Opnieuw een ontbijt met pasticiotto en met exact dezelfde kaas en charcuterie als de vorige dagen. Het begint behoorlijk eentonig te worden, maar het vult onze magen
Vandaag rijden we helemaal naar het zuiden van de hak van de Italiaanse laars. Onze eerste stop onderweg is Ponte del Ciolo. De brug werd in de jaren zestig gebouwd om de jachthaven van Leuca met die van Novaglie te verbinden. Vanaf de brug heb je een prachtig uitzicht op het blauwe water en de rotsachtige kustlijn van Salento vol met grotten. We stoppen om een aantal foto’s te nemen en rijden dan verder naar Santa Maria di Leuca.
Mits wat zoekwerk vinden we in Santa Maria di Leuca een parkeerplaats op een stoffig veldje en van daar wandelen we naar de Basilica di Santa Maria de Finibus Terrae. Hier vloeien de Adriatische Zee en de Ionische Zee in elkaar over en het is niet moeilijk te begrijpen waaraan deze plek de naam ‘einde van de wereld’ te danken heeft. Dit is letterlijk het einde van Italië en vanaf hier kan je met wat geluk Griekenland of Albanië zien liggen.
Volgens de legende is de Basilica di Santa Maria de Finibus Terrae de drempel naar het voorportaal van het paradijs. Petrus zelf zou op deze plek voor het eerst voet aan Italiaanse wal hebben gezet, om aan de inwoners van Salento het evangelie te verkondigen. De basiliek werd gebouwd op de plek waar eerder een Minerva-tempel stond, die volgens de overlevering spontaan instortte toen Petrus erlangs liep.
De basiliek zelf is eerder sober, maar de locatie is adembenemend. Het is duidelijk dat dit een populair bedevaartsoord is, want het plein voor de basiliek is vergeven van de kraampjes met allerlei religieuze prullaria.
