faro

Afscheid van de zonnige Algarve – 21 augustus 2021

Ik hoef jullie niet te vertellen dat mijn vriend en ik met frisse tegenzin opstaan om zes uur. We gooien snel alles in onze valiezen en nemen afscheid van de piepkleine kamer, die ik beslist niet zal missen. Het mooi uitzicht op de lagune daarentegen had ik wel graag mee naar huis genomen.

IMG_2314

IMG_2316

De taxi is zelfs een beetje te vroeg. Doordat er op dit ongoddelijk vroege uur geen verkeer is, zijn we al om 6.30u op de luchthaven. Het is zelfs nog niet mogelijk om de bagage in te checken. Er zit niets anders op dan te wachten en jullie weten allemaal dat dat niet mijn sterkste punt is…

Wanneer dan eindelijk de check-in balie open gaat, vervoegen mijn vriend en ik een lange wachtrij. Uiteindelijk kunnen we pas iets voor acht uur ‘s morgens onze valiezen inchecken. Gelukkig gaat de security wel vlot. Ik koop nog snel wat Portugees snoepgoed voor mijn collega’s en dan wandelen we verder naar de gate. We zijn er nog maar een paar minuten of we mogen al op het vliegtuig. Handig.

Het vliegtuig zit deze keer alles behalve vol. Mijn vriend en ik hebben zelfs een hele rij voor ons alleen. Een beetje stom dat we extra betaald hebben om onze stoelen te kunnen kiezen, maar we wilden echt graag naast mekaar zitten op deze terugvlucht. De zetels lijken ook ruimer te zijn dan op de heenvlucht. In het algemeen was de terugvlucht een pak comfortabeler dan de heenvlucht. Tui Fly is nogal afwisselend van kwaliteit op dat vlak.

We werpen nog een laatste blik op Ria Formosa en Faro vanuit de lucht alvorens terug te keren naar België.

IMG_2317

IMG_2318

IMG_2319

IMG_2320

IMG_2324

IMG_2326

IMG_2327

IMG_2328

IMG_2329

IMG_2330

We sluiten de dag af op ons appartement in Leuven met een lekkere portie sushi. Mijn vriend en ik kijken alleszins met plezier terug onze reis naar de Algarve. Ongetwijfeld keren we in de toekomst nog terug naar Portugal.

Faro – 9 augustus 2021

Genoten van het uitgebreide ontbijtbuffet in hotel Eva Senses mét persoonlijke grijptang om jezelf te bedienen én mooi uitzicht op de jachthaven. Misschien net iets minder coronaveilig dan het systeem van Manta Guest, maar wel veel praktischer. Waarmee ik dus helemaal geen afbreuk wil doen aan al de inspanningen die de horecasector levert. Ik begrijp heel goed dat iedereen in de sector zijn of haar best doet om zich zo goed en zo kwaad mogelijk aan te passen aan de omstandigheden. Mijn vriend en ik zijn alleszins erg blij dat we daardoor een fijne vakantie kunnen beleven.

IMG_1356

IMG_1358

IMG_1359

IMG_1361

IMG_1362

Tijdens ons zeer uitgebreide ontbijt genieten we van een glaasje Belgische (!) schuimwijn. Het valt op dat een glaasje espumante in deze regio niet zo vlot verkrijgbaar is. Jammer wel, want ik vind het altijd leuk om lokale wijnen te proberen. En ja, ik weet dat Spanje op een steenworp afstand ligt, maar het voelt toch een beetje vreemd om overal op de drankenkaart cava aan te treffen en quasi nergens espumante.

Vandaag gaan we de oude stadskern van Faro verder verkennen. We starten met een bezoek aan de Sé, de fraaie kathedraal die gebouwd werd op de plek waar oorspronkelijk een moskee stond. In 1596 werd de eerste kerk die op deze plek stond, verwoest door een aanval van de Engelsen. De basis van de klokkentoren, de middeleeuwse deur en twee kapellen zijn het enige wat van de oorspronkelijke kerk is overgebleven. Wat maakt dat de kathedraal een ietwat vreemd samenraapsel van stijlen is. Binnen in de kathedraal treffen we een koor met azulejos aan en de prachtige met verguld houtsnijwerk versierde Capela de Nossa Senhora dos Prazeres. Al de kapellen in de kathedraal zijn trouwens zo overdadig versierd dat je niet weet waar eerst kijken. Heel bijzonder is het achttiende-eeuwse orgel versierd met Chinese motieven. Volgens onze reisgids heeft het orgel toetsen die de echo van een hoorn en het lied van een nachtegaal reproduceren.

