Werd het aardedonker en deed een aanhoudend gerommel het ergste vermoeden. Flitsen brengen even licht in de duisternis. De hemelsluizen blijven voorlopig dicht, maar lang zal dat beslist niet meer duren.
Is het einde der tijden nabij?
Werd het aardedonker en deed een aanhoudend gerommel het ergste vermoeden. Flitsen brengen even licht in de duisternis. De hemelsluizen blijven voorlopig dicht, maar lang zal dat beslist niet meer duren.
Is het einde der tijden nabij?
‘s Middags op een terrasje in de zon genieten van een lekkere Italiaanse pasta met een fris wit wijntje in het gezelschap van collega’s. In de namiddag een lange en saaie vergadering waarbij ik alle moeite van de wereld had om mijn ogen open te houden (volgens mij zat dat wijntje daar voor iets tussen).
En dat vertaalt zich momenteel vooral in erg korte nachten. ‘s Ochtens veel te vroeg wakker worden met het gevoel totaal niet uitgeslapen te zijn. Na twee of drie pogingen om de slaap te vatten, het opgeven en opstaan. Het voordeel van een korte nachtrust is dat er meer uren in een dag zitten om alles gedaan te krijgen wat ik nog moet doen. Het nadeel is dat ik continu met een versuft gevoel en een lichte hoofdpijn rondloop. Nog even doorbijten en dan is het… Och wacht, juist ja.
Zijn er mensen die al ooit zo’n cursus gevolgd hebben? Zoja, werden je verwachtingen ingelost? Kan je nu effectief veel sneller en efficiënter grote pakken tekst doorworstelen? Snellezen lijkt mij echt een vaardigheid die mij op korte termijn veel voordelen kan opleveren.
Kijk, dat is nu het voordeel van lunchen met de collega’s op een andere plek dan in de vertrouwde refter. Door de lossere sfeer, komen er eens wat andere gespreksonderwerpen aan bod. En laat het mannelijke libido nu net één van mijn favoriete onderwerpen zijn. 😉
Deze middag kwam ik in de cafetaria van het werk zowaar een oude bekende tegen. ‘t Was wel een beetje vreemd om hem na onze emailconversatie in het echt tegen te komen. Veel van zegs was hij alleszins niet. Misschien een beetje verlegen?
Er stonden twee stuurgroepvergaderingen op het programma vandaag en stuurgroepvergaderingen zijn meestal niet het soort vergaderingen waar je al eens met je gedachten kan afdwalen. Focussen en knopen doorhakken, da’s de bedoeling. De eerste vergadering vond plaats in Brussel, de tweede in Gent. Allemaal just in time gepland. Op de terugweg van de ene vergadering een broodje gekocht en dit op weg naar Brussel centraal in het zonnetje opgegeten. Daarna mij wat geërgerd omdat er problemen waren met de treindeuren en ik dus dreigde in Gent mijn bus te missen.
Gelukkig viel de vertraging nog mee en kon ik (mits een klein sprintje, niet leuk met een laptoprugzak op je rug) nog net op tijd op de bus springen. En ja, ik was just in time om de voorstellingsronde van stuurgroepvergadering nummer twee mee te maken. Ver zijn we echter niet geraakt: toen ging het brandalarm af. Totaal geen paniek, want het ging om een vooraf aangekondigde brandoefening. Iedereen was blij om buiten van de zon te kunnen genieten. Veel leuker dan vergaderen.
Toen ik de bus terugnam naar het station, wilden de deuren alweer niet dicht. Ditmaal lag een human error (oftwel een mevrouw die niet doorhad dat zij de deuren blokkeerde) aan de oorzaak. Natuurlijk net te laat in het station van Gent om nog mijn trein te halen. Tot ik zag dat hij nog op het bord stond. Tegen beter weten in toch maar een sprintje getrokken naar perron tien en jawel, het geluk was aan mijn kant: de trein was nog niet vertrokken. Oef.
En zo kwam het dat ik vanavond mooi op tijd in de Japanse les zat. Alwaar de juffrouw een versnelling hoger is geschakeld en ons nu elke les opzadelt met bergen nieuwe woordenschat. De examens zijn in aantocht, zeker?
Iedereen kan meegenieten van de prachtige ruikers die de secretaresses gekregen hebben.
Mijn woorden waren nog niet goed en wel koud of er stond al een prachtige NEC LT280 te blinken in onze woonkamer. Ik moet er helaas wel bijzeggen dat het ding eigendom is van het bedrijfje van mijn vriend, maar hey, iemand moet dat ding uittesten, he. 😉
Na een niet zo opbeurend bezoekje aan het thuisfront (niks nieuws daar) besloten we de negatieve gedachten te verjagen met een gezonde dosis cynisme ons geleverd door de onovertroffen dr. House. Meestal kijken we een dvd’tje op een gewoon pc-scherm, maar gisteren was ik, met dank aan het werk, net iets beter uitgerust dan gewoonlijk. Ik had de projector mee naar huis genomen voor de afdelingsdag en tja, dan zou het dom zijn niet van deze unieke gelegenheid gebruik te maken. Er werd een muur uitgekozen, de boxen werden in de juiste richting geplaatst en alles was klaar om te genieten van een aflevering van House in onze eigen home cinema. Moesten die projectoren niet zo duur zijn, ik wist wat te vragen voor mijn volgende verjaardag. Ik zie me al helemaal filmavondjes organiseren.