Lago Maggiore – 3 juni 2015

Time flies when you are having fun. Vandaag was onze laatste dag in Italië. Onze vrienden moesten weer aan het werk, maar onze vriendin was zo sympathiek om ons haar auto uit te lenen voor de dag. We reden met twee auto’s naar de school van onze vijfjarige, kregen een kleine rondleiding in zijn klas en reden vervolgens een stukje achter onze vriendin aan tot ze afsloeg naar haar werk. Wij reden verder naar Santa Caterina del Sasso, een prachtig klooster gebouwd tegen een rotswand uitkijkend over het Lago Maggiore. Echt fenomenaal.

We namen een lift die ons doorheen de massieve rotswand beneden naar het klooster bracht. Het klooster dateert uit de 14de eeuw en heeft er een bewogen geschiedenis op zitten. In de vorige eeuw viel het klooster ten prooi aan verval, maar gelukkig investeerde de Italiaanse overheid in de restauratie van deze bijzondere plek. We genoten van het feit dat we ongeveer de enige bezoekers waren en bewonderden op ons gemak het mooie kerkgebouw en de fantastische fresco’s. Een hoogtepunt om de dag mee te beginnen.

IMG_0159

IMG_0162

IMG_0163

IMG_0166

IMG_0172

IMG_0178

IMG_0182

IMG_0186

IMG_0195

IMG_0200

IMG_0202

We reden verder naar Laveno waar onze auto parkeerden en de ferry naar Intra namen. We hadden geluk, we konden rechtstreeks op de ferry stappen. Ik genoot van het tochtje op het mooi weer, de zon op mijn huid en de wind door mijn haren. Het weer was fantastisch en we werden langs alle kanten omringd door zeventig tinten blauw. Very pretty.

IMG_0204

IMG_0215

IMG_0219

IMG_0226

IMG_0230

In Intra zouden we overstappen op een andere ferry die ons naar Isola Bella zou brengen. Helaas zagen we op het uurrooster van de ferry dat onze boot te laat in Intra zouden aankomen om de eerstvolgende ferry nog te halen. Gelukkig bleek de ferry naar Isola Bella op onze ferry te wachten om de aansluiting te verzekeren. Ideaal. We renden op een drafje van de ene ferry naar de andere. Gehaald!

Bij het voorbereiden van dit uitstapje de avond voordien, stelde onze vriendin voor om alle Borromeïsche eilanden aan te doen. Na wat verdere research gedaan te hebben, bleek dat er een paleis en een bijhorende tuin op Isola Bella waren, allebei te bezoeken. Het leek ons geen sprak plan om dit op een drafje te moeten afhandelen. We kozen er wijselijk voor enkel Isola Bella aan te doen. We komen nog wel eens terug voor de andere eilanden. Het ziet er niet naar uit dat onze vriendin snel zal verhuizen.

IMG_0242

IMG_0248

IMG_0252

IMG_0267

IMG_0275

IMG_0280

IMG_0291

IMG_0293

IMG_0298

We belandden na een zeer fijne boottocht langs allerlei pittoreske plekjes rond het middaguur op Isola Bella. We gingen meteen op zoek om iets te eten. Onze eerste indruk van Isola Bella waren de vele kraampjes met prullaria allerhande. Een populaire toeristische bestemming, zoveel is zeker. We sloegen een zijstraatje in en kwamen terecht in Osteria Del Crimine een Italiaans restaurant met een mooi terras dat een driegangenmenu voor een redelijke prijs aanbood. Ik koos voor de ravioloni di branzino e porri con vellutata di zucchine en de filetto di branzino alla mediterranea ed insalata met tot slot een dolce della casa. Voor net geen 20 euro was dat een meer dan behoorlijke maaltijd. Zeker geen tourist trap, dit restaurant. Bij dit alles dronk ik een citroengranita.

IMG_7141

IMG_7143

IMG_7145

Met volle magen trokken we naar het Palazzo. Wat een fenomenaal bouwwerk (en dan te bedenken dat het nooit voltooid werd). Tot in de helft van de vorige eeuw bouwde de familie Borromeo aan dit paleis gelegen op een rotsachtig eiland in het Lago Maggiore. De barokke rijkdom spatte ervan af. Vlaamse tapijten met gouddraad, prachtige schilderijen, kostbaar meubilair, marmer, stucwerk,… Dit paleis heeft het allemaal. Absoluut een bezoek waard; laat je niet afschrikken door de hoge inkomprijs, je wordt echt niet in het zak gezet. Oja, leuk extraatje, Napoleon verbleef enkele dagen met zijn gevolg in dit paleis (je kan het bed waarin het sliep nog bewonderen) en hing hier zo het varken uit dat ze er eeuwen later nog schande van spreken. Ook de Stresa conferentie vond hier plaats.