IMG_0392

IMG_0393

IMG_0396

IMG_0399

IMG_0402

IMG_0403

IMG_0406

IMG_0410 Continue reading →

Van Manta Rota naar Faro – 8 augustus 2021

Opnieuw niet al te best geslapen. Het bijzonder coronaveilige ontbijtsysteem is en blijft onpraktisch, maar we laten het niet aan ons hart komen en brengen onze laatste minuten in Manta Rota door aan de ontbijttafel in de mooie tuin van Manta Guest.

IMG_1215

Na het ontbijt pakken we onze spullen en vertrekken naar Faro. Mocht ik deze reis kunnen overdoen, weet ik niet zeker of ik Manta Rota opnieuw als bestemming zou opnemen. Ik had deze locatie vooral gekozen omdat ik dacht dat we hier veel watersport zou kunnen doen, maar dat bleek bij nader inzien niet het geval te zijn. Oh well, we hebben hier wel voor het eerst een kameleon in het wild gezien!

Vlak voordat we Faro binnen rijden, stoppen we eerst bij een Decathlon om wandelsokken te kopen, want ik ben helaas al mijn sokken thuis vergeten. Na de vergeten nylon kousen, de vergeten wandelsokken. Ach ja, zo steunen we de lokale economie, nietwaar? De Decathlon blijkt reusachtig te zijn en met een ongelooflijk groot aanbod aan sportspullen. We overwegen even om -opblaasbare paddleboards te kopen, maar bedenken ons dat het niet zo handig is om zo’n spul mee op het vliegtuig terug te nemen. Het blijft dus bij sokken en wat flesjes water.

Hotel Eva Senses is gelegen in het centrum van Faro, wat uiteraard super is als je een stad wil verkennen. Helaas blijkt het quasi onmogelijk om een parkeerplek in de buurt te vinden. Elke parkeerplek is ingenomen. Na een paar keer een blokje om gedaan te hebben, zet mijn vriend mij en de koffers voor de deur van het hotel af, zodat hij verder kan zoeken terwijl ik incheck.

De vriendelijke meneer die mij incheckt, kijkt een beetje verbaasd naar mij en mijn twee grote koffers. Ik leg uit dat mijn vriend op zoek is naar parkeerplek. De meneer wijst naar een vrije plek vlak voor de deur van het hotel en zegt dat we daar kunnen parkeren. Het hotel is gelegen op een plek waar twee straten in een scherpe hoek samen komen. Vlak voor de grote glazen automatische deuren is er een privéweggetje dat die scherpe hoek gevormd door de twee straten afsnijdt en dat duidelijk bij het hotel zelf hoort. Wij identificeerden dat straatje als een plek om snel gasten af te zetten, maar niet als een plek waar je een paar dagen kan parkeren. De vriendelijke onthaalbediende verzekert me echter dat we onze wagen daar mogen parkeren. Ik bel mijn vriend meteen op en leg hem uit waar hij kan parkeren. Beetje vreemd, maar een gegeven paard…

Ook hier mogen we al voor het officiële check-in uur op de kamer. Altijd leuk! Onze kamer ziet er iets moderner uit dan onze kamer bij Manta Guest. We hebben twin bedden, wat onze slaapkwaliteit zeer zeker ten goede zal komen én we hebben een balkon met prachtig uitzicht op de jachthaven en het oude stadsgedeelte. We droppen onze valiezen af en nemen meteen de lift naar het rooftop café mét zwembad. We bestellen allebei een poké bowl als lunch: lekker en gezond. Die frozen margarita dient om al dat gezonde te compenseren. 😉

