Die van de vorige eeuw uiteraard, de twenties van deze eeuw stellen op dat vlak iet of wat teleur. The roaring twenties was het thema van het personeelsfeest deze woensdagavond. Een heus avondfeest in het prachtige Vaudeville theater in de Koninginnegalerij in Brussel. Ik had er lang naar uitgekeken, al bleef het tot op de laatste moment spannend of we dit feest wel konden organiseren met inachtneming van al de nodige veiligheidsmaatregelen. Het aantal coronagevallen is duidelijk weer stevig aan het stijgen en ik hoor van steeds meer mensen in mijn omgeving dat ze ziek zijn of in quarantaine zitten.
Omdat het feest tot 2 uur duurde had ik een hotel gereserveerd. Als er gefeest wordt, blijf ik graag plakken tot de laatste mens. Iemand moet het feest afsluiten, he! Spijtig genoeg waren er last minute toch nog wat collega’s afgehaakt, omdat ze zich niet veilig voelden. Waar ik uiteraard alle begrip voor heb. De collega’s die er wel bij waren, hadden duidelijk, net als ik, zin in een feestje. Ik was echt onder de indruk van de inspanningen die de meesten gedaan hadden om zich uit te dossen in het thema. Zelf had ik nog ergens een kort, zwart glitterkleedje opgediept uit mijn kleerkast en een tochtje naar de Topolino tijdens mijn middagpauze leverde mij een zwarte hoofdband met veer op. Ik had helaas te weinig tijd om echt werk te maken van een fantastische outfit, maar leuk om te zien dat er zoveel mensen all the way gegaan waren.
Het feest zelf was tip top in orde. De cava en wijn vloeiden rijkelijk en voor het walking dinner waren er allerlei vegetarische hapjes voorzien. Enige opmerking daarbij: vegetarische hapjes zijn minder goed om een bodempje te leggen dan vlees of vis. Sommige mensen die iet of wat te veel gedronken hadden, zullen dat kunnen beamen. 😉
Ook top: de fraai uitgedoste barmannen die heerlijke cocktails voor ons mengden. Mijn persoonlijke favoriet: de Mexican Mule (met tequila ipv wodka). Er was ook nog een groepje dat wat live muziek en dans bracht in de stijl van de jaren twintig, maar eerlijk, er waren zoveel toffe collega’s met wie ik een babbeltje wilde doen, dat die optredens grotendeels aan mij voorbij zijn gegaan. En daarna was het uiteraard tijd om zélf de dansvloer onveilig te maken!
Rond half twee verliet ik het feest even om een collega die iet of wat boven haar theewater was in een Uber te steken. Nog een heel gedoe met die Uber, want we vonden hem niet direct en tegen dat we hem gevonden hadden, had de chauffeur de rit geannuleerd. En ont-annuleren was niet mogelijk. Hele discussie in het Frans met te veel alcohol achter de kiezen, enfin, ik moet er geen tekening bij maken. Uiteindelijk kreeg ik de chauffeur zo ver om toch mijn collega mee te nemen. Met de belofte van cash geld, uiteraard. Gelukkig is ze veilig thuis geraakt, dat is het belangrijkste!
Tegen dat ik terug was, was het feest ver gedaan, ik nam afscheid van de laatste collega’s op de dansvloer en waggelde op zeer pijnlijke voeten (amai zeg, ik ben het echt niet meer gewoon om op hoge hakken te wandelen, laat staan een hele avond te dansen) naar mijn Ibis hotel, dat gelukkig vlakbij was.
Echt een topavond!