Redelijk goed slapen in onze mansardekamer. En ook het ontbijt valt mee. Met ons gezelschap van zes personen ontbijten we buiten op een gezellig koertje. Zalig weertje, hier in Napels! Het ontbijt wordt opgediend aan tafel en bestaat uit verse croissants, cake, fruitsla en yoghurt. Alles is vers en lekker, maar persoonlijk ik ben eerder fan van een hartig ontbijt. Zoveel zoetigheid ‘s ochtends vroeg is niets voor mij. Maar ik klaag niet, Italianen staan nu eenmaal niet bekend voor hun overvloedige ontbijten.
Na het ontbijt trekken we onze wandelschoenen aan en wandelen we op het gemak naar Stazione di Montesanto om daar de funiculare naar Certosa te nemen. Volgens googlemaps is het maar twintig minuten wandelen vanaf onze B&B, maar wij stoppen geregeld onderweg om de sfeer in de Napolitaanse straten op te nemen. Door het drukke voetgangersverkeer en de vele brommertjes vorderen we minder snel dan gedacht.
Toegegeven, we laten ons maar al te graag afleiden door de vele kraampjes met streetfood en de winkeltjes met allerlei prullaria. Het wordt ons al snel duidelijk dat rode pepertjes en rode hoorns hier een absolute must have zijn. Letterlijk overal kan je hangertjes met deze symbolen kopen. En amai, al de zoetigheden die hier langs de kant van de weg verkocht worden, je krijg er bijna diabetes van door er alleen maar naar te kijken.
Voetballegende Maradonna is alomtegenwoordig in de straten van Napels, vereeuwigd in talrijke muurschilderingen. Het voetbalgekke Napels geniet duidelijk nog na van het feit dat de Napolitaanse ploeg vorig jaar kampioen gespeeld heeft. De straten zijn uitbundig versierd in de kleuren van de ploeg: wit, blauw en lichtblauw. En ook Leuvense voetballer Dries Mertens is hier nog steeds populair.
We lopen even binnen in de Basilica di Santa Chiara, een reusachtige kerk die duidelijk geleden heeft onder de bombardementen tijdens de tweede wereldoorlog. Dit monumentale gebouw moet vóór de vernielingen bijzonder indrukwekkend geweest zijn. En dat is ze nu nog steeds, al is het maar om wille van de grootte.
Vlak tegenover de Basilica di Santa Chiara ligt de Chiesa del Gésu Nuovo. Achter de strenge, ietwat modern aandoende gevel schuilt een overweldigende barokke schoonheid die moeilijk in woorden te vatten is. Je weet gewoon niet waar eerst kijken en mijn hersenen slagen er amper in al deze overdaad te verwerken. Meteen een eerste hoogtepunt van onze trip.
Na ons bezoek aan de Chiesa del Gésu Nuovo wandelen we verder. We komen langs talrijke beenhouwers met orgaanvlees in het uitstalraam, vervolgens komen we op een versmarkt terecht waar de Italianen hun verse vis, groenten en fruit kopen. Heel fotogeniek allemaal.
Na een veel langere tocht dan initieel gepland, kopen we een ticketje voor de funiculare. Na een kort, maar aangenaam ritje stappen we af aan halte Morghen. Van daaruit is het nog een korte wandeling naar Certosa di San Martino.
Dit prachtige klooster is alleen al de moeite waard voor het fenomenale uitzicht op Napels. Maar het klooster heeft meer te bieden dan dat: een prachtige kloostertuin met pandgang, een indrukwekkende collectie religieuze kunst, een boeiende collectie kerststallen en een fenomenale barokke kapel. Echt de moeite van een bezoek waard!
En jawel, ook hier treffen we toiletten zonder toiletbril en toiletdeuren zonder slot. Ik begin zowaar een trend te ontwaren.
