Woensdagmiddag had ik een afspraak met mijn peer coach, het enige positieve resultaat dat ik overhield aan dat ontwikkeltraject dat mijn collega-teamverantwoordelijken en ikzelf in 2019 doorliepen. Ik zat met de vraag hoe een niet zo optimaal lopende samenwerking binnen mijn team te deblokkeren en mijn peer coach gaf me een zeer goeie suggestie die ik zeker ga toepassen. Het is vaak verrassend hoe aanvankelijk zeer moeilijk oplosbare problemen door een goed gesprek tot aanvaardbare proporties kan terug gebracht worden. En oja, er was ramen, mijn favoriete comfort food in tijden van hoge werkdruk!
peer coach
Return to Horia
Ik geef toe, er begint zich een zeker patroon af te tekenen onder mijn favoriete lunchplekjes in Brussel. Want het is beslist niet de eerste keer dat ik bij Horia uitkom. Ik heb nu eenmaal een zwak voor mediterrane mezze en hummus in het bijzonder. Voor mijn peer coach daarentegen was dit het eerste bezoekje aan Horia. Het was de eerste keer dan mijn peer coach en ik samen lunchten, dus kende ik zijn smaak nog niet echt. Horia was bijgevolg een beetje een gok, maar het bleek een goede te zijn.
Mijn peer coach vond het heel lekker en we hadden een echt fijne babbel samen. Hoewel we al een tijd elkaars peer coach zijn, wijden we onze gesprekken voornamelijk aan het werk (logisch natuurlijk als je elkaar moet coachen). Privé-onderwerpen kwamen tot nu toe maar vluchtig aan bod, dus was het leuk om hem ook eens de andere kant van deze hardwerkende en nauwgezette teamverantwoordelijke te leren kennen: een atleet en liefhebbende vader van twee met een zwak voor Spanje. Misschien moeten we tijdens onze volgende lunch Spaans tegen elkaar babbelen!