Spijtig genoeg mocht je geen foto’s maken van dit fenomenale paleis. Gelukkig slaagde ik er stiekem in enkele foto’s te maken van de keldergewelven die volledig bekleed waren met keien gevonden op de stranden van het Lago Maggiore. Ik ben erg blij met die enkele foto’s, want deze vertrekken maakten het meeste indruk op mij. Het geduld en de volharding die eraan te pas gekomen moeten zijn om al die keien te verzamelen (de inwoners van deze regio deden hier meer dan 200 jaar over), te sorteren en samen te brengen in één grote mozaïek!

IMG_0308

IMG_0312

IMG_0315

IMG_0317

IMG_0319

IMG_0322

Na het palazzo trokken we verder naar de tuinen. Wonderlijk is het juiste woord om dit staaltje tuinarchitectuur te omschrijven. Hét hoogtepunt is het Teatro Massimo een bouwwerk dat enkel en alleen esthetische doeleinden heeft en dit alles in een magnifieke natuurlijke omgeving. De albino pauwen die parmantig door de tuinen stapten, maakten het geheel compleet

Oja, leuk weetje, de familie Borromeo die dit bouwwerk op haar conto mag schrijven, bracht ook de bekende heilige Carolus Borromeus voort.

IMG_0332

IMG_0341

IMG_0348

IMG_0350

IMG_0355

IMG_0357

IMG_0362

IMG_0363

IMG_0368

IMG_0370

IMG_0377

IMG_0378

IMG_0385

Na elke uithoek van de tuin geïnspecteerd te hebben, waren we lichtelijk oververhit geraakt (de temperaturen gingen vlotjes over de 30 graden). We besloten iets te drinken op het terras bij het mooie tuinpaviljoen. Afzetterij: voor een mini-smoothie met wortel betaalden we maar liefst vijf euro. Schandalig.

De namiddag was voorbij gevlogen en het was alweer tijd om de ferry terug te nemen naar Laveno, want om zes uur moesten we terug zijn bij onze vriendin om op tijd op de luchthaven te zijn. Ik had nog net de tijd om snel een gelato te eten voordat de ferry aankwam.

IMG_0398

IMG_0399

IMG_0408

IMG_0413

IMG_0421

IMG_0423

IMG_0426

IMG_0435

IMG_0456

IMG_0463

Stipt om 18u draaiden we de oprit van het huis van onze vrienden op. De heer des huizes was nog niet thuis en onze vijfjarige was duidelijk vermoeid door de voorbije dagen. We maakten nog een paar laatste foto’s met hem, maar echt meewerken wilde hij niet. Zelfs niet wanneer we voorstelden om samen met zijn Mixel op de foto te gaan.

Onze vriendin bracht ons terug naar de luchthaven alwaar we bij restaurant Rossopomodoro heel slecht Italiaans voor veel te veel geld aten. Jammer.

De terugvlucht verliep vlekkeloos (we ontwaarden zowaar Herman de Croo een paar rijen achter ons in economy class. Verrassend, voor een liberaal. Spijtig genoeg misten we de laatste rechtstreekse trein naar Leuven op een haar na (we zagen nog net de achterlichten verdwijnen). We vloekten eens hard, want we zagen het echt niet zitten om over Brussel Noord te moeten sporen en veel te laat in ons bed te liggen (de volgende dag werden we alweer op het werk verwacht). Een taxi dan maar. Twintig minuten laten en 75 euro armer (auch) stonden we voor ons appartementsgebouw.

Moe, maar nog nagenietend van dit fantastische lange weekend.

Uitstapje naar Arona – 2 juni 2015

Het deed deugd om na een vermoeiende dag te kunnen uitslapen. Zelfs het gekoer van de duiven in de ochtendlijke uurtjes kon ons niet uit bed jagen. We ontbeten op het gemak samen, speelden met de vijfjarige en gingen te voet winkelen. Het is altijd leuk om in het buitenland naar een grootwarenhuis te gaan: hoewel je veel producten herkent, is het aanbod toch altijd anders en zijn er ook producten waarvan je nog nooit gehoord hebt. Je krijgt een goed zicht op de voorkeuren die inwoners van een bepaald land hebben, want eten is een belangrijk onderdeel van de cultuur. We kochten Italiaanse vleeswaren, inktvis en de helft van een werkelijk reusachtig brood voor onze lunch. Simpel, maar smakelijk.

