Faro – 9 augustus 2021

Genoten van het uitgebreide ontbijtbuffet in hotel Eva Senses mét persoonlijke grijptang om jezelf te bedienen én mooi uitzicht op de jachthaven. Misschien net iets minder coronaveilig dan het systeem van Manta Guest, maar wel veel praktischer. Waarmee ik dus helemaal geen afbreuk wil doen aan al de inspanningen die de horecasector levert. Ik begrijp heel goed dat iedereen in de sector zijn of haar best doet om zich zo goed en zo kwaad mogelijk aan te passen aan de omstandigheden. Mijn vriend en ik zijn alleszins erg blij dat we daardoor een fijne vakantie kunnen beleven.

IMG_1356

IMG_1358

IMG_1359

IMG_1361

IMG_1362

Tijdens ons zeer uitgebreide ontbijt genieten we van een glaasje Belgische (!) schuimwijn. Het valt op dat een glaasje espumante in deze regio niet zo vlot verkrijgbaar is. Jammer wel, want ik vind het altijd leuk om lokale wijnen te proberen. En ja, ik weet dat Spanje op een steenworp afstand ligt, maar het voelt toch een beetje vreemd om overal op de drankenkaart cava aan te treffen en quasi nergens espumante.

Vandaag gaan we de oude stadskern van Faro verder verkennen. We starten met een bezoek aan de , de fraaie kathedraal die gebouwd werd op de plek waar oorspronkelijk een moskee stond. In 1596 werd de eerste kerk die op deze plek stond, verwoest door een aanval van de Engelsen. De basis van de klokkentoren, de middeleeuwse deur en twee kapellen zijn het enige wat van de oorspronkelijke kerk is overgebleven. Wat maakt dat de kathedraal een ietwat vreemd samenraapsel van stijlen is. Binnen in de kathedraal treffen we een koor met azulejos aan en de prachtige met verguld houtsnijwerk versierde Capela de Nossa Senhora dos Prazeres. Al de kapellen in de kathedraal zijn trouwens zo overdadig versierd dat je niet weet waar eerst kijken. Heel bijzonder is het achttiende-eeuwse orgel versierd met Chinese motieven. Volgens onze reisgids heeft het orgel toetsen die de echo van een hoorn en het lied van een nachtegaal reproduceren.

IMG_0392

IMG_0393

IMG_0396

IMG_0399

IMG_0402

IMG_0403

IMG_0406

IMG_0410 Continue reading

Van Manta Rota naar Faro – 8 augustus 2021

Opnieuw niet al te best geslapen. Het bijzonder coronaveilige ontbijtsysteem is en blijft onpraktisch, maar we laten het niet aan ons hart komen en brengen onze laatste minuten in Manta Rota door aan de ontbijttafel in de mooie tuin van Manta Guest.

IMG_1215

Na het ontbijt pakken we onze spullen en vertrekken naar Faro. Mocht ik deze reis kunnen overdoen, weet ik niet zeker of ik Manta Rota opnieuw als bestemming zou opnemen. Ik had deze locatie vooral gekozen omdat ik dacht dat we hier veel watersport zou kunnen doen, maar dat bleek bij nader inzien niet het geval te zijn. Oh well, we hebben hier wel voor het eerst een kameleon in het wild gezien!

Vlak voordat we Faro binnen rijden, stoppen we eerst bij een Decathlon om wandelsokken te kopen, want ik ben helaas al mijn sokken thuis vergeten. Na de vergeten nylon kousen, de vergeten wandelsokken. Ach ja, zo steunen we de lokale economie, nietwaar? De Decathlon blijkt reusachtig te zijn en met een ongelooflijk groot aanbod aan sportspullen. We overwegen even om -opblaasbare paddleboards te kopen, maar bedenken ons dat het niet zo handig is om zo’n spul mee op het vliegtuig terug te nemen. Het blijft dus bij sokken en wat flesjes water.

Hotel Eva Senses is gelegen in het centrum van Faro, wat uiteraard super is als je een stad wil verkennen. Helaas blijkt het quasi onmogelijk om een parkeerplek in de buurt te vinden. Elke parkeerplek is ingenomen. Na een paar keer een blokje om gedaan te hebben, zet mijn vriend mij en de koffers voor de deur van het hotel af, zodat hij verder kan zoeken terwijl ik incheck.

