Omdat er vandaag een aantal praktische zaken geregeld moesten worden, hadden mijn vriend en ik een dagje verlof. Omdag het allemaal wat vlotter ging dan verwacht, konden we deze namiddag op ons gemak boodschappen doen in onze favoriete Delhaize. Wat een verademing! Wat een rust! Wat een kalmte! Wat een ruimte! Geen gezigzag tussen karren door. Geen opstroppingen aan de fruit- en groetenweegschaal. Geen ellenlange files die de helft van de gangpaden in beslag nemen. En, o verwondering, geen vervelende bomma’s en bompa’s die op hun honderdduizendste gemak door de winkel slenteren en zo hun gehaaste medemens meermaals voor de voeten lopen. Nu ben ik er zeker van: de ouden van dagen gaan expres op zaterdag naar de winkel om hun werkende medemensen een hak te zetten. Jaja, het complot der derde leeftijd ontmaskerd!
ouderen
Bomma
Mijn bomma weet niet meer wie ik ben. Het begon een klein jaar geleden. Spullen die ze ergens legde en daarna niet meer kon terugvinden. Vreemde mensen die in haar verbeelding ‘s nachts zomaar haar kamer binnen wandelden. ‘s Nachts wakker worden en zich beginnen aankleden omdat ze dacht dat het tijd is om op te staan. Namen die vergeten werden, mensen die vergeten werden. Het verergde stap voor stap. Eerst langzaam, nu steeds sneller. Elke dag gaat er een stukje geheugen verloren.
Ik zeg: “Dag bomma.” Ze kijkt me aan met grote verbaasde ogen. Ik zeg: “Dag, alles goed?” Mijn broer wijst naar mij en vraagt: “Weet je nog wie dat is?” Mijn bomma zegt: “Oei, ik ben het vergeten.” Ik zie aan haar gezicht dat ze rondzoekt in de diepste, duistere hoekjes van haar geheugen. Ze zoekt wanhopig, maar vindt niks. Ze weet het niet meer. Ze is het vergeten. Ze glimlacht naar mij: “Je komt toch nog eens terug, he? Wanneer kom je weer op bezoek?” Ik zie aan haar ogen dat ze geen flauw idee heeft wie er voor haar staat, maar ze probeer de schijn op te houden. Ik zeg: “Ik kom gauw weer.”
De tijd is genadeloos.
World Usability Day, today!
Dat onze gehandicapte medemens het niet altijd gemakkelijk heeft om te functioneren binnen onze maatschappij is een feit. Ook voor oudere mensen is het niet eenvoudig om hun weg te vinden in een maatschappij die steeds meer technology driven is. (Denk maar aan die veel te kleine toetsen op een gsm-toestel.) Ik denk dat bij uitbreiding iedereen al wel eens geconfronteerd werd met elektronische apparaten die slecht ontworpen zijn of user interfaces waar kop nocht staart aan te krijgen is.
World Usability Day wil de aandacht vestigen op dit probleem. Technologie moet ten dienste staan van de mens en niet andersom. Technologie biedt veel mogelijkheden om gehandicapten de kans te geven zich ten volle te ontplooien, het is jammer dat er tegelijkertijd nieuwe drempels ontstaan. En dit geldt niet alleen voor de virtuele wereld, waar flash websites nog steeds als cool en hip worden beschouwd, maar evenzeer voor de wereld van alledag.
Usability is cool, zeg dat ik het gezegd heb!