Deze ochtend lag er zowaar een laagje sneeuw over Érezée! Onverwacht, maar een perfect verjaardagscadeau voor onze jarige. Alles ziet er immers veel mooier uit onder een laagje sneeuw! Na een late gezamenlijke brunch, waarin we de restjes van het weekend zo goed mogelijk probeerden op te maken (news flash: drank was er nog meer dan genoeg), reden we opnieuw naar de parking bij de megalieten van Wéris.

Mijn vriend en ik hadden onze gastheer ervan weten te overtuigen dat het geen goed idee was om met dit gezelschap de wandeling van de Ninglispo te doