Normaal ben ik helemaal niet zo’n concertganger, dus het is hoogst uitzonderlijk dat ik twee vrijdagen na mekaar naar een concert ga. Maar nu wilde het toeval dat zowel Lizzo als Måneskin vlak na mekaar naar België kwamen en beide concerten wilde ik niet missen.
Sinds hun overwinning in het Eurovisiesongfestival ben ik een grote fan van Måneskin. Jammer genoeg was ik er in eerste instantie te laat bij om tickets te bemachtigen voor hun concert in Vorst Nationaal. Dankzij de coronacrisis en hun groeiende populariteit werd hun oorspronkelijke concert uitgesteld en kwam er later nog een tweede concert bij. Ik besloot eens zot te doen en kocht meteen VIP-tickets voor het concert op vrijdagavond. Kwestie van eens zo’n VIP-experience meegemaakt te hebben.
Na een dagje werken op kantoor in Brussel ging ik mijn vriend ophalen in Brussel-centraal om van daaruit samen te sporen naar het station van Vorst-Oost. Vanaf het station van Vorst-Oost hadden we de groepjes concertgangers maar te volgen om bij Vorst-Nationaal te geraken.
Als VIP’s konden we gebruik maken van de aparte VIP-ingang, we kregen een bandje van de vriendelijke dames aan het onthaal, lieten onze jassen achter in de vestiaire en kregen meteen een glaasje prosecco aangeboden. Een jonge vrijwilliger bracht ons naar een hoge tafel met vier stoelen waarop een gepersonaliseerd programma stond. Een goed begin wat ons betreft.
Op de tickets stond dat we een street food experience aangeboden kregen, maar ik moet zeggen dat het eten in de VIP-ruimte toch wel iets chiquer was dan street food. Alle gerechtjes waren bijzonder verfijnd, lekker en mooi gepresenteerd. Omdat de VIP-tickets bijna volledig uitverkocht waren, kregen we aan onze tafel gezelschap van een bijzonder sympathiek Limburgs koppel. Het klikte meteen tussen ons en we hadden een heel gezellige babbel, terwijl we genoten van het lekkere eten en de heerlijke prosecco.
Traag gegaard kalfsfilet met pickles, koolrabi, mosterdsla en burrata met marjolein, tomaat en pestocrème:
Entrecote met groenten en rozemarijnaardappel:
Zeebaars, courgette, wittewijnsaus:
Kwart voor acht werden we naar onze plekken in de zaal geleid en kon het concert beginnen. En amai, wat een topconcert! Geweldig goed gezongen, strakke basgitaar die voor de rode draad zorgde, mooie afwisseling van nummers en een publiek dat alle liedjes van voor tot achter meebrulde. Ook genoten van het intieme moment toen Thomas en Damiano met z’n tweeën Vent’anni brachten. Prachtig. Om het met de woorden van Damiano zelf te zeggen: Rock ‘n Roll will never die!
Nadat de laatste noten weerklonken hadden, keerden we met onze nieuwe vrienden uit Limburg terug naar de VIP-ruimte voor een dessertje en nog een glaasje om te klinken op de fantastisch avond. Eentje om in te kaderen.
