werk

Een drukke dag

Er stonden twee stuurgroepvergaderingen op het programma vandaag en stuurgroepvergaderingen zijn meestal niet het soort vergaderingen waar je al eens met je gedachten kan afdwalen. Focussen en knopen doorhakken, da’s de bedoeling. De eerste vergadering vond plaats in Brussel, de tweede in Gent. Allemaal just in time gepland. Op de terugweg van de ene vergadering een broodje gekocht en dit op weg naar Brussel centraal in het zonnetje opgegeten. Daarna mij wat geërgerd omdat er problemen waren met de treindeuren en ik dus dreigde in Gent mijn bus te missen.

Gelukkig viel de vertraging nog mee en kon ik (mits een klein sprintje, niet leuk met een laptoprugzak op je rug) nog net op tijd op de bus springen. En ja, ik was just in time om de voorstellingsronde van stuurgroepvergadering nummer twee mee te maken. Ver zijn we echter niet geraakt: toen ging het brandalarm af. Totaal geen paniek, want het ging om een vooraf aangekondigde brandoefening. Iedereen was blij om buiten van de zon te kunnen genieten. Veel leuker dan vergaderen.

Toen ik de bus terugnam naar het station, wilden de deuren alweer niet dicht. Ditmaal lag een human error (oftwel een mevrouw die niet doorhad dat zij de deuren blokkeerde) aan de oorzaak. Natuurlijk net te laat in het station van Gent om nog mijn trein te halen. Tot ik zag dat hij nog op het bord stond. Tegen beter weten in toch maar een sprintje getrokken naar perron tien en jawel, het geluk was aan mijn kant: de trein was nog niet vertrokken. Oef.

En zo kwam het dat ik vanavond mooi op tijd in de Japanse les zat. Alwaar de juffrouw een versnelling hoger is geschakeld en ons nu elke les opzadelt met bergen nieuwe woordenschat. De examens zijn in aantocht, zeker?

Home cinema

Na een niet zo opbeurend bezoekje aan het thuisfront (niks nieuws daar) besloten we de negatieve gedachten te verjagen met een gezonde dosis cynisme ons geleverd door de onovertroffen dr. House. Meestal kijken we een dvd’tje op een gewoon pc-scherm, maar gisteren was ik, met dank aan het werk, net iets beter uitgerust dan gewoonlijk. Ik had de projector mee naar huis genomen voor de afdelingsdag en tja, dan zou het dom zijn niet van deze unieke gelegenheid gebruik te maken. Er werd een muur uitgekozen, de boxen werden in de juiste richting geplaatst en alles was klaar om te genieten van een aflevering van House in onze eigen home cinema. Moesten die projectoren niet zo duur zijn, ik wist wat te vragen voor mijn volgende verjaardag. Ik zie me al helemaal filmavondjes organiseren. :-)

Een onverwacht compliment

Ik ben al een ganse week in A Very Bad Mood. Deze ochtend was ik dan ook liever in bed blijven liggen dan naar het werk gegaan. Het werk laat zich echter niet zo makkelijk brossen als de lessen vroeger, dus sleurde ik mezelf uit bed met de belofte nog een dutje te doen op de trein. Dit was buiten de waard en een bende middelbare scholieren gerekend, die in bijzonder luid Frans hun favoriete “em pee trois” met elkaar deelden.

Tegen de tijd dat we in Brussel centraal waren, diende zich een beginnende hoofdpijn aan. En toen was daar plots een collega die me een compliment gaf over een project waar ik al heel veel tijd en moeite in gestoken heb. Ik voelde mij meteen een beetje beter. :-)