Synchroonliefde

Het gevolg van een drukke job is dat de cultuurconsumptie daaronder te lijden heeft. Geschrapt uit mijn agenda wegens geen tijd meer voor:

  • boeken lezen (vervangen door Duolingo spelen op de trein om mijn talen te onderhouden nu ik geen taalcursussen meer volg),
  • klassieke muziekconcerten,
  • theatervoorstellingen bijwonen,
  • naar de film gaan.

Gelukkig grijp ik tijdens mijn uitstapjes naar het buitenland de kans aan om zo nu en dan een museum mee te pikken. Kwestie van niet helemaal in de barbarij te vervallen.

Dankzij een goede kameraad (die ik in een ver verleden in de Spaanse les heb leren kennen) had ik vorige zaterdag de gelegenheid om mijn cultuurminnende hart nog eens op te halen. Hij stelde immers zijn tweede dichtbundel voor in La Conserve, een mij totaal onbekend jazz-café dat zich bevond op de plek van het voormalige restaurant Luzine van Jeroen Meus.

De avond werd ingeleid door Stijn Devillé, bezieler van Het nieuwstedelijk, en voormalig studiegenoot van mijn kameraad. Er waren nog een aantal bekenden uit de Spaanse les, maar die wilden helemaal achteraan gaan zitten en ik zit liever vooraan. En die keuze heb ik me niet beklaagd. Ik genoot van het prachtige jazzy samenspel van contrabassist Cyrille Obermüller en pianist Karel Cuelenaere, maar hét hoogtepunt van de avond was toch de voordracht van de gedichten uit de dichtbundel van mijn vriend, afwisselend door Charlotte Van den Broeck en hemzelf.

Deze tweede bundel is naar mijn aanvoelen persoonlijker en romantischer dan zijn debuut, dat meer maatschappelijk thema’s aansneed. Ik ben alleszins de trotse eigenaar van een door de dichter gesigneerd exemplaar.

Synchroonliefde IV

Het bed een ziekte breed
waarin ze aanspoelt bij zijn eroderend lijf
dat koers houdt in het midden

Af en toe schudt ze de lakens tot golven
een zijsponde als wrakhout in haar rug

Een arm als roerpen in de vering
met de andere strijkt ze over het spuigat
onder zijn sleutelbeen

Hem niet loslaten nu
niet de laatste heldere woorden klanken zuchten
missen

Hem voorbij de klip voeren van nog een nacht
nog een ochtend

Hem niet loslaten nu niet
loslaten

Mijn vriend, de dichter

Zaterdagavond 27 februari was een heel bijzonder moment: onze goede vriend P stelde zijn dichtbundel voor. Het talrijk aanwezige publiek kon genieten van tekstfragmenten uit de bundel afgewisseld met een streepje muziek. De aanwezige sprekers hadden niets dan lof voor het werk van onze vriend. De dichtbundel is het debuut van vriend P, maar dichten doet hij al jaren, getuige daarvan de vele prijzen die hij ondertussen behaalde. Ik was niet alleen erg trots op mijn vriend, maar ook een beetje trots op mezelf: het portret op de achterflap is immers van mijn hand. Toch wel bijzonder om een gesigneerd exemplaar in de hand te houden waarin mijn eigen naam vermeld wordt in de colofon. :-)