Na de lunch reden we met onze vriendin en de vijfjarige naar Angera, een schattig stadje aan de oevers van het Lago Maggiore gedomineerd door het prachtige Rocca Borromeo kasteel. De heer des huizes bleef thuis om zich geheel en al te wijden aan zijn bosmaaierprobleem. We kochten een ticketje voor de ferry naar Arona, aan de overzijde van het meer en slenterden wat rond in deze prachtige omgeving tot onze ferry er was.

We genoten van de tocht op de ferry en maakten een mooie wandeling langs de oevers van het Lago Maggiore in Arona, genietend van het fenomenale uitzicht op de Rocca Borromeo. Het was behoorlijk druk op de promenade langs het water. Deze zonnige Festa della Repubblica had veel Italianen naar deze plek gelokt. De rijen wachtenden aan de gelato-zaken waren behoorlijk indrukwekkend. En na ons bezoek aan de Expo zijn we wel wat gewoon op dat vlak.

Onze vijfjarige was nog wat vermoeid van de lange Expodag en daardoor wat kregeliger dan we van hem gewoon waren. Een kleine omkoopactie met Mixels van lego was noodzakelijk om hem tevreden te houden. Om mij tevreden te houden heb je niet veel meer nodig dan een gelato met citroen en zwarte chocolade. Om duimen en vingers bij af te likken.

Ik genoot met volle teugen van de wandeling. Schoonheid kan mij oprecht gelukkig maken. Meer nog wanneer ik deze ervaring kan delen met mensen die mij nauw aan het hart liggen.

We sloten onze wandeling in Arona af met een sangría (ja, ik weet het, heel Italiaans) terwijl we op de ferry wachtten. We waren echter het typisch Italiaanse aperitief-gebruik vergeten. Zo tussen vijf en zeven krijg je bij een alcoholisch drankje gratis een mooi aantal aperitiefhapjes. De schotel met hapjes was zo uitgebreid dat we wijselijk besloten de ferry een half uur later te nemen (dit tot ongenoegen van de Italiaan in Ternate, die duidelijk al honger begon te krijgen).

In Ternate wachtte ons een gloeiende barbecue en veel vlees. We toastten samen op het goede leven. La dolce vita!

IMG_0061

IMG_0062

IMG_0064

IMG_0066

IMG_0068

IMG_0075

IMG_0077

IMG_0079

IMG_0093

IMG_0098

IMG_0107

IMG_0108

IMG_0110

IMG_0115

IMG_0117

IMG_0119

IMG_0130

IMG_0133

IMG_0136

IMG_0142

IMG_0144

Ternate – 31 mei 2015

Gelukkig sliepen we deze nacht beter. We konden het gebruiken na onze vermoeiende dag op de Expo. Enkel de veel te luide kerkklokken verstoorden ‘s ochtends ons plan om wat uit te slapen.

We besloten het vandaag rustig aan te doen. Na het gezamenlijke ontbijt speelden we spelletjes en kleurden we met de vijfjarige. Ik zei het al in mijn vorige post: wat een zalig ventje. Zo open en sympathiek naar ons toe en dat terwijl hij ons amper kende. Mijn vriend was duidelijk zijn grote held. Ik was zelfs stiekem een beetje jaloers. Ik krijg ook graag aandacht van mannen met mooie blauwe ogen. 😉

Mijn vriendin stelde voor om een wandeling te maken naar het nabijgelegen Lago di Comabbio. Mooi, zo’n huis met zicht op het meer. Het huis waar mijn vriendin en haar gezin wonen is prachtig gelegen met een balkon dat zich uitstrekt over gans de voorzijde van het huis en vanwaar je het meer kan zien. Momenteel wonen ze op de eerste verdieping van hun huis. De bovenverdieping alleen al is groter dan ons appartementje. Ja, dat lezen jullie goed, ze hebben nog een gans ongebruikt gelijkvloers. Mijn vriendin en haar man hebben grootse verbouwplannen, maar door de drukke job van de echtgenoot bouwkundig ingenieur is het tot nog toe bij plannen gebleven.

