Een iets rustiger weekend dan het vorige en dat mocht ook wel, want er lagen nog bergen onverwerkte foto’s op mij te wachten. Vrijdag op tijd gestopt met werken om nog een gedeelte van de Meyboomviering mee te pikken. Daarna deed ik samen met mijn vriend een terrasje en probeerden we alweer een nieuw sushi-restaurant uit (You Sushi). Aan het tempo waarop er in Leuven nieuwe sushirestaurants bijkomen, gaat 50% van de Leuvense restaurants binnenkort sushi serveren. Niet dat je mij hoort klagen! 😉
Na onze sashimiboot met smaak naar binnen gewerkt te hebben, ging ik een ijsje halen bij Decadenza en liepen we wat rond tussen de Marktrockkraampjes. Niet veel volk op de Leuvense pleinen en de acts waren ons grotendeels onbekend. Ondanks de beperkte publieksopkomst kwamen we veel bekend volk tegen (waaronder de jongste zoon van vrienden die heerlijk lag te slapen in zijn buggy, zijn oren beschermd met een gigantische koptelefoon). Ik voelde me niet echt geïnspireerd om foto’s te nemen en we keerden dan ook ruimschoots op tijd naar huis.
Zaterdag werden we verwacht bij de ouders van mijn vriend. Wegens de slechte gezondheidstoestand van zijn oma en opa vond de traditionele familiebijeenkomst nu bij zijn ouders plaats. Het was een drukte van belang, want de drie nichtjes en de broer en zus van mijn vriend hebben zich de laatste jaren vol overtuiging op gezinsuitbreiding gestort. De aanwezige kinderen (tien) waren tussen de nul en vijf jaar oud en eisten uiteraard alle aandacht op. Van rustig bijpraten was er geen sprake. Ik had beloofd wat foto’s te maken van het jonge volkje, wat best wel een uitdaging was: zoveel jeugdige energie geconcentreerd op één plek. Maar de resultaten mogen er zijn.
De oma van mijn vriend kwam ook even langs, maar al het lawaai van de achterkleinkinderen werd haar al snel te veel. Bij het afscheid had ze tranen in haar ogen. Alsof ze dacht dat dit de laatste keer was dat ze ons allemaal samen zou zien. En het deed zeer, te zien hoe fragiel en breekbaar haar lichaam geworden was. De tand des tijds toont geen genade.
Zondag had ik het appartement voor mij alleen. Mijn vriend was naar de vrijgezellen van een vriend en ik deed het rustig aan. In de namiddag wat gaan wandelen in de Kruidtuin en vervolgens nog een stukje K3 meegepikt. Het historische moment dat deze drie dames de Leuvens Oude Markt volledig inpakten, mocht ik toch niet missen. Nog nooit zo’n concentratie aan buggy’s bij mekaar gezien op onze Oude Markt. Maar het mag gezegd: het jeugdige volkje was een erg enthousiast en dankbaar publiek, de sfeer zat er goed in en ik betrapte mijn voet erop zelfs een beetje in de maat mee te tikken.
Al bij al niet veel van Marktrock gezien. En spijtig genoeg moet ik deze columnist bijtreden: trek de stekker eruit. De gloriedagen van Marktrock liggen immers spijtig genoeg al lang achter ons.