De vriendelijke meneer die mij incheckt, kijkt een beetje verbaasd naar mij en mijn twee grote koffers. Ik leg uit dat mijn vriend op zoek is naar parkeerplek. De meneer wijst naar een vrije plek vlak voor de deur van het hotel en zegt dat we daar kunnen parkeren. Het hotel is gelegen op een plek waar twee straten in een scherpe hoek samen komen. Vlak voor de grote glazen automatische deuren is er een privéweggetje dat die scherpe hoek gevormd door de twee straten afsnijdt en dat duidelijk bij het hotel zelf hoort. Wij identificeerden dat straatje als een plek om snel gasten af te zetten, maar niet als een plek waar je een paar dagen kan parkeren. De vriendelijke onthaalbediende verzekert me echter dat we onze wagen daar mogen parkeren. Ik bel mijn vriend meteen op en leg hem uit waar hij kan parkeren. Beetje vreemd, maar een gegeven paard…

Ook hier mogen we al voor het officiële check-in uur op de kamer. Altijd leuk! Onze kamer ziet er iets moderner uit dan onze kamer bij Manta Guest. We hebben twin bedden, wat onze slaapkwaliteit zeer zeker ten goede zal komen én we hebben een balkon met prachtig uitzicht op de jachthaven en het oude stadsgedeelte. We droppen onze valiezen af en nemen meteen de lift naar het rooftop café mét zwembad. We bestellen allebei een poké bowl als lunch: lekker en gezond. Die frozen margarita dient om al dat gezonde te compenseren. 😉

IMG_1219

IMG_1220

IMG_1223

IMG_0226

IMG_0227

IMG_0228

IMG_1236

IMG_1239

IMG_1259

Na deze simpele lunch wandelen we naar het gezellige, piepkleine oude centrum van Faro. De zon schijnt, er is amper wind, dat lijkt ons ideaal voor een boottochtje. We bekijken een paar opties en laten ons door een enthousiaste meneer overhalen om een boottocht te doen met een boot op zonne-energie. Even lijkt het erop dat we de twee enige klanten zullen zijn voor de tocht, maar op de valreep verschijnen er toch nog andere klanten die ook aan boord plaatsnemen. Wat deze tocht bijzonder maakt, is het feit dat de elektrische motor amper geluid produceert en je hebt ook geen last van de vervelende uitlaatgassen van een verbrandingsmotor. Een zalige manier om een natuurgebied te verkennen. Tijdens onze boottocht van drie kwartier zien we ooievaars, wulpen, kleine zilverreigers, blauwe reigers en heel veel stalen vogels (aka vliegtuigen). De landingsroute van de luchthaven passeert vlak boven Faro en het natuurgebied en bijna om de vijf minuten zien we een vliegtuig landen. Continue reading

Een dag aan het strand van Manta Rota – 7 augustus 2021

De kwaliteit van de matras in Manta Guest valt wat tegen en bijgevolg was ook de kwaliteit van onze slaap deze nacht niet optimaal. Het ontbijtsysteem daarentegen is super-coronaproof. Elke gast krijgt een apart dienblad en moet vervolgens aanschuiven aan een toog waarachter twee vriendelijke dames staan om ons te bedienen. Je wijst aan welk beleg je wenst en zij leggen alles op een bordje. Een zeer omslachtig systeem dat vooral zorgt voor een lange wachtrij. Het ontbijtaanbod is vrij beperkt, maar gelukkig zijn er scrambled eggs, meer is er niet nodig om mij blij te maken.

IMG_1143

IMG_1150

IMG_1151

IMG_1152

Vandaag plannen we een stranddagje. We pakken ons rugzakje met handdoeken en zonnecrème en trekken richting het strand van Manta Rota. Helaas de zon die tijdens het ontbijt nog volop scheen, heeft zich verscholen achter de wolken en het is zowaar een beetje frisjes. We laten het niet aan ons hart komen en wandelen over een mooi houten vlonderplad doorheen de duinen richting zee. Ergens in de helft van het pad merken we een groepje wijzende mensen op. Wijzende mensen zijn de beste indicatie dat er zich bijzonder wild life in de buurt bevindt en jawel, daar zit een kameleon op zijn dooie gemak op een tak vlakbij het pad. We proberen wat foto’s te nemen met onze smartphones, maar moeten al snel toegeven dat de kwaliteit van de foto’s ondermaats is.

IMG_1158

Aangezien ik nog nooit in mijn leven een kameleon in het wild ben tegen gekomen, besluiten we op onze stappen terug te keren en mijn canon toestel te gaan halen om het beestje zo goed mogelijk vast te leggen. In de hoop dat de kameleon er nog zou zitten tegen dat we terug zijn. Nu, het dier zag er niet uit alsof het onder de indruk was van al die mensen die naar hem of haar staarden, dus we hadden er een goed oog in.

