Anello fornaci wandeling in Ispra – 18 september 2017

Onze laatste dag, snik. Al gebiedt de eerlijkheid me te zeggen dat we de voorbije dagen niet al te best geslapen hebben, dus uitgerust zullen we niet echt terugkomen van dit verlengde weekend.

We staan ‘s ochtends op tijd om op afscheid te nemen van onze zevenjarige, die ietwat beteuterd vraagt of we er nog zullen zijn als hij terug komt van school. Helaas, we moeten hem teleurstellen.

Nadat onze vriendin haar oudste zoon naar school gebracht heeft en de baby van voedsel voorzien heeft, vertrekken we met de wagen naar Ispra. De Anello fornaci wandeling werd ons aangeraden door de man van onze vriendin. Haar man kan soms een beetje Italiaans opvliegend zijn, maar ik moet toegeven dat hij goeie ideeën heeft. De wandeling is werkelijk prachtig.

We komen langs oude ronde torens geleden aan de oevers van het Lago Maggiore die vroeger dienst gedaan hebben als steenbakkerijen. Door de ligging aan het water, was het makkelijk om de afgewerkte stenen later op hun bestemming te krijgen. De torens zijn echte kunstwerkjes. Heel bijzonder en iets wat ik nog nergens anders gezien heb. Het Lago Maggiore is op zichzelf natuurlijk ook een plaatje. De wandeling heeft ook enkele pittige beklimmingen voor ons in petto. Respect voor de persoon die al die trappen heeft aangelegd! Ik pufte al alleen bij het naar boven klimmen ervan.

IMG_1561

IMG_1563

IMG_1571

IMG_1573

IMG_1585

IMG_1591

IMG_1586

IMG_1600

IMG_1608

IMG_1615

Wanneer de wandeling erop zit, is het tijd voor de lunch. Onze vriendin stelde voor om in een authentieke Italiaanse trattoria te gaan lunchen, niet ver van haar woonst. Trattoria delle Zucche stelt geenszins teleur. Het is warm genoeg om buiten op het terras plaats te nemen en voor 10 euro voor een primo en secundo piatto, inclusief water en wijn, kan een mens niet sukkelen. Mijn risotto porcini is geweldig en ook de vis als hoofdgerecht mag er zijn. Ook de baby geniet van zijn middagmaal.

Hierbij moet ik nogmaals benadrukken wat een brave baby dat wel niet is. Heel de wandeling geen kik gegeven. ‘t Is duidelijk dat hij graag op stap gaat. 😉

IMG_5664

IMG_5667

Na het middagmaal rijden we naar Gallarate, alwaar we eerst een grootwarenhuis aandoen om wat proviand voor de lange treinrit in te slaan en in één moeite ook een aantal flessen prosecco. De prosecco is hier lekker en spotgoedkoop. Wat een contrast met de prijzen in Genève!

Ons laatste wapenfeit in Gallarate ligt voor de hand: smullen van een heerlijke gelato van Evì! Omdat het de laatste gelegenheid is om gelato te eten, permitteer ik mij drie bolletjes: malaga, citroen en sachertorte. Alle drie lekker, maar het is de sachertorte die met de hoofdprijs gaat lopen. Wat een heerlijkheid!

IMG_5672

En daarmee is de tijd om afscheid te nemen aangebroken. We geven onze vriendin en de baby nog een dikke knuffel en stappen met onze valies vol prosecco op de trein naar Genève.

Omdat we te laat waren met boeken, was de snelste verbinding tussen Gallarate en Genève helaas niet meer beschikbaar. Dit betekent dat we noodgedwongen een extra overstap in Domodossola moeten inlassen. Omdat we zo’n drie kwartier moeten wachten op de volgende trein, trekken we nog even de stad in om iets te drinken. We komen terecht in Bar Moderno, een, in tegenstelling tot wat de naam deed vermoeden, alles behalve moderne bar. De prosecco is er spotgoedkoop, dus kunnen we het niet laten een glaasje te bestellen. Dat glaasje bleek serieus groter dan verwacht en dat slechts voor 3,5 euro! De verleiding om een tweede glas te bestellen kunnen we bijgevolg onmogelijk weerstaan. Dat we bij ons tweede glas ook nog eens wat hapjes krijgen, is een fijne verrassing. Helemaal niet erg, die extra tussenstop in Domodossola!

