Gisteren ben ik uitgebreid gaan dineren ter ere van kerstmis (elk excuus is goed) samen met de mensen van mijn irc-kanaal (jaja, in tijden van MSN en andere brol zijn er nog wel degelijk mensen die deze voorhistorische communicatiemethode gebruiken). We waren met een plezante bende van 14 personen. Normaalgezien zou ik gereserveerd hebben in de Earthshake, maar nu de uitbaters de deuren definitief gesloten hebben, moest ik op zoek naar een alternatief. Ik herinnerde me dat ik een tijd geleden erg lekker gegeten had in het Munthuis. Ik reserveerd via hun website en wachtte vol spanning op antwoord. Na drie dagen wachten, heb ik toch maar gebeld. Toch handig zo’n reservatieformulier, vooral als niemand de gemaakte reservaties opvolgt. 😉 In de horeca is web 2.0 nog erg veraf. 😉
Verder totaal geen klagen van het Munthuis. Ik kreeg snel drie menuvoorstellen in mijn mailbox. Het aanbod was gevarieerd genoeg om ook de moeilijke eters onder ons tevreden te stellen. Ik vond het moeilijk een keuze te maken omdat de voorstellen mij allemaal overheerlijk in de oren klonken. Ik hakte de knoop door en koos voor carpaccio van runds met vanilleolie, slaatje met pijnboompitten en zongedroogde tomaat als voorgerecht, gegrilde zwaardvis met rozemarijnaardappeltjes, gegrilde provençaalse groenten en coulis van rode paprika’s als hoofdgerecht en moëlleux van bittere chocolade met gekarameliseerde ananas, mousse van witte chocolade en chocoladesorbet. En ja, het smaakte even lekker als het klinkt.
In het restaurant hadden we het zaaltje op de bovenste verdieping voor ons alleen. Schitterend. We zaten vlakbij de keuken en het toilet (wat belangrijk is voor mensen met een kleine blaas als ikzelf). We werden in de watten gelegd door onze eigen persoonlijk Olivier, een lieve bescheiden jongen die ons van drank en spijzen voorzag. Het allerleukste aan het zaaltje was de gigantische openhaard. Om helemaal in de kerststemming te komen. De tafels waren geschikt in een vierkant waardoor iedereen met elkaar kon converseren. Ik klink waarschijnlijk als een promotiecampagne voor het Munthuis, maar ik overdrijf niet, alles was werkelijk tot in de puntjes verzorgd.
Na het eten besloten we nog een afzakkertje te nemen op ons appartement. En eentje is geentje en toen zijn we beginnen weerwolven en toen dacht ik dat het een goed idee was om cocktails te mengen. Hoe later op de avond hoe vrolijker, alleen schoot ik er mijn nuchterheid bij in. Als ik wat drank op heb, kan ik blijven doorgaan. Het was vier uur toen de laatste gasten naar huis gingen en we het onvoorziene, maar daarom des te leukere, feestje afsloten.
En nu heb ik een beetje een houten kop…