Met het geluid van brekend glas

Zo werd ik deze morgen onverwacht uit mijn halfslaap gewekt. Bleek dat ergens in onze koelkast een subtiel evenwicht verstoord raakte waardoor een fles voorgemengde mojito tegen de grond gegaan was bij het openen van de koelkastdeur. Na de grootste scherven bijeen geraapt te hebben, gaven we het op en lieten we de boel plakkerig wezen. Tijd om aan de nieuwe werkdag te beginnen. En zo kwam het dat we deze avond door een aangenaam drankgeurtje op ons appartement verwelkomd werden.

Oh well, ik was toch al nooit een fan van voorgemengde cocktails. Geef mij maar the real thing.

Party time

Het vorige feestje op ons appartement dateerde van 2 augustus 2008. Veel te lang geleden, vond ik persoonlijk, dus hoog tijd om nog eens wat mensen uit te nodigen voor een feestje. De teller bleef steken op een veertigtal aanwezigen en dat bleek een mooi aantal te zijn om ons appartementje gezellig vol te krijgen. Ik had sangria gemaakt, de cocktailshakers stonden klaar en de schuifdeuren naar het balkon stonden wagenwijd open om frisse lucht binnen te laten, want met zoveel volk wordt het al snel warm.

Opvallend: waar vroeger de genodigden zo’n beetje verspreid kwamen over de ganse avond, arriveerde nu iedereen zowat tussen acht en half negen.  Hierdoor hadden we in het begin van de avond een gigantisch piekmoment waarbij we aan de lopende band kusten en cadeautjes in ontvangst namen en ik nu dus niet meer goed weet welk cadeautje van wie afkomstig is. Uiteraard zat er heel wat lekkers tussen al die cadeautjes, waardoor we eigenlijk méér drank hebben binnengekregen dan dat er in de magen van onze gasten terechtgekomen is. Bovendien kregen we ook nog eens de ganse drankvoorraad cadeau van vrienden die binnen een week naar Canada emigreren. Maar hey, champagne heeft een mens nooit te veel in huis!

Grootste drankhit van de avond: cola, cola en nog eens cola. Al mag ik niet klagen, want onze gasten hebben flink hun best gedaan om onze pot sangria leeg te maken en ik en mijn bevallige assistent N maakten caipirinha’s. Caipirinha’s kunnen er nooit genoeg zijn.

Grootste verrassing van de avond: mijn vriendin uit het middelbaar die aankondigde dat ze niet één maar twee bengels verwacht. Jaja, de eerste tweeling in onze vriendenkring is binnenkort een feit. Benieuwd wat dat zal geven!

Grote lente-opruimactie

kast1 kast2

Het resultaat van een ganse week zwoegen en zweten. Wat eens dozen waren, zijn nu kasten. De logeerkamer was na onze verhuis langzaam geëvolueerd naar een rommelkot. Je kent dat wel, na de verhuis blijven er een paar onuitgepakte dozen staan, die beslist later wel eens uitgepakt zullen geraken.  En er komen nog wat dozen bij en nog wat rommel en nog een beetje meer tot er slechts een klein pad overblijft en je al een evenwichtskunstenaar moet zijn om de overkant van de kamer te bereiken. Tot mijn vriend er genoeg van had en we naar de ikea reden… En ja, dat zijn pc’s.

Liftproblemen

Laat me jullie vertellen dat er leukere dingen zijn dan veel te vroeg op een zondagochtend gewekt te worden door een brandalarm. Niet dat er brand was of zo, neen, de buurvrouw had in paniek op het brandalarm geduwd omdat haar man vast zat in de lift. Gelukkig had ze de common sense om het alarm snel weer af te zetten of we hadden nog stoere brandweermannen de trappen van ons gebouw zien oprennen. Natuurlijk waren mijn vriend en ik allebei meteen klaarwakker. Ik in pyama de gang op om te zien wat er aan de hand was. Gelukkig had de man van de buurvrouw iets meer gezond verstand en heeft hij het nummer van de firma dat in de lift hangt, gebeld. De liftfirma vertelde hem hoe hij de deuren kon open maken en zichzelf kon bevrijden. Na een vijftal minuten was hij eruit.

De lift is nog steeds buiten werking. Benieuwd hoe lang het zal duren voordat het mankement gerepareerd is. Ondertussen nemen wij vrolijk de trap. Veel gezonder.

Gewapend beton

Stevig is het wel, maar erin boren is een hel, zeker als je niet het juiste materiaal hebt. Vandaar dat het bij ons altijd net iets langer duurt voordat de kaders aan de muur gehangen worden. Maar vandaag grepen we de koe bij de horens en werd er zo hard geboord dat de buren er nog niet goed van zijn. Et voilà, ons appartement ziet er weer een beetje fleuriger uit.

Een brandluchtje

Gisterennacht, vlak voor het slapengaan, drong er opeens een doordringende brandgeur mijn door snot verstopte neusgaten binnen. Een brandgeur die ondanks de snotbarrière toch mijn neusharen wist te beroeren, dat kon geen gewoon brandje zijn. Mijn vriend rook het ook en naarstig gingen we op zoek naar de oorzaak van de geur. Want waar geurproducerende rook is, moet vuur zijn. Alle mogelijkheden werden overlopen. Komt de geur van buiten? Neen. Van bij de buren? De plaatsen (badkamer en toilet) aangesloten op de luchtschacht hadden het minst last van het geurtje. Ook niet dus. Op de gang viel er ook geen brandlucht te bespeuren. In de berging roken we ook niets. Bleef over:  één van de vele pc’s in onze leefruimte waar de geur het sterkst leek te zijn.

Je had ons eens moeten zien snuffelen. 😉 Uiteindelijk is je neus zo doordrongen van die geur dat je niet meer in staat bent de oorsprong te identificeren. Uiteindelijk hebben we niks gevonden. Geen enkele pc leek de oorzaak te zijn van de brandgeur. We zagen nergens iets smeulen. Zonder resultaat, staakten we de zoektocht, maar echt gerust hebben we niet geslapen. Gelukkig bleek in de ochtend ons appartement nog intact te zijn. Waar de geur vandaan kwam, zal voor altijd een raadsel blijven.