De verdere treinrit verloopt vlekkeloos. De overstap in Brig gaat vlotjes en we komen moe, maar tevreden aan in Genève.

Lago Maggiore – 3 juni 2015

Time flies when you are having fun. Vandaag was onze laatste dag in Italië. Onze vrienden moesten weer aan het werk, maar onze vriendin was zo sympathiek om ons haar auto uit te lenen voor de dag. We reden met twee auto’s naar de school van onze vijfjarige, kregen een kleine rondleiding in zijn klas en reden vervolgens een stukje achter onze vriendin aan tot ze afsloeg naar haar werk. Wij reden verder naar Santa Caterina del Sasso, een prachtig klooster gebouwd tegen een rotswand uitkijkend over het Lago Maggiore. Echt fenomenaal.

We namen een lift die ons doorheen de massieve rotswand beneden naar het klooster bracht. Het klooster dateert uit de 14de eeuw en heeft er een bewogen geschiedenis op zitten. In de vorige eeuw viel het klooster ten prooi aan verval, maar gelukkig investeerde de Italiaanse overheid in de restauratie van deze bijzondere plek. We genoten van het feit dat we ongeveer de enige bezoekers waren en bewonderden op ons gemak het mooie kerkgebouw en de fantastische fresco’s. Een hoogtepunt om de dag mee te beginnen.

IMG_0159

IMG_0162

IMG_0163

IMG_0166

IMG_0172

IMG_0178

IMG_0182

IMG_0186

IMG_0195

IMG_0200

IMG_0202

We reden verder naar Laveno waar onze auto parkeerden en de ferry naar Intra namen. We hadden geluk, we konden rechtstreeks op de ferry stappen. Ik genoot van het tochtje op het mooi weer, de zon op mijn huid en de wind door mijn haren. Het weer was fantastisch en we werden langs alle kanten omringd door zeventig tinten blauw. Very pretty.

IMG_0204

IMG_0215

IMG_0219

IMG_0226

IMG_0230

In Intra zouden we overstappen op een andere ferry die ons naar Isola Bella zou brengen. Helaas zagen we op het uurrooster van de ferry dat onze boot te laat in Intra zouden aankomen om de eerstvolgende ferry nog te halen. Gelukkig bleek de ferry naar Isola Bella op onze ferry te wachten om de aansluiting te verzekeren. Ideaal. We renden op een drafje van de ene ferry naar de andere. Gehaald!

Bij het voorbereiden van dit uitstapje de avond voordien, stelde onze vriendin voor om alle Borromeïsche eilanden aan te doen. Na wat verdere research gedaan te hebben, bleek dat er een paleis en een bijhorende tuin op Isola Bella waren, allebei te bezoeken. Het leek ons geen sprak plan om dit op een drafje te moeten afhandelen. We kozen er wijselijk voor enkel Isola Bella aan te doen. We komen nog wel eens terug voor de andere eilanden. Het ziet er niet naar uit dat onze vriendin snel zal verhuizen.

IMG_0242

IMG_0248

IMG_0252

IMG_0267

IMG_0275

IMG_0280

IMG_0291

IMG_0293

IMG_0298

We belandden na een zeer fijne boottocht langs allerlei pittoreske plekjes rond het middaguur op Isola Bella. We gingen meteen op zoek om iets te eten. Onze eerste indruk van Isola Bella waren de vele kraampjes met prullaria allerhande. Een populaire toeristische bestemming, zoveel is zeker. We sloegen een zijstraatje in en kwamen terecht in Osteria Del Crimine een Italiaans restaurant met een mooi terras dat een driegangenmenu voor een redelijke prijs aanbood. Ik koos voor de ravioloni di branzino e porri con vellutata di zucchine en de filetto di branzino alla mediterranea ed insalata met tot slot een dolce della casa. Voor net geen 20 euro was dat een meer dan behoorlijke maaltijd. Zeker geen tourist trap, dit restaurant. Bij dit alles dronk ik een citroengranita.

