Deze voormiddag woonde ik het Groot Onderhoud bij in het BMCC in Brugge. Oorspronkelijk had ik gepland gans de dag deel te nemen, maar omdat mijn mailbox ontploft was na een lang weekend in Porto, besloot ik wijselijk na de keynote speeches en de (bijzonder karige, het moet gezegd) lunch naar huis te keren om in de namiddag aan mijn mailachterstand te knabbelen. Bijzonder gecharmeerd door de keynote van Jonas Roelens, historicus en schrijver, die enkele hardnekkige middeleeuwse clichés doorprikte. Bijzonder boeiend en een herinnering dat desinformatie van alle tijden is.
Kuisheidsgordels in de middeleeuwen blijken een verzinsel van (jullie geloven het nooit) dr. Kellogg’s te zijn. De man vond masturberen trouwens des duivels.
Mijn lunch was een samenraapsel van de restanten uit bijna leeggeplunderde saladekommen:
Fenomenaal uitzicht op het mooie Brugge:
En de fijne wandeling terug naar het treinstation:
Na één online editie en twee afgelaste edities kon vandaag de cultureel erfgoedsector eindelijk weer fysiek samen komen voor het Groot Onderhoud in het Mechelse conferentiecentrum Lamot. Het thema was brandend actueel: de impact van de klimaatcrisis op erfgoed en hoe de erfgoedsector kan bijdragen aan het verkleinen van haar voetafdruk. Het deed mij alleszin deugd om een volledige dag te kunnen uittrekken voor inspirerende lezingen en netwerkmomenten. Dat komt er tegenwoordig niet meer zo vaak van.
Vooral de voormiddag was erg boeiend met fijne tussenkomsten van Klimaatdichter Maud Vanhauwaert. Bio-ingenieur Valerie Trouet en journalist en auteur Tine Hens verzorgden de keynotes. Valerie Trouet is wetenschappelijk directeur van het nieuwe Klimaatcentrum in Ukkel en bekend dankzij haar klimaatonderzoek aan de hand van jaarringen van bomen. De cijfers en grafieken die Valerie Trouet toonde, waren niet bepaald om vrolijk van te worden. Eigenlijk zijn we momenteel al voorbij the point of no return en komt het erop aan om de toekomstige opwarming niet verder te laten ontsporen. Tine Hens spiegelde ons een toekomst voor zonder sneeuw. Gelukkig benadrukten beide dames dat wanhopen geen optie is. We hebben nood aan actie, nu. En daarom moet iedereen zijn steentje bijdragen. Op dat vlak gaf het Groot Onderhoud zelf het goede voorbeeld: alle aanwezigen werden gestimuleerd om met het openbaar vervoer te komen en de lunch was volledig vegan (inclusief heerlijke aspergesoep).
De namiddag volgde ik twee praktijksessies, eentje over hoe musea zich kunnen verhouden tot de huidige klimaatuitdagingen en eentje over de bijdrage die immaterieel cultureel erfgoed kan leveren. De tweede praktijksessie was een beetje te operationeel voor mij, maar het was zeker interessant om bij te leren over eeuwenoude bevloeiingstechnieken en haagvlechten. Het is een spijtig feit dat de moderne mens de band met de natuur kwijtgeraakt is. Hoog tijd om die weer te herstellen.
Minister-president Jambon sloot de namiddag af met een speech. Daarna dronk ik nog een glas wijn op de receptie, alvorens met een groep gelijkgestemden de trein van Mechelen naar Brussel te nemen voor onze avondactiviteit: de Ultimas!
