werk

Een perfecte lunch

Op een terrasje onder een luifel. Genieten van de warmte van de middag, maar vermijden dat je verbrandt door de te felle zonnestralen. Samen met een collega besluiten decadent te doen en de lunchmenu in drie gangen te bestellen met een glaasje wijn erbij. Bijgevolg iets te laat terugkomen uit middagpauze en denken, ach wat, misschien ben ik morgen dood, ik moet er vandaag van genieten.

Chaos op het werk

Ons ganse secretariaat was afwezig vandaag. Een jammerlijke samenloop van ziektes (nog altijd geen Mexicaanse griep binnen onze muren gesignaleerd, dat komt natuurlijk doordat iedereen zo goed zijn of haar handen wast) en verloven. Gevolg: binnengekomen en uitgaande post dieonbehandeld bleef. En een licht paniekgevoel dat zich meester maakte van de medewerkers.

Gelukkig hebben enkele noodmaatregelen de kalmte hersteld. 😉

Lesgeven

Ik blijf me erover verbazen hoe plezant ik dat telkens weer vind, lesgeven. En dat terwijl ik vroeger dure eden gezworen heb dat ik nooit voor een klas zou staan. Al denk ik wel dat voor een klas met volwassenen staan, die betaald worden om daar te zitten, iets heel anders is dan voor een klas met losgeslagen pubers.

Waarom ik niet op de twiist-afterparty was

Omdat mijn dag gisteren er zo uit zag:

  • Drie kwartier vroeger opstaan dan gewoonlijk.
  • Vergadering van 9.30u tot 11.00u over een toepassing die gebruik zal maken van de eID.
  • Samen met een collega te laat toekomen op een personeelsbriefing.
  • Happy hour (‘s middags, go figure)!
  • Snel middagmaal met de collega’s.
  • Teamvergadering van 13.30u tot 15.00u.
  • Brainstorm van 15.00u tot 17.00u.
  • Nog enkele dringende mails beantwoorden en naar huis vertrekken.
  • De trein naar huis nemen.
  • Een kwartier op adem komen en richting Limburg vertrekken.
  • Ziekenhuisbezoek.
  • Zware gesprekken voeren in een bijzonder lawaaierige omgeving. Stijlvolle brasserie, lekker eten, maar je moet wel schreeuwen om je verstaanbaar te maken. Vermoeiend en niet leuk.
  • Thuiskomen rond 23.15u.
  • Je afvragen of een afterparty er nog bij kan.
  • Beslissen dat je bed opzoeken een beter idee is.
  • Stiekem een beetje spijt hebben dat je er niet bij was.

Conferentieperikelen

Vandaag bevond ik mij op een conferentie met deelnemers uit gans Europa. Tijdens de conferentie zou een film getoond worden over de zin en onzin van auteursrecht. Je zou denken dat de organisatoren, gezien het hoge aantal deelnemers, op voorhand uitgetest zouden hebben of die film wel correct vertoond werd op hun systemen. Jaja, dat zou je denken. Allez, ik zou dat toch denken.

Enfin, niet dus. Een half uur lang hebben de deelnemers naar een film in horten en stoten mogen kijken. Alsof het ding gestreamd werd over een net te trage connectie. Behoorlijk irritant. Ook irritant: het onderbreken van ondertitels. Niet zo erg voor de Engelse stukken van de film. Het Russisch kon ik nog min of meer volgen (al denk ik dat ik veruit de enige in de zaal was). Het Zweeds bleef ook voor mij een mysterie.

Na een half uur (I kid you not) was dan toch iemand van de organisatie zo slim om de boel stil te leggen, zich te verontschuldigen en een vroeger dan geplande pauze in te lassen. Na de pauze was het probleem opgelost, met hulp van iemand uit de zaal, en kregen we het tweede deel van de film te zien. Ditmaal met ondertitels. Al een geluk, want mijn Portugees is ook niet zo geweldig.

Qua amateurisme kon het alleszins tellen. ‘t Was dan ook een gratis conferentie. 😉

Uitspraak van de dag

Ik, tijdens de lunch tegen een collega die zei dat ze erover aan het denken was een nieuwe wagen aan te schaffen: “Ja, ‘t is het goeie moment. Met al die kortingen die de autoverkopers geven.”

Vraagt de stagiaire die een paar maanden bij ons stage doet: “Zou dat door de crisis komen?”