Wanneer we een dikke twintig minuten later terug zijn, zit het dier idd nog op dezelfde plek. De kameleon heeft zich alleen honderdtachtig graden gedraaid. Ideaal! Na een uitgebreide fotosessie, besluiten mijn vriend en ik onze plannen aan te passen aan het mindere weer. De frisse temperaturen zijn ideaal om een mooie strandwandeling te maken. En als de zon er dan toch doorkomt, kunnen we nog altijd zetels huren om aan het strand te gaan liggen.

IMG_0194

IMG_0197

We wandelen het prachtige witte strand van Manta Rota af tot aan Cacela Velha, waar het strand onderbroken wordt door een inham van de zee. In de inham die tot een stuk achter het strand loopt, spotten we kleine visjes, krabbetjes en heremietkreeftjes. Bij laag tij is het zeker mogelijk om doorheen het zeewater naar het strand aan de overkant te waden, maar aangezien het nu geen laag tij is, maken we rechtsomkeer. Tijd om een lunchplek te vinden. We belanden op het dakterras van O Finalmente, waar ik smul van een portie palourdes (tapijtschelpen) en mijn vriend van een gigantisch stuk tonijn, vergezeld van een lekker glaasje wijn. Simpel, maar lekker, dat kenmerkt zowat de Portugese keuken. We sluiten de maaltijd af met een glaasje medronho. Continue reading

Alcoutim, Castro Marim, Vila Real de Santo António, Manta Rota – 6 augustus 2021

Op een voor een vakantiedag ongoddelijk uur opgestaan zodat we om 7.30u (8.30u Spaanse tijd) stipt aan de ontbijttafel kunnen zitten om toch zeker op tijd te zijn voor ons zipline avontuur. Maar: het full English Breakfast, inclusief bonen in tomatensaus, dat de vriendelijke dame ons serveert, zorgt voor een instant energy boost.

IMG_1079

Na het ontbijt wandelen mijn vriend en ik te voet naar de ferry die ons van Portugal naar Spanje moet brengen. Uiteraard valt er niets of niemand te bespeuren wanneer we bij de Guadiana aankomen en we beginnen al te vrezen dat we ons zipline-avontuur op onze buik kunnen schrijven. Gelukkig krijgen we even later gezelschap van een vriendelijke Nederlandse dame die ons geruststelt dat de eerste ferry van de dag om 9u (10u Spaanse tijd) zou vertrekken. We raken aan de praat met de dame in kwestie en ze vertelt ons dat ze samen met haar man op een boot leeft. Zowel zij als haar man zijn ondertussen gepensioneerd en hebben het hectische leven in Nederland ingeruild voor het gezapige Portugese tempo. Daar valt iets voor te zeggen.

En kijk, de Nederlandse dame heeft gelijk, daar duikt zowaar een ferrybestuurder op die ons in een klein bootje naar de overkant van de rivier brengt. Door de rivier over te steken, maken we een sprong van één uur in de tijd. Het is nu 10.20u Spaanse tijd. Mijn vriend en ik melden ons na de oversteek meteen aan bij het kantoor van LimiteZero. Helaas, blijkbaar is er iets mis gegaan met mijn reservatie voor de zipline overtocht van 11u. De dame heeft wel onze gegevens doorgekregen, maar geen online betaling ontvangen, waardoor onze reservatie niet als bevestigd in het systeem staat. Ik check de verrichtingen op mijn mastercard en merk dat er inderdaad geen bedrag gereserveerd staat voor LimiteZero. We kijken superzielig en de dame verzekert ons dat ze om 11.20u voor ons een plaatsje heeft. We moeten dan wel meteen het bedrag voor de zipline contant betalen. We betalen (mijn vriend was gelukkig zo slim om genoeg cash geld mee te nemen) en brengen onze wachttijd al wandelend door in de straten van het pittoreske Sanlúcar de Guadiana, met uitzicht op Alcoutim aan de overkant van de rivier.

IMG_1082

IMG_1083

IMG_1087

IMG_1089

IMG_1091

Stiekem hopen we toch iets vroeger de overtocht naar Portugal te kunnen maken, dus zorgen we ervoor dat we vóór 11u terug zijn bij het kantoor van LimiteZero. En ja, we hebben geluk, we mogen mee met een groepje dat om 11u gereserveerd heeft. We trekken ons harnas aan en krijgen elk een karabijnhaak mee. Het 4×4 busje dat ons naar de top van de heuvel brengt, zit goed vol, maar iedereen draagt braaf zijn of haar mondmasker, dus wat kan er misgaan, nietwaar? 😉 Continue reading

Van Olhão naar Tavira – 3 augustus 2021

Ook vandaag is het ontbijt gezellig chaotisch, maar het personeel is zo vriendelijk en enthousiast dat je hen dit amper kan kwaad nemen.