IMG_1219

IMG_1220

IMG_1223

IMG_0226

IMG_0227

IMG_0228

IMG_1236

IMG_1239

IMG_1259

Na deze simpele lunch wandelen we naar het gezellige, piepkleine oude centrum van Faro. De zon schijnt, er is amper wind, dat lijkt ons ideaal voor een boottochtje. We bekijken een paar opties en laten ons door een enthousiaste meneer overhalen om een boottocht te doen met een boot op zonne-energie. Even lijkt het erop dat we de twee enige klanten zullen zijn voor de tocht, maar op de valreep verschijnen er toch nog andere klanten die ook aan boord plaatsnemen. Wat deze tocht bijzonder maakt, is het feit dat de elektrische motor amper geluid produceert en je hebt ook geen last van de vervelende uitlaatgassen van een verbrandingsmotor. Een zalige manier om een natuurgebied te verkennen. Tijdens onze boottocht van drie kwartier zien we ooievaars, wulpen, kleine zilverreigers, blauwe reigers en heel veel stalen vogels (aka vliegtuigen). De landingsroute van de luchthaven passeert vlak boven Faro en het natuurgebied en bijna om de vijf minuten zien we een vliegtuig landen. Continue reading →

Van Leuven over Faro naar Olhão – 1 augustus 2021

Onze vakantie begint nat. Midden in een gigantische stortbui spoeden mijn vriend en ik ons met onze valiezen en rugzakken naar het station van Leuven. Die regenjasjes komen meteen al van pas. Hopelijk voor de laatste keer deze reis. De weersvoorspellingen in Portugal doen ons alvast dromen van heerlijk warme temperaturen, maar eerst kunnen we samen met onze valiezen wat opdrogen op de trein van 13.48u naar de luchthaven.

Onze vlucht naar Faro vertrekt pas om 17.05u, maar we willen voorbereid zijn op eventuele lange wachttijden bij het inchecken en de security. Het luchthavenpersoneel moet nu immers van alle reizigers het COVID19-certificaat en (voor Portugal) het PLC formulier checken en mijn vriend heeft bij zijn vorige vluchten van en naar Genève al een aantal keer lang moeten aanschuiven.

Maar kijk, het inchecken van onze valiezen verloopt supervlot (wellicht omdat we bij één van de eerste passagiers zijn). Er zijn amper wachtenden voor ons. Om de vakantie goed in te zetten, hebben mijn vriend en ik onszelf voor de heenvlucht naar Faro getrakteerd op de optie Fly Deluxe bij Tui (inclusief glaasje champagne en warm avondmaal). Jammer genoeg zitten we in het vliegtuig niet naast mekaar en was er bij het online inchecken geen mogelijkheid om de toegewezen zitplaatsen aan te passen. Mijn vriend en ik zitten allebei op de eerste rij, maar in verschillende gangen, met dus een gangpad en nog twee andere passagiers tussen ons in. Daar gaat ons voornemen om met champagne te klinken op de start van de vakantie… Bij het inchecken van de valiezen informeren we of het mogelijk is van plaats te verwisselen. De vriendelijke heer doet zijn best, maar het lukt niet. Hij zet onze vraag wel in het systeem, zodat het boordpersoneel kan zien wat er mogelijk is.

Met de optie Fly Deluxe mogen we de fast lane nemen bij de security. Echt, nog nooit in mijn leven zo vlot tot bij de gate geraakt. Denk dat we in totaal een kwartier gedaan hebben van het inchecken van de valiezen tot aan de gate. Doordat alles zo vlot ging, hebben we nog zo’n twee uur tijd om te doden aan de gate. Gelukkig hebben we onze laptops mee en heeft Zaventem ondertussen goed werkende free wifi.

De boarding verloopt ook vlot. De dame aan de gate roept de volgorde af waarin de passagiers aan boord mogen gaan: de laatste rijen mogen als eerste op het vliegtuig. In het vliegtuig zelf vragen mijn vriend en ik aan het boordpersoneel of het mogelijk is van plaats te wisselen met de buren, maar zowel de heer aan mijn rechterkant, als de dame aan mijn linkerkant weigeren van plaats te wisselen. De dame omdat ze per sé aan het raam wil zitten (terwijl ze de ganse vlucht gelezen heeft) en de heer aan mijn rechterkant heeft duidelijk vliegangst, want er komt een hele tirade uit dat hij altijd op dezelfde plaats zit en dat hij onmogelijk van plaats kan wisselen, enzovoort, enzoverder. Van zodra de stewardess uit zicht is, haalt hij uit een bruine zak een fles whisky boven (duidelijk gekocht in de tax free) en neemt een flinke slok. Ok…

