En we hebben alweer een nieuwe wagen. Da’s de vierde al op één maand tijd. Mijn vriend is vorige week de huurwagen gaan inruilen voor een “aanloopwagen” (whatever that may be) van de leasingmaatschappij. En jawel, ‘t is weer een stinkmobiel. 
Bah, bah, bah. Nog een paar weekjes wachten en zoveel mogelijk met de raampjes open rijden en dan hebben we hopelijk onze definitieve nieuwe wagen.
auto
En toen gingen de lichten uit
Om drie na twaalf. Op de autosnelweg Lummen-Leuven. Floep en wij reden de duisternis in.
Vuil
Fotootje van de bedrijfswagen van mijn vriendje. Soms is hij toch een beetje een viezerik. 😉
De kapotte spiegel
Mijn vriendje belt net om te melden dat één of andere onverlaat ín Brussel de linkerspiegel van zijn wagen heeft afgereden (terwijl mijn vriend aan het rijden was) en zomaar zonder te stoppen is doorgereden. Een minivluchtmisdrijf!
Da’s nu al de tweede keer dat die spiegel afgereden wordt. De vorige keer was de schuldige echter zo eerlijk om een briefje met zijn telefoonnummer achter de ruitenwisser te steken met de melding dat hij de spiegel van onze geparkeerde wagen gemold had. Gelukkig zijn er ook nog eerlijke mensen op de wereld.
Nuja, ik lig er niet echt van wakker. ‘t Is een bedrijfswagen en ‘t is maar blikschade. Ik hoop gewoon dat mijn vriend niet te lang moet wachten in het politiebureau en dat het opstellen van het procesverbaal vlotjes verloopt. Ben meer benieuwd naar het resultaat van zijn meeting met de “man van Greenpeace”.
Welja
Ik ben dus terug in België, he.
We waren amper een half uur geland op Belgische bodem en we konden ons al nuttig maken. De (nieuwe) auto van de ouders van mijn vriend had na vier dagen wachten op de parking van de luchthaven van Charleroi (Brussels South, my ass) een platte batterij. Konden die splinternieuwe startkabels die mijn vriend een tijd geleden gekocht had, meteen hun nut bewijzen.
And there was much rejoicing.