Op tijd uit bed vandaag voor ons allerlaatste ontbijt in het prachtige Bretagne. Ik kan echt niets dan positieve dingen over deze streek zeggen. Voor mij had onze vakantie hier zeker nog een weekje langer mogen duren. En ik ben er zeker van dat we nog eens zullen terugkeren om Bretagne nóg beter te leren kennen.

Ik heb niet superveel honger, dus lang blijven we niet hangen aan het ontbijt. Mijn vriend gaat de Cambio halen op de parking bij het theater, parkeert hem voor de deur zodat we onze valiezen vlot kunnen inladen en weg zijn we.

We hebben er bewust voor gekozen de terugrit naar België in twee op te splitsen. Kwestie van niet de ganse dag in de wagen te zitten. Daarom hebben we een tussenstop ingelast in Rouen, befaamd voor de prachtige kathedraal, uiteraard.

Voor de lunch heb ik zin in een allerlaatste keer Bretoense pannenkoeken. Op aanraden van tripadvisor rijden we op goed geluk ergens van de snelweg en komen terecht in het charmante dorpje Saint Brice en Coglès. Helaas, het pannenkoekenrestaurant dat we op het oog hadden zit stampvol. Veel keuze is er niet in dit kleine dorpje, dus komen we terecht in burgerrestaurant La Fabrique. Niet meteen mijn eerste keuze, maar mijn caesar salad is best lekker. En mijn vriend is uiteraard blij met zijn hamburger achter de kiezen. 😉 Al bij al was het eten ok en wat meer is: het was er spotgoedkoop.

Er doen zich tijdens de rit naar Rouen verder geen noemenswaardige zaken voor en we rijden mooi op schema Rouen binnen. Daar begint het meest uitdagende gedeelte van de rit. Ons Mercure hotel bevindt zich immers in de voetgangerszone van Rouen die afgeschermd is met verdwijnpalen. We hebben bij reservatie van ons hotel een code gekregen om die verdwijnpalen te laten zakken, maar helaas blijkt deze code niet te werken. Gelukkig staat er op de paal een telefoonnummer waarnaar we kunnen bellen. De vriendelijke Fransman aan de andere kant laat ons zonder problemen de zone binnen rijden.

Aangekomen bij het hotel wacht ons (alweer) een vrij krappe parking, niet zo erg als de nachtmerrieparking in Quimper, maar veel speling hebben we toch niet bij het binnen rijden. Mijn vriend slaagt er echter in zonder problemen binnen te rijden en te parkeren. Feestje! De grootste hindernis van de dag is bij deze genomen.

We droppen onze spullen op de kamer en wandelen meteen naar de befaamde kathedraal van Jeanne d’Arc. Helaas we zijn de kathedraal een kwartiertje vóór zes uur binnen gelopen en worden we vlak voor zes uur vriendelijk, doch met aandrang aangespoord de kathedraal te verlaten, want blijkbaar sluit deze al om zes uur. Jammer, want ik ben erg gefascineerd door de boeiende geschiedenis van deze kathedraal die zwaar beschadigd raakte in de Tweede Wereldoorlog. Tot op de dag van vandaag is men nog steeds bezig de schade aan deze kathedraal te repareren. De in de kathedraal tentoongesteld foto’s van de verwoestingen maken alleszins indruk.

Nadat we weggejaagd zijn uit de kathedraal wandelen we verder door de straten van Rouen, vol met prachtige vakwerkhuizen, die contrasteren met een opvallende, moderne kerk op een plein. We lopen in de richting van de Seine en wandelen een stukje de Pont Boieldieu op. De machtige rivier stroomt doorheen het hart van Rouen onder een steeds donker wordende hemel. De donkergrijze wolken voorspellen niet veel goeds en we besluiten alvast in de richting van het restaurant te wandelen, kwestie van niet onverhoeds door een stevige regenbui overvallen te worden.

En jawel, rond 19u lossen de wolken hun lading. En die lading blijkt geen regen, maar stevige hagelbollen te zijn. We bevinden ons op dat moment net één straat verwijderd van het restaurant La Marmite. We hebben een reservatie om 19.30u, maar gaan ervan uit dat de uitbaters twee door hagelbollen gegeselde toeristen wellicht niet de toegang tot hun restaurant zullen ontzeggen.

En ja, we zijn de allereerste klanten in La Marmite, maar worden met de glimlach naar onze tafel geleid. We moeten even bekomen van de hagelbui, maar de rest van de avond verloopt verder als in een droom. Deze avond is echt een culinair hoogtepunt van onze reis doorheen Frankrijk. De vrouwelijk chefkok tovert allerlei verrassende smaakcombinaties op ons bord en haar echtgenoot die verantwoordelijk is voor de zaal zorgt voor de aangepaste wijnen. Wij zijn onder de indruk! Aangezien we voor de Menu Dégustation Surprise zijn gegaan, zullen jullie het ditmaal enkel met foto’s moeten stellen.

Na de maaltijd wandelen we opnieuw in de richting van de kathedraal, waar om 22.30u een klank- en lichtspektakel vertoond wordt. We zoeken ons een plekje tussen de gemaskerde toeschouwers en laten ons betoveren door de beelden die op de gevel van de kathedraal geprojecteerd worden. Een fascinerende mengeling tussen kunst en geschiedenis. We zijn zo onder de indruk dat we het spektakel gewoon twee keer na mekaar bekijken.

Hierdoor liggen we wat later dan we gewoon zijn in bed, maar hey, het is de allerlaatste avond van onze vakantie. Best dat we het onderste uit de kan halen. We spoelen de dag van ons af met een heerlijke warme douche en zuchten dat aan alle mooie dingen een einde komt. Deze vakantie heeft ons, tussen alle coronaperikelen door enorm veel deugd gedaan. En eens te meer besef ik, hoeveel geluk mijn vriend en ik hebben dat we de mogelijkheid hebben om te reizen en de wereld te ontdekken.