Na het ontbijt vertrekken we met onze huurwagen naar Tavira. Het is maar een korte rit en mijn vriend en ik zijn veel vroeger dan het check-in tijdstip in hotel Don Rodrigues, dat zich iets buiten Tavira bevindt. De vriendelijke onthaalbediende zoekt echter in zijn systeem op of er al schoongemaakte kamers beschikbaar zijn en dat blijkt het geval. Het is wel een kamer met een dubbel bed in plaats van het door ons gevraagde twin bed, maar we knikken snel ja wanneer hij vraagt of dat ok is. Kunnen mijn vriend en ik heroïsche gevechten voeren om het deken! (Ja, wij boeken tegenwoordig steeds vaker aparte bedden, vooral omdat mijn vriend een slechte slaper is en ik hem ‘s nachts vaak wakker maak, omdat ik nogal veel beweeg in mijn slaap en ik naar het schijnt altijd de lakens en dekens monopoliseer.)

IMG_0846

IMG_0856

We frissen ons even op en trekken naar het stadscentrum van Tavira. Hotel Don Rodrigues is gelegen aan een heel drukke invalsweg, dus het eerste deel van de wandeling is niet zo aangenaam, maar na een paar minuten bereiken we de gezellige straatjes van het mooie Tavira.

IMG_9877

IMG_9879

We bezoeken eerst de camera obscura, geïnstalleerd in een oude watertoren. Naar mijn aanvoelen is dit ouderwetse optische instrument een goeie manier om inzicht te krijgen in hoe een stad in mekaar steekt. De vriendelijke heer die de camera obscura bedient, spreekt vlotjes Portugees, Spaans, Frans én Engels. Hij schudt zelfs een paar Nederlandse woordjes uit zijn mouw wanneer hij hoort dat we uit België zijn. En ja, hij toont het welbekende camera obscura trucje: met een gevouwen papiertje vangt hij wat voertuigen die op een brug rijden. Blijft leuk. Continue reading

Olhão en Ria Formosa – 2 augustus 2021

Onze eerste volledige dag in Olhão. Ik kijk er alvast naar uit om de komende weken de Algarve beter te leren kennen. We ontbijten rond 9.15u op het terras met uitzicht over Olhão. Zalig om buiten te kunnen eten.

Het ontbijt is simpel: vers brood met kaas en hesp als beleg. De bediening komt alles aan tafel brengen, buiten het fruit en de yoghurt, die moeten we binnen gaan halen. Het geheel verloopt zeer vriendelijk, maar chaotisch. Ze doen hun best om coronaveilig te zijn, maar de verschillende leden van de bediening zijn duidelijk niet op mekaar ingespeeld en komen verschillende keren vragen of we koffie of thee willen om vervolgens te vergeten om ons koffie of thee te brengen. We eindigen ons ontbijt met een gebakje uit de regio. Altijd fijn om streekproducten uit te proberen, maar dit gebakje kon mij toch niet echt bekoren.

IMG_0762

Gisteren hebben we om 11.30u een boottocht gereserveerd bij Sabino Boat Tours naar het natuurreservaat Ria Formosa. We hebben dus de tijd en doen het rustig aan. Om 11u melden we ons aan bij de ticket booth van Sabino Boat Tours. En ja, de reviews hadden gelijk: de dame die de ticket booth bevrouwt, blijkt een Nederlandse te zijn. Aangezien we wat te vroeg zijn, raadt ze ons aan een kleine erfgoedwandeling te doen in de smalle straten en steegjes van Olhão, die versierd zijn met muurschilderingen en kunstwerken die de geschiedenis en verhalen van Olhão vertellen. Maar het zijn de azulejos die mij het meest weten te bekoren.

IMG_0765

IMG_0766

IMG_0767

IMG_0769

IMG_0770

IMG_0771

IMG_0772

IMG_0773

IMG_0775

Om 11.25u melden we ons opnieuw aan en vertrekken we samen met de kapitein en nog drie andere koppels naar de boot. De boottocht is echt genieten. De kapitein vertelt enorm gepassioneerd over Olhão, het natuurreservaat en de vele vogels en andere diersoorten die zich daarin bevinden. Hij vertelt ons dat de oorspronkelijke oesters in Olhão afkomstig zijn uit Japan, meegereisd met de boten van de ontdekkingsreizigers. Zeebaars en zeebrasem zijn de lokale vissen die we zeker moeten proberen. Continue reading