De schande van Myanmar

Uit de Standaard:

Myanmar aanvaardt de buitenlandse hulp, maar heeft geen behoefte aan buitenlandse hulpverleners om slachtoffers van cycloon Nargis bij te staan. Dat heeft de junta van het land vanmorgen laten weten. De Verenigde Naties haalden fel uit naar de militaire machthebbers en noemde hun weigering om hulpverleners toe te laten ‘ongekend in de geschiedenis van de humanitaire hulpverlening’.

De junta laat hun eigen bevolking nog liever creperen dan hulpverleners toe te laten. Er is sprake van 100.000 doden, een getal dat mijn hoofd doet duizelen. Door het ontbreken van hulp is de kans op uitbraak van allerlei ziekten bij de overlevenden gigantisch groot. De junta zou de geleverde goederen ook zelf in beslag nemen en niet verdelen onder de getroffen bevolking. Hoe die corrupte machthebbers ‘s nachts nog kunnen slapen, het is mij een raadsel.

Leuven weigert milieuvergunning Philip Morris

Uit de Standaard:

Het Leuvense schepencollege heeft om ethische redenen geweigerd het Philip Morris Research Laboratorium een milieuvergunning toe te kennen om uit te breiden. Dat meldt de Anti Dierproeven Coalitie die al sinds oktober vorig jaar maandelijks actie voert voor de poorten van het bedrijf. De weigering wordt bevestigd door schepen van ruimtelijke ordening Karin Brouwers (CD&V). De beslissing van het schepencollege dateert al van drie weken terug.

Hoewel ik helemaal niet tegen dierproeven in het algemeen ben, vind ik het idee dat dieren gedwongen worden om te roken verwerpelijk. Deze beslissing van ons schepencollege is al een stap in de goede richting. Hopelijk wordt dit labo binnenkort definitief gesloten.

De gruwel in Oost-Congo

Onpasselijk wordt ik ervan, van dit artikel in de Standaard. Ik heb het helemaal uitgelezen, omdat het belangrijk is te weten wat voor gruwelen er gebeuren in dat stukje van de wereld. Maar oh my god, ik denk niet dat ik het zou kunnen opbrengen die film te bekijken. Als ik dan vervolgens lees dat minister Charles Michel van België een internationale leider in de strijd tegen het seksueel geweld in Oost-Congo wil maken, hoop ik van harte dat dit geen loze woorden zijn.

Stop de seksuele terreur tegen vrouwen. Stop de verkrachtingen. Stop de wreedheden.

Zin en onzin van de Amerikaanse aanwezigheid in Irak

Ik ben altijd een hevige tegenstander van de oorlog in Irak geweest. Het verhaaltje over de massavernietigingswapens van Saddam, ik heb het nooit geloofd. De oorlog leek mij ingegeven door minder onbaatzuchtige motieven dan het ons voorgespiegelde bewaren van de wereldvrede. Economische en andere belangen stonden op het spel. De toenmalige Amerikaanse regering vond in het Irak van Saddam een gemakkelijke zondebok.

Maar, maar, maar… Ik ben er niet echt van overtuigd dat het terugtrekken van de troepen uit Irak op dit moment de juiste beslissing is. Het land is volledig in puin geschoten en opgedeeld in drie verschillende fracties (sjiieten, soennieten en koerden) die elkaar het leven zuur maken. Nu wegtrekken, is het land in chaos achterlaten. Ik vind dat de Amerikanen een loodzware verantwoordelijkheid hebben ten opzichte van het Iraakse volk en die verantwoordelijkheid bestaat uit het helpen heropbouwen van dit land, de gekapotgeschoten infrastructuur herstellen, het helpen uitbouwen van een betrouwbare politiemacht en het bevorderen van de verstandhouding tussen de verschillende bevolkingsgroepen (hoe moeilijk ook).

Via Ntone.

Internationale Vrouwendag vandaag!

Internationale Vrouwendag waarom is dat nodig? Is er dan ook misschien een mannendag?” Om eens en voor altijd komaf te maken met deze vragen: ja, vrouwendag is nodig. Toegeven, in onze westerse maatschappij hebben wij als vrouwen niet veel meer te klagen (toch zijn het glazen plafond en de loonkloof geen urban legends). Elders ter wereld hebben vrouwen echter nog steeds te kampen met onderdrukking en onrecht. Gedwongen huwelijken, eremoorden, seksuele uitbuiting, vrouwenbesnijdenis, verkrachting, geweld binnen het huwelijk, het ontbreken van onderwijs: de lijst is ongetwijfeld onvolledig. Daarom wordt op 8 maart door vrouwengroepen, antidiscriminatieorganisaties, politieke partijen en andere organisaties het onrecht dat vrouwen aangedaan wordt, onder de aandacht gebracht. Amnesty International bijvoorbeeld zet deze dag in het teken van vrouwenrechten in Iran.

In Rusland is Internationale Vrouwendag trouwens een officiële feestdag waar alle vrouwen mogen rekenen op een kleine attentie: een bloemetje of een chocolaatje. Jaja, nu weet ik weer waarom ik Russisch studeer. 😉