Toen het gisteren maar bleef regenen, vreesde ik even dat ik de geplande fotoshoot vandaag zou moeten afzeggen. Het was namelijk de bedoeling om in de buurt van de steeds sneller veranderende Vaartkom op zoek te gaan naar fotogenieke locaties voor een mooi portret. Maar kijk, vandaag werden de hemelsluizen dichtgedraaid en kon de fotoshoot plaatsvinden onder de best mogelijke omstandigheden: een licht bewolkte lucht die als een natuurlijke softbox dienst deed.
De geportretteerde is een vriend van ons die binnenkort een dichtbundel uitbrengt en een portret nodig had om de achterflap van zijn boek op te vrolijken. Ik heb helaas bitter weinig tijd om mij grondig te focussen op mijn fotografie, dus als er zich een gelegenheid voordoet om in alle rust op zoek te gaan naar het juiste beeld, grijp ik deze kans graag aan. En het was een geweldig fijne shoot. Onze vriend bracht zelf ook heel toffe ideeën aan. Leuk om samen met zo’n creatieve denker op zoek te gaan naar het meest geschikte beeld. Afgaande op de resultaten die we op het schermpje van het fototoestel te zien kregen, zit er zeker iets bruikbaars tussen.
Na een kleine omweg langs zijn pas gekochte appartement in opbouw (echt, de transformatie die de omgeving van de Vaartkom momenteel ondergaat is fenomenaal) sloten we de namiddag af met een drankje in het Café Entrepot, één van de hippere cafés van Leuven. Kijk er echt naar uit om mijn foto op de achterkant van een boek te zien staan!
Deze avond hadden we afgesproken om Mexicaans te gaan eten met een bevriend koppel. De afspraak lag al vast voordat we vernamen dat ze uit elkaar zouden gaan. Beiden zagen het echter nog steeds zitten om samen iets te gaan eten. We hadden een tafeltje voor vier gereserveerd in La Cantina del Coronel. Het eten daar was ok, maar de fajitas in El Sombrero vond ik persoonlijk lekkerder. Al was ik dolgelukkig dat er pisco sour op de kaart stond. Verder moet ik toegeven dat ik de hele situatie behoorlijk awkward vond. Oppervlakkig leken onze vrienden nog goed met elkaar op te schieten, maar zo nu en dan werden er toch venijnige prikken uitgedeeld. Enfin ja, de breuk is nog vers en ze zijn natuurlijk nog op zoek naar een goed evenwicht.
We dronken nog een afzakkertje (of twee) in de Metafoor en namen vervolgens op een deftig uur afscheid van elkaar. Morgen wacht er immers een nieuwe werkdag!
