Tot mijn eigen grote verbazing bijzonder goed geslapen. Geen nachtmerries of nachtelijke muggenjachten die ditmaal mijn nachtrust kwamen verstoren. De meisjes waren blijkbaar rond half zeven wakker wakken geworden, maar mijn vriend heeft dat professioneel aangepakt door hen aan te manen nog een beetje te slapen en toen dat niet lukte hen voor de tv te zetten zodat ik nog wat kon slapen. De held!

We ontbeten allemaal samen in het appartementje van onze vrienden en vertrokken mooi op tijd naar het haventje van Oudeschild voor een boottochtje met Het Sop. We meldden ons aan twintig minuten voor inschepen en gebruikten de wachttijd om een beetje rond te lopen in het charmante haventje van Oudeschild.

Ik was op voorhand een beetje zenuwachtig dat iemand van de kinderen of ikzelf zeeziek zou worden, maar gelukkig was de zee bijzonder rustig en verliep het hele tochtje in optimale omstandigheden. Naast ons waren er nog vier andere mensen aan boord, heel gezellig. De kinderen vonden het vooral geweldig dat ze door verrekijkers mochten turen en één voor één aan het roer mochten plaatsnemen. De zeehonden op de zandbanken vonden ze wel leuk, maar konden hun aandacht niet lang vasthouden. De schipper was supersympathiek en heel vriendelijk en open naar de kinderen toe. Hij legde ons ook haarfijn het verschil uit tussen de twee soort zeehonden in de Waddenzee: de gewone zeehond en de grijze zeehond. It’s all in the nose, baby!

Tijdens de terugtocht mochten de kinderen de meeuwen voeren. Volgens mij hét hoogtepunt van hun dag. Het brood voor de meeuwen was in een paar tellen verdwenen, waarna de schipper vol gas gaf. We vlogen we haast over de golven en de meisjes vonden het fantastisch. Even vreesde ik dat we op het nippertje toch nog een zeezieke zouden hebben, toen het oudste nichtje van mijn vriend zei dat ze zich niet zo goed voelde, maar toen waren we letterlijk nog maar een drietal minuten van de haven verwijderd. Oef!

Van zo’n spannende boottocht wordt een mens hongerig! ‘s Middags lunchten we bij snackbar Veronica, een zeer sympathieke en kindvriendelijke plek waar je aan de toog allerlei heerlijkheden kan bestellen en je via een buzzer gewaarschuwd wordt wanneer je eten klaar is. Hun visbereidingen waren uitstekend en ik kon het oudste nichtje zelfs overhalen om wat gefrituurde inktvisringen te proberen die ze zowaar lustte! Een mirakel! Zelf at ik een overheerlijk broodje met verse garnalen en wat gefrituurde vis, inktvis en garnalen. Echt voortreffelijk en heel erg goedkoop.

Na het middagmaal reden we naar Kaasboerderij Wezenspyk. We volgden de aangeduide wandeling en ontmoetten kalfjes, kippen en varkens. Het leukste was het kleine veerpontje dat je handmatig moest bedienen om een brede sloot over te steken. De kinderen vonden het geweldig. Na het pontje liepen we letterlijk tussen de schapenstront en het was een beetje zigzaggen om te vermijden dat we in een dikke stront trapten. Nog wat verder leken we ogenschijnlijk niet meer verder te kunnen, dus keerden we op onze stappen terug. Pas later realiseerden we ons dat we de cirkel gewoon hadden kunnen rond maken.

De kaasmakerij zelf lag helaas stil, maar het winkeltje met bijhorende (zeer minimale) tentoonstelling over hoe je kaas maakt, was wel open. We bleven er niet lang, want de kinderen vonden het maar saai en besloten iets te gaan drinken in Den Hoorn.

Het was nog niet zo makkelijk om ergens een parkeerplaats te vinden, dus zetten we onze wagens op de parking van de Spar, we waren toch van plan om daar wat later te gaan winkelen om de ingrediënten te kopen voor een spaghettifeestmaal. We bewonderen het mooie kerkje van Den Hoorn en vonden na eerst op nogal onvriendelijke wijze buiten gezet te zijn in een andere brasserie een mooie tafel in De toegift @klif 12, een bizarre mengeling van een theater en een brasserie. We waren er de enige klanten, zodat de kinderen zonder problemen tussen de lege stoelen van het theater konden rondlopen. Een lekker glaasje witte wijn ging vlotjes binnen en de kinderen smulden van een typisch Holland streekproduct: bitterballen.

Daarna keerden we terug naar de Spar. Onze kameraad bleef met de jongens in de wagen zitten, terwijl mijn vriend en ik, samen met onze vriendin en de drie meisjes gingen winkelen. Hoe rollenpatroonbevestigend! Tot hun grote vreugde had de Spar kleine winkelkarretjes voor kinderen en ik denk dat onze drie blondines zowat alle harten van winkelend Den Hoorn veroverd hebben. 😉

Na het winkelen zette ik alle meisjes één voor één onder de douche terwijl onze vriendin zo vriendelijk was de spaghetti klaar te maken. Het oudste nichtje at heel flink haar bord spaghetti leeg en ook de jongste ging voor een twee portie spaghetti mét gehakt zónder saus. Het middelste nichtje vond het echter nodig een gans drama te maken van de maaltijd. Bokkig niet willen eten en daarna komen zeuren dat ze honger had. Een echte diva. Dat gaat wat geven in de pubertijd.

Het slaapritueel verliep zoals de vorige avond: mijn vriend die op een stoel in de kamer van de meisjes wachtte tot ze in slaap vielen, hen nu en dan streng toesprekend als er weer eentje niet wilde zwijgen.

En toen alle kinderen sliepen, konden de volwassenen eindelijk onderuit zakken met een welverdiend glas wijn. Een bijzonder geslaagde dag op Texel!