Na het (nog steeds erg bescheiden) ontbijt rijden we opnieuw naar Otranto. We parkeren onze wagen op dezelfde parkeerplaats als eergisteren. Ditmaal besteden we de nodige aandacht aan de parkeerautomaat, in de hoop een tweede boete te vermijden.
We wandelen naar het Castello Aragonese van Otranto voor een bezoek. Tot onze grote verbazing stoten we in het kasteel op een zeer knappe fotografietentoonstelling over Zuid-Amerika. Niet meteen iets wat we verwacht hadden te vinden in een kasteel, maar de foto’s zijn echt de moeite. Andere zalen zijn gewijd aan de kunst van het bouwen zonder mortel en enkele prehistorische vondsten. We belanden ook in een aantal zalen die duidelijk gebruikt worden voor lezingen en optredens. De hoofdfunctie van het kasteel lijkt echter een tentoonstellingsplek te zijn, met in sommige ruimtes wat beperkte info over het kasteel zelf. Wij vind het geheel een nogal vreemd aandoend samenraapsel.
We wandelen verder naar de kathedraal in het hart van het oude centrum van Otranto, alwaar we opnieuw op een trouwfeest stoten. In Puglia wemelt het van de trouwlustigen en toegegeven, het is niet moeilijk te begrijpen dat de vele pittoreske kerkjes tot romantische gevoelens inspireren. Onze volgende stop in Otranto is de Chiesa di San Pietro, een middeleeuws Byzantijns kerkje met werkelijk prachtige fresco’s. We geven onze ogen de kost. Vervolgens brengen we een bezoek aan de Torre Matta, een vijfhoekige toren met daarin een ronde toren, heel bizar. De toren is mooi gerestaureerd en de ruimte is voorzien van kunstwerken en een gloednieuwe lift die je naar een platform brengt om de toren te bewonderen.