Jammer dat mijn vriend en ik niet samen kunnen klinken op onze vakantie, maar goed, iedereen heeft uiteraard het recht om te blijven zitten op de hem of haar toegewezen zitplaatsen. Ik probeer de heer met vliegangst naast mij verder zoveel mogelijk te negeren, want hij lijkt me niet de makkelijkste. Hij reageerde niet alleen erg moeilijk op onze vriendelijke vraag om van plaats te wisselen, hij gaat ook in discussie met de stewardess over zijn warme maaltijd. Hij wil pasta en die optie is er niet. “En er is normaal altijd pasta! En de service is nu toch echt wel minder dan gewoonlijk! En het eten trekt op niks en de wijn is ook niet goed.” Enzovoort, enzoverder. Het enige wat hij consumeert tijdens de vlucht zijn de champagne en de kaas. Al de rest laat hij liggen. Gelukkig heeft hij zijn fles whisky, waaruit hij regelmatig een slok neemt…

IMG_0741

Persoonlijk vind ik de warme maaltijd best wel ok. Het blijft vliegtuigeten, natuurlijk, maar het dessertje was echt heel lekker en de pralines van Neuhaus gingen ook vlotjes binnen. De rest van de vlucht kijk ik wat Netflix series, totdat er een redelijk expliciete seksscène op mijn scherm komt en ik merk dat de ondertussen lichtelijk aangeschoten heer naast mij mee zit te kijken.

Bij aankomst op de luchthaven van Faro is er geen enkele controle, noch op het COVID19-certificaat, noch op het PLC formulier. We halen onze valiezen op en gaan op zoek naar parking 4, vanwaar een shuttle bus ons naar het verhuurkantoor van onze huurwagen zal brengen. We moeten even wachten, maar uiteindelijk komt shuttlebus eraan. Uiteindelijk blijkt het verhuurkantoor op nog geen tien minuten wandelen van de luchthaven te liggen, dat hadden we dus even goed te voet kunnen doen.

IMG_0742

We krijgen een nagelnieuwe huurwagen toegewezen, met amper 15 km op de teller. Jammer genoeg blijkt de wagen iets kleiner uit te vallen dan verwacht, want onze twee valiezen passen onmogelijk samen in de koffer. En dat terwijl we expliciet voor een groter model gekozen hadden, waarbij aangegeven stond dat er drie valiezen in de koffer konden. Dat zijn dan toch drie heel kleine valiezen! Ik heb wel elke dag een nieuwe outfit nodig, he!

IMG_0743

IMG_0744

De rit naar OceanOasis hostel in Olhão verloopt vlotjes. We vinden vlakbij het hostel een plek om te parkeren, gebruiken de code die we via whatsapp hebben doorgekregen om in het hostel binnen te geraken en vervolgens onze kamer te openen. Super handig! We droppen onze bagage af, nemen even een kijken op het dakterras om te genieten van de kleuren van de zonsondergang en wandelen te voet naar de boulevard van Olhão, genietend van het zachte zomerweer.

IMG_0748

We belanden op het terras van Le Panorama met zicht op het haventje van Olhão en bestellen een sangria en een charcuteriebordje. Omdat we al gegeten hebben op het vliegtuig, hebben we immers niet veel honger. De sangria valt me wat tegen: te zoet. Dus bestel ik als tweede drankje een glaasje schuimwijn. Brengt de bediening me met een grote glimlach een miniflesje freixenet. Lekker, uiteraard, maar ik had toch liever Portugese espumante gehad. ‘t Is dat we hier niet ver van de Spaanse grens zitten, zeker?

IMG_0751

IMG_0753

IMG_0759

Terug in het hotel reserveren we via whatsapp (!) een boottochtje doorheen het Parque Natural da Ria Formosa en kruipen vervolgens mooi op tijd in bed, want al dat reizen is best wel vermoeiend.