Zo mogelijk nog slechter geslapen dan de nacht voordien, al zal de alcoholconsumptie daar ook wel voor iets tussen zitten. Aan het laatste ontbijt van het weekend wareb we het er allemaal roerend over eens dat dit weekend te kort was. Volgend jaar plakken we er een dagje extra aan! We deden ons best om de rest van het brood weg te werken, terwijl de kinderen poffertjes aten en namen nog wat overschot mee als proviand voor onderweg.

De laatste bestemming van dit weekend: Fort Eben-Emael. Kwestie van onze kennis over de Tweede Wereldoorlog en wat er op deze historische plek gebeurd is wat bij te spijkeren. Lontzen is echt een ideale uitvalsbasis voor een vakantie, zoveel interessante plekken die zich op slechts een half uurtje rijden bevinden. Dikke aanrader!

We pakten onze spullen, laadden de bagage in de auto en stelden tot onze verbazing vast dat die ganse berg eten bijna helemaal verdwenen was. Straf! Onze drankvoorraad was daarentegen nog niet eens gehalveerd. 😉 We namen afscheid van de vriendelijke eigenares van Villa&Loge en vertrokken naar Eben-Emael.

We kwamen een uurtje te vroeg aan bij het fort. Het was kwart na twaalf en we hadden tickets voor kwart na één. Geen probleem, het prachtige weer nodigde uit tot een wandeling in de omgeving. We klommen achter de hoofdingang van het fort naar omhoog en kwamen zo op het plateau terecht waar bij het ochtendgloren van 10 mei 1940 tien grote Duitse transport-zweefvliegtuigen met paratroepers landden. Deze verrassingsaanval was de eerste luchtraidcommando-aanval ooit in de wereldgeschiedenis. Na de landing gebruikten de Duitse paratroepers holle ladingen (een nieuw type explosief) om de observatiekoepels en de gevechtsopstellingen van het fort op zeer korte tijd te neutraliseren. Bij de ontploffing van zo’n holle lading komt er op extreem korte tijd een enorme drukgolf en een hittegolf van ongeveer 2800° C vrij. Het nieuwe en geheime wapen richtte dan ook enorme schade aan.

De holle lading die de Duitsers aan de binnenkant van een veroverde gevechtsbunker plaatsten, veroorzaakte een enorme drukgolf in het gangenstelsels van het fort. De tegenaanvallen van de Belgische soldaten mislukten en de Duitsers omsingelden het fort. Uiteindelijk gaven de verdedigers zich over op 11 mei 1940 rond het middaguur. De uitschakeling van het zogenaamde sterkste fort van Europa in combinatie met het Duitse succes aan het Albertkanaal betekenden een serieuze psychologische opdoffer voor de Belgen en de geallieerden. De weg was vrij voor de Duitse aanval op Frankrijk door de Ardennen en de geallieerde troepen werden omsingeld en rond Calais en Duinkerken samengedrukt.

We gaven een stukje van deze geschiedenis mee aan de kinderen, maar die waren voornamelijk geïnteresseerd in het overal opklauteren en coole foto’s nemen. 😉 Can’t blame them! Het voordeel aan de Tweede Wereldoorlog is wel dat je daar een heel duidelijke slechterik hebt. De Eerste Wereldoorlog is op dat vlak iets gecompliceerder.

Het fort zelf is echt de moeite van een bezoek waard: het gangenstelsel (maar liefst 5 km!) onder de grond is ronduit indrukwekkend en door levensechte poppen te gebruiken worden de taferelen van het leven van alle dag in het fort aanschouwelijk voorgesteld. Persoonlijk had ik graag iets langer blijven hangen in het museum dat over de aanval van 10 mei ging, maar voor de kinderen was dat stuk minder interessant (te veel tekst om te lezen). Gelukkig was er een korte film die de geschiedenis op een bevattelijke manier vertelde. Ik vond het ook indrukwekkend om met eigen ogen de schade te kunnen aanschouwen die de holle lading had veroorzaakt in de getroffen gevechtsbunker. Continue reading →