Lekker lang uitgeslapen in mijn ouderlijk huis na de culinaire uitspattingen van de dag voordien. En ja, dat ontbijt met spek en eieren smaakte heerlijk. De vriendin van mijn broertje is een echte keukenprinses. 😉

Na al die extra calorieën was het hoog tijd voor wat lichaamsbeweging! Het leek ons een leuk idee om te gaan wandelen rond de Abdij van Averbode. We downloadden de Wandelknooppunten app en zetten er de knooppunten van de Norbertijnenwandeling in. Mijn broertje was chauffeur van dienst. Na de wagen op de parking achter gelaten te hebben, trokken we naar het startpunt van de wandeling. Spijtig genoeg viel het eerste gedeelte van de wandeling wat tegen. We wandelden voornamelijk doorheen woonwijken. Ik kon me wel ergens voorstellen dat de wegen waarlangs we wandelden, historische banden met de abdij hadden, maar bij gebrek aan duiding, zagen wij enkele lelijke voortuintjes met heel veel kiezels. Gelukkig voldeed het tweede gedeelte van de wandeling wel aan de verwachtingen: rustige zandwegels en mooie natuur.

Uiteraard sloten we de wandeling af met een ijsje in de beroemde Lekdreef. In mijn herinnering stond het hier vroeger vol met ijskarren, nu waren het er nog slechts twee. Ik kocht een horentje met rum rozijnen bij het IJsroosje. Heerlijk! Het is de kwaliteit die telt, niet de kwantiteit.

Na dit welverdiende ijsje gingen we nog iets drinken op het prachtige zonnige terras van het Moment. Ik probeerde hun huisgemaakte icetea, maar dat bleek niet echt een aanrader, veel te zoet. Om onze eerste opkomende honger te stillen, bestelden we een mix van streekproducten, waarvan de kaas en mosterd het beste smaakten. Droge worst en kop, het zal nooit echt mijn ding zijn. In de Abdijwinkel kocht ik nog wat speculaasjes voor mijn collega’s, die een zoete traktatie altijd weten te appreciëren.

Op de terugweg belde de vriendin van mijn broertje naar de afhaalchinees in Halen, zodat we een lekker makkelijk avondmaal hadden. Het moet niet altijd haute cuisine zijn!

PS: Van korstjes krijg je borstjes!