IMG_7141

IMG_7143

IMG_7145

Met volle magen trokken we naar het Palazzo. Wat een fenomenaal bouwwerk (en dan te bedenken dat het nooit voltooid werd). Tot in de helft van de vorige eeuw bouwde de familie Borromeo aan dit paleis gelegen op een rotsachtig eiland in het Lago Maggiore. De barokke rijkdom spatte ervan af. Vlaamse tapijten met gouddraad, prachtige schilderijen, kostbaar meubilair, marmer, stucwerk,… Dit paleis heeft het allemaal. Absoluut een bezoek waard; laat je niet afschrikken door de hoge inkomprijs, je wordt echt niet in het zak gezet. Oja, leuk extraatje, Napoleon verbleef enkele dagen met zijn gevolg in dit paleis (je kan het bed waarin het sliep nog bewonderen) en hing hier zo het varken uit dat ze er eeuwen later nog schande van spreken. Ook de Stresa conferentie vond hier plaats.

Spijtig genoeg mocht je geen foto’s maken van dit fenomenale paleis. Gelukkig slaagde ik er stiekem in enkele foto’s te maken van de keldergewelven die volledig bekleed waren met keien gevonden op de stranden van het Lago Maggiore. Ik ben erg blij met die enkele foto’s, want deze vertrekken maakten het meeste indruk op mij. Het geduld en de volharding die eraan te pas gekomen moeten zijn om al die keien te verzamelen (de inwoners van deze regio deden hier meer dan 200 jaar over), te sorteren en samen te brengen in één grote mozaïek!

IMG_0308

IMG_0312

IMG_0315

IMG_0317

IMG_0319

IMG_0322

Na het palazzo trokken we verder naar de tuinen. Wonderlijk is het juiste woord om dit staaltje tuinarchitectuur te omschrijven. Hét hoogtepunt is het Teatro Massimo een bouwwerk dat enkel en alleen esthetische doeleinden heeft en dit alles in een magnifieke natuurlijke omgeving. De albino pauwen die parmantig door de tuinen stapten, maakten het geheel compleet

Oja, leuk weetje, de familie Borromeo die dit bouwwerk op haar conto mag schrijven, bracht ook de bekende heilige Carolus Borromeus voort.

IMG_0332

IMG_0341

IMG_0348

IMG_0350

IMG_0355

IMG_0357

IMG_0362

IMG_0363

IMG_0368

IMG_0370

IMG_0377

IMG_0378

IMG_0385

Na elke uithoek van de tuin geïnspecteerd te hebben, waren we lichtelijk oververhit geraakt (de temperaturen gingen vlotjes over de 30 graden). We besloten iets te drinken op het terras bij het mooie tuinpaviljoen. Afzetterij: voor een mini-smoothie met wortel betaalden we maar liefst vijf euro. Schandalig.

De namiddag was voorbij gevlogen en het was alweer tijd om de ferry terug te nemen naar Laveno, want om zes uur moesten we terug zijn bij onze vriendin om op tijd op de luchthaven te zijn. Ik had nog net de tijd om snel een gelato te eten voordat de ferry aankwam.

IMG_0398

IMG_0399

IMG_0408

IMG_0413

IMG_0421

IMG_0423

IMG_0426

IMG_0435

IMG_0456

IMG_0463

Stipt om 18u draaiden we de oprit van het huis van onze vrienden op. De heer des huizes was nog niet thuis en onze vijfjarige was duidelijk vermoeid door de voorbije dagen. We maakten nog een paar laatste foto’s met hem, maar echt meewerken wilde hij niet. Zelfs niet wanneer we voorstelden om samen met zijn Mixel op de foto te gaan.

Onze vriendin bracht ons terug naar de luchthaven alwaar we bij restaurant Rossopomodoro heel slecht Italiaans voor veel te veel geld aten. Jammer.

De terugvlucht verliep vlekkeloos (we ontwaarden zowaar Herman de Croo een paar rijen achter ons in economy class. Verrassend, voor een liberaal. Spijtig genoeg misten we de laatste rechtstreekse trein naar Leuven op een haar na (we zagen nog net de achterlichten verdwijnen). We vloekten eens hard, want we zagen het echt niet zitten om over Brussel Noord te moeten sporen en veel te laat in ons bed te liggen (de volgende dag werden we alweer op het werk verwacht). Een taxi dan maar. Twintig minuten laten en 75 euro armer (auch) stonden we voor ons appartementsgebouw.

Moe, maar nog nagenietend van dit fantastische lange weekend.