De laatste zaterdag van oktober spoorden mijn vriend en ik naar Antwerpen, omdat ik VIP-tickets had voor openingsceremonie van de World Choir Games. We hadden voor de gelegenheid twee overnachtingen geboekt in het Lindner hotel, zodat we er een heus verjaardagsweekend van konden maken. Aangezien de weersvoorspellingen voor het weekend niet al te fameus waren, waren we voorzien van twee paraplu’s om ons te beschermen tegen de voorspelde regen.

Na onze koffers bij het hotel achtergelaten te hebben (de kamer was jammer genoeg nog niet beschikbaar), wandelden mijn vriend en ik doorheen de diamantwijk naar Luddites Books and Wines. Ik had immers vorig jaar van mijn toenmalige collega teamverantwoordelijken een bon van 120 euro voor deze zaak gekregen, die ik nog altijd niet verzilverd had. De zaak was echt prachtig met een mooi aanbod aan boeken. Helaas kom ik door de vele werkuren de laatste tijd niet meer aan lezen toe. Zelfs de twintig minuten sporen naar Brussel breng ik tegenwoordig door met het beantwoorden van mails. De bon zou dus in wijn omgezet worden.

We dronken een glaasje heerlijke biowijn als aperitief en aten olijfjes en crackers met hummus in de mooi ingerichte bar op de eerste verdieping. De rest van mijn bon besteedde ik aan de aankoop van zes flesjes biowijn. Heel handig: ik kon de wijnen gewoon thuis laten leveren, dat bespaarde ons alvast een hoop sleurwerk op de trein.

Oorspronkelijk waren we van plan geweest nog even terug te keren naar het hotel om in te checken, maar we zaten wat krap in tijd. We moesten immers nog een klein half uur op de tram zitten om op tijd in Grand Café deSingel te zijn, waar we om 16u werden verwacht voor een walking dinner. Een raar uur voor een walking dinner, maar hey, een gegeven paard moet je niet in de bek kijken, nietwaar?

De hapjes waren alleszins heerlijk (extra punten voor de vitello tonnato) en het personeel vulde de wijnglazen zéér royaal (en vrij stiekem) bij. De sfeer zat er door al de alcohol goed in en ik maakte van de gelegenheid gebruik om mijn vriend voor te stellen aan een aantal van mijn collega’s die ook speciaal voor de World Choir Games naar Antwerpen waren afgezakt.

Om 18.45u wandelden we over de Antwerpse ring van deSingel naar Antwerp Expo om plaats te nemen in de pluchen zetels voor de openingsceremonie. Na het obligate welkomstwoord van de minister-president volgde het ene muzikale nummer na het andere. Ik wist op voorhand niet goed wat ik van deze openingsceremonie moest verwachten, maar dat het zo’n commercieel en afgelikt spektakel zou worden, neen, dat had ik toch niet zien aankomen. Op drie zeer mooie koornummers na (de zee, het anthem van de WCG en het officiële lied van deze editie), was het een soort van best-of van Belgische (niet eens Vlaamse, wat moet onze MP daar wel niet van gedacht hebben?) nummers gebracht door, toegegeven, goeie zangers, met wat danseressen om de boel op te leuken. Zelfs Rocco Granata mocht even komen opdraven. Zou die ooit in een koor gezongen hebben?

Enfin, voor mij mocht de focus toch net iets meer op koormuziek en het plezier van het samen zingen gelegen hebben.

The sea:

Cover van ‘Somebody that I used to know’ van Gotye:

‘Marina’ door Rocco Granata:

‘One Voice’, anthem van de World Choir Games, geschreven door de Britse componist John Rutter:

‘Listen’, het officiële lied van de World Choir Games 2021, geschreven door Kurt Bikkembergs:

Na de openingsceremonie namen we de tram terug naar Antwerpen-Centraal en dronken we nog iets in de hotel-bar, die overrompeld werd door leden van het Duitse gospelkoor Rejoice, die blijkbaar ook in het Lindner hotel logeerden. Stiekem hoopte ik dat ze spontaan een paar nummers zouden brengen, maar ze hadden het duidelijk te druk met het proeven van de Belgische bieren. Mijn vriend en ik hielden het bij één drankje, want we hadden die dag al meer dan genoeg alcohol binnen en we wilden de zondag niet aanvangen met een kater.