes (de nichtjes van mijn vriend), één jongen (mijn petekindje) en een baby (het broertje van mijn petekindje) zo goed mogelijk van spijs en drank te voorzien. De Sint was zo vriendelijke geweest om ook voor de niet-petekindjes chocolade en een klein cadeautje te brengen. ‘t Is toch een man van de wereld, onze Sinterklaas. En ja, de cadeautjes vielen in de smaak. Vooral de op schaal nagebouwde takelwagen kon op heel wat goedkeuring van mijn petekindje rekenen, maar ook de lego-bouwsets en het sokkenspel zorgden voor veel plezier.
Jullie zullen onderhand al wel weten dat mijn vriend en ikzelf het ons op culinair vlak graag gemakkelijk maken. Wat eten de meeste kindjes graag? Juist ja: pasta. Lang geleden dat we nog eens pasta bij Pastificio Antonio gehaald hadden, maar de pasta daar heeft ons nog nooit teleurgesteld. We moesten ons inhouden om niet gans de winkel leeg te kopen. 😉 En jawel, onze keuze bleek een schot in de roos. Mijn petekindje van tweeënenhalf smeet zich vol enthousiasme op de pasta met tomaat en kon bijna niet stoppen met eten. De meisjes smulden vooral van de pasta met ham en kaas (de één al iets enthousiaster dan de andere) en de volwassenen konden zich te goed doen aan de lasagne. Te onthouden voor toekomstige gelegenheden.
We vierden niet alleen de verjaardag van de goedheilig man, maar ook die van het jongste nichtje van mijn vriend. Drie jaar al! Help, hoe snel glipt de tijd ons door de vingers! Mijn vriend en ik hadden voor een super fancy taart (made by Titatovertaart) gezorgd. Prachtig, maar al die suikerpasta is toch niet echt mijn ding. Gelukkig was de biscuit met chocomousse wel heel lekker. En die suikerpasta hoef je helemaal niet mee op te eten. (De onthoofde prinses ook niet.)
Na een drukke namiddag namen we rond vijf uur afscheid van onze gasten. Moe, maar tevreden met de enthousiaste reacties.