Allez, toch van deze reeks. Mondeling Koreaans. Piece of cake, echt waar. Mijn partner (een schitterend voorbeeld van deutsche Gründlichkeit, gehuwd met een Koreaanse schone) en ik mochten twee kaartjes uitkiezen en moesten daar wat zinnetjes over zeggen. Op tien minuten waren we buiten en van die tien minuten hebben we hoop en al vijf minuten Koreaans gebabbeld. De juffrouw had niets dan lof voor onze prestaties dit jaar. En eerlijk, ik ben zelf ook erg tevreden als ik terugblik op het voorbije jaar. Mijn resultaten liegen er dan ook niet om: 9/10 op de luistertest, 30/30 op de grammatica en 10/10 op de leestest. Alleen de schrijftest had de juffrouw nog niet verbeterd. Daar heb ik al zeker geen maximum op gescoord, want er is zeker al één woord dat ik fout geschreven heb. 😉

En dan te bedenken dat ik vorig jaar gestart ben met nul voorkennis in een klas waar meer dan de helft van de studenten al iets van voorkennis hadden. Super fier op mezelf. Ik kijk echt al uit naar het moment van de officiële ‘diploma’-uitreiking volgende week.

Zelfs onoverwinnelijk gewaande leerkrachten Koreaans kunnen geveld worden door ziekte. Al heb ik persoonlijk veel moeite om mij onze tough cookie juffrouw al rillend onder een dekentje voor te stellen.

Onze ganse klas Koreaans was bijgevolg even uit het lood geslagen toen er woensdag opeens een andere dame vooraan stond. Eentje met een totaal andere stijl van lesgeven. Deze leerkracht legde veel meer de nadruk op wat we goed deden en gaf veel positieve feedback. En iet of wat meer pedagogisch verantwoorde aanpak dan we van onze eigen juffrouw gewoon zijn. En naar het schijnt geeft deze charmante dame ook les in het tweede jaar. Duimen dat ik volgend schooljaar bij haar terecht kom!

Dat was het totaal aantal studenten dat vandaag is komen opdagen voor de inhaalles Koreaans (de vorige les werd immers geannuleerd vlak na de aanslagen in Brussel).

Laat ons zeggen dat ik in het geheel niet verbaasd was over deze bijzonder lage opkomst en laat mij meteen de redenen opsommen waarom dit zo was:

1. Aan een student vragen om een poll te organiseren op de facebook groep die slechts door een gedeelte van de leerlingen bezocht wordt en niet meteen barst van het leven: geen goed idee.
2. Op basis van een poll waaraan in totaal acht leerlingen hebben deelgenomen en waarvan de uitkomst fifty fifty was, beslissen om een inhaalles te organiseren: geen goed idee.
3. De laatste vrijdag van de paasvakantie via mail communiceren dat de inhaalles de maandag daarop zou plaatsvinden: geen goed idee.

Koreanen, het zijn voorwaar geen Japanners.

De leerkracht zelf scheen er alleszins niet van wakker te liggen dat er zo weinig volk was. Ze nam de gelegenheid te baat om het tempo flink op te drijven (“Now only the good students are here, I can finally teach at a higher pace”), iedereen om beurt aan bord te roepen om zinnetjes op te schrijven en mij mijn opstel te laten voorlezen voor de klas (jullie moeten je niet te veel voorstellen van dat opstel, hoor, niveau tweede studiejaar of zo) en er nog wat nieuwe grammatica door te rammen.

Onze leerkracht slaagt er elke keer opnieuw in mij te verbazen met haar pedagogisch verantwoorde aanpak. 😉

Het blijft toch een speciaal geval, onze juffrouw Koreaans. Vandaag kregen we de uitslag van ons examen. Normaal zou je verwachten dat je dan een verbeterd exemplaar van je examen terug krijgt, zodat je kan leren uit je fouten. Aan zulk didactisch verantwoord gedoe doet onze juffrouw niet mee, hoor. Neen, in de pauze moesten we één voor één bij haar gaan in een ander lokaal om daar onze uitslag te vernemen. Ze heeft snel mijn punten gezegd (87,5%, heel blij mee, wetende dat 91% de hoogste score was en er mensen in mijn klas zitten die al enkele maanden in Korea gewoond hebben of een Koreaanse partner hebben) en vervolgens dat alles heel goed was, ik moest alleen op mijn uitspraak letten. Dat laatste weet ik zelf wel, maar eigenlijk oefenen we nooit op uitspraak en moet ik altijd thuis opzoeken hoe bepaalde woorden uitgesproken worden. Straks ga ik van pure miserie nog Koreaanse drama’s bekijken…

Haar grootste punt van kritiek voor de ganse klas was dat er teveel schrijffouten gemaakt werden op het examen. Iets wat mij vrij normaal lijkt als je een nieuwe alfabet onder de knie moet krijgen. Maar in plaats van klassikaal de meest voorkomende fouten te bespreken, moeten we het doen met zo’n algemene opmerking. Ze gaat nu elke week een dictee geven. Al een geluk dat we via democratisch stemming konden bekomen dat dit dictee niet zou meetellen voor het examen.

Oja, vandaag hebben we de dagen van de week geleerd, met onderstaand filmpje als didactisch materiaal:

PS: De titel van deze post is ‘I love you’ in het Koreaans.

Zo lang hebben mijn examenpartner en ikzelf staan schilderen in het Korean Cultural Center in Brussel alvorens we ons mondeling examen mochten afleggen. En toen het dan eindelijk onze beurt was, duurde heel het examen amper tien minuten. En dat terwijl ik in de voorgaande lessen aan de leerkracht nog de bijzonder praktische suggestie gedaan had om elke groepje een uur toe te wijzen, anticiperend op een dergelijk scenario. Maar neen, dat was waarschijnlijk te voor de hand liggend. Grr. De volgende keer maak ik zelf een lijst op, als zij het niet doet.

Twee uur van mijn leven die ik nooit meer terug krijg. Ik ben er nog altijd slecht gezind van.