Lezing in de US Embassy

Deze avond had ik de eer en het genoegen om een lezing bij te wonen over rampenstrategieën op een wel heel bijzondere locatie: de Amerikaanse ambassade in Brussel. Mijn collega’s en ik hadden een uitnodiging gekregen ter gelegenheid van het bezoek van een Amerikaanse expert die veel ervaring heeft met het thema. Voor zo’n uitzonderlijke gelegenheid skipte ik graag mijn salsales.

De lezing was voor een veel selecter publiek dan ik verwacht had (ik ben zelf allesbehalve in expert in dit thema) en werd ingeleid door de ambassadeur zelf, die zich vervolgens vrij snel uit de voeten maakte. De inhoud van de lezing vond ik eerlijk gezegd weinig verrassend, maar het was wel heel bijzonder om de poepchique ambassade van binnen te kunnen bewonderen. Zelfs de toiletten waren fancy!

IMG_2345

IMG_2349

IMG_2350.

IMG_2352

Building a circular future

Vandaag woonde ik na het werk een heel boeiende conferentie bij met als topic ‘circulair bouwen’. Hoofdspreker van de avond was Kasper Jensen van 3XN/GXN die illustreerde dat het ook in de bouwsector mogelijk is om duurzaam te zijn. Meer nog: circulair bouwen moet het mogelijk maken om de gebruikte materialen op termijn te hergebruiken in nieuwe projecten door aan elk materiaal een paspoort toe te kennen. Kasper Jensen toonde een aantal zeer indrukwekkende projecten. Al was het me niet altijd helemaal duidelijk of hij in elk project het principe van circulariteit volledig volgde.

Na de keynote werden de laureaten van de avond aan het woord gelaten: Multi en Ambassade. Qua schaal lagen de projecten ver uiteen, maar ze hanteerden wel allebei het circulariteitsprincipe. Vooral het enthousiasme van de groep mensen die achter het bouwproject de Ambassade zaten, was aanstekelijk. Het zijn immers de eigenaars en toekomstige bewoners van deze site die hun schouders onder het principe van circulariteit gezet hebben.

IMG_5681

IMG_5686

Natuurlijk volgde daarna een poepchique receptie, we zijn niet anders gewoon van de bouwsector. Normaal zou ik met een collega naar de receptie gegaan zijn, maar die moest last minute afhaken wegens ziekte. Dat betekende dat ik moederziel alleen aan een tafeltje stond tussen een overwegend Franstalig publiek. Ik deed mijn best om het gesprek gaande te houden met de eveneens eenzame Fransman aan hetzelfde tafeltje, maar het ging met horten en stoten. Mijn Frans is duidelijk niet meer wat het geweest is… Gelukkig was de schuimwijn lekker. 😉