Als dat geen mooie titel is voor een Europees getinte conferentie, dan weet ik het ook niet meer!
Na de presentatie van ons prachtige boek in Vilvoorde konden mijn collega en ik meeliften met mijn baas naar Antwerpen voor onze conferentie in het teken van cultuur, erfgoed en identiteit in Europa. Voldoende stof voor een interessante anderhalve dag, zou ik zo denken. Natuurlijk brak er net op het moment dat wij de wagen geparkeerd hadden in de ondergrondse garage onder het Astridplein een gigantische wolkbreuk los boven Antwerpen. Iets waar we totaal niet op voorzien waren. Gelukkig was de stortbui van korte duur en konden we na een tiental minuten wachten de straat oversteken om in te checken in hotel Indigo. Ik had eerlijk gezegd niet veel verwacht van dit hotel, maar was aangenaam verrast door het vriendelijke onthaal aan de receptie en de gezellige kamer. Bijkomend voordeel van dit hotel was dat het letterlijk tegenover onze conferentielocatie lag.
Na mij opgefrist te hebben wandelde ik naar de overkant van het plein om in de prachtige Darwin Hall te luisteren naar de keynote van Ilja Leonard Pfeijffer. Mijn hoge verwachtingen werden helaas niet ingelost, want ik vond dat Pfeijffer te veel bleef steken in platitudes. Na de keynote en het aansluitende debat (waaraan Ilja Leonard Pfeijffer niet eens deelnam, want hij moest naar één of ander tv-programma) stonden buiten op het Astridplein bussen op ons te wachten om ons naar het KMSKA te brengen. Helaas reden deze grote toeristenbussen zich in het spitsuur volledig vast in het Antwerpse verkeer. Ik was beter te voet gegaan, want dan was ik sneller ter plekke geweest dan met de bus. Aan de andere kant gaf deze veel te lange busrit mij wel de gelegenheid om bij te praten met iemand met wie ik sporadisch in dezelfde vergadering zit, maar die ik helemaal nog niet zo goed ken.
Toen we dan eindelijk in het museum aankwamen, werden we welkom geheten door de burgemeester van Antwerpen. Je mag van de mens vinden wat je wil, maar hij is en blijft een geweldige spreker. Het gebeurt mij zelden dat mijn gedachten niet afdwalen tijdens een speech. Bijzonder knap hoe hij de aandacht weet vast te houden.
Daarna werden we onthaald op een intrigerende performance van Rosas in het oude gedeelte van het KMSKA. Zeer poëtisch, maar moeilijk om op te focussen met een rammelende maag. Spijtig genoeg duurde het na de performance nog een hele tijd voordat ik de eerste hapjes van het walking dinner te pakken kon krijgen. Er liep duidelijk iets mis in de keuken, want in mijn ervaring verlopen events in het KMSKA met catering van de Madonna meestal erg vlotjes. Gelukkig slaagde ik er naar het eind van de avond toe een paar desserts te pakken te krijgen, want de wijn werd behoorlijk royaal bijgeschonken. Niet goed op een quasi lege maag…
Na de receptie wandelde ik samen met wat collega’s in de frisse avondlucht terug naar ons hotel. Echt de perfecte manier om wat te bekomen van al die wijn. En blij dat ik was dat ik last minute alsnog beslist had aan mijn collega te vragen een hotel voor mij te regelen. Best idea ever!