De zon had zich deze ochtend verstopt achter de grijze wolken. Gelukkig was het droog en warm. We wandelden langs de oevers van het meer op mooie houten paden en genoten van de fauna en flora: minikikkertjes, gigantisch veel vissen, futen,… Het verbaasde mij te vernemen dat het wegens de vervuiling verboden was te zwemmen in dit meer, dat duidelijk wemelde van het leven. Op de terugweg werden we om de haverklap voorbijgestoken door deelnemers aan een plaatselijke loopwedstrijd. Kleine M liep zelfs een paar meters mee. Je kan niet vroeg genoeg beginnen met die gezonde geest in dat gezonde lichaam. 😉

IMG_9672

IMG_9673

IMG_9674

IMG_9677

IMG_9683

IMG_9688

IMG_9692

IMG_9695

IMG_9697

IMG_9701

IMG_9703

IMG_9705

IMG_9713

We wandelden voorbij de aankomstlijn en trokken met kleine M naar de plaatselijke speeltuin in het park, terwijl de mama al naar huis ging om het middagmaal te bereiden. Charmeur M wist zonder problemen drie ritjes in de helicopters en een ritje met de kano’s los te krijgen van ons. Ik weet het, zo kweken die kinderen geen karakter. Maar ‘t is niet dat we M zo vaak zien, een beetje verwennerij af en toe mag wel.

Stipt op het afgesproken tijdstip begaven we ons terug naar onze gastheer en gastvrouw. We kregen meteen een typische Italiaans aperitief aangeboden: Spritz, een mengeling van prosecco en aperol. Een beetje te bitter naar mijn smaak, maar net aanvaardbaar. De opmaat voor een heerlijke huisgemaakte pasta carbonara. Jummie!

IMG_7107

Na het middagmaal lieten we de heer des huizes thuis achter om te prutsen met zijn nieuwe speelgoed: een bosmaaier/haagschaar/whatever en reden we met onze vriendin naar Fattoria Pasqué, een uit de kluiten gewassen boerderij/restaurant/kinderboerderij/dierentuin/speeltuin. We ontweken een spuwende lama en bezochten de koeienstallen, waar mijn groene kleedje er duidelijk heel smakelijk uitzag, want het werd ei zo na opgegeten door een hongerige koe.

We smulden van een boerderij-ijsje, praatten op het gemak terwijl kleine M zich amuseerde in de speeltuin en sloten ons bezoekje af met een ritje op een pony. Enfin ja, wij moedigden kleine M aan terwijl een vriendelijke dame hem rondleidde op een makke pony.

IMG_9756

IMG_9759

IMG_9763

IMG_9769

IMG_9773

IMG_9774

IMG_9788

IMG_9789

We keerden met een dikke smile op ons gezicht naar huis terug. Onze gastheer was het minder goed vergaan. Zijn nieuwe bosmaaier had er ondertussen al de geest aan gegeven. Ik ben altijd van mening dat je best één apparaat in huis haalt voor één specifieke taak. Met al die vijf-in-één dingen heb je volgens mij alleen maar miserie. Deze wijsheid durfde ik echter niet onder de neus van onze gastheer duwen, want zijn gezicht stond op onweer.

Voor het avondmaal bestelden we pizza. Het is wellicht vloeken in de kerk, maar ik ben helemaal niet zo dol op pizza. Dat deeg wordt zo snel klef en meestal liggen er naar mijn goesting niet genoeg toppings op en overheerst de smaak van het deeg. En ik ben niet echt zo’n deeg-liefhebber.

IMG_7111

Na de gigantische pizza min of meer verorberd te hebben, keken we samen met kleine M naar ‘How to train your dragon’. Mooie, zij het erg voorspelbare film. Nadat kleine M in bed gestopt was (mijn vriend moest een verhaaltje voor het slapen voorlezen) hadden we nog een interessante discussie over de sharing economy. We sloten de avond af met een korte wandeling naar de bar in het dorp om treintickets voor de volgende dag te kopen. Jammer genoeg bleek het om 21.54u niet meer mogelijk te zijn om nog tickets af te drukken, omdat het systeem stopte om 22u. Very italian…

Rond half twaalf kropen we in bed, kwestie van de volgende dag fris en monter te zijn voor ons tweede bezoekje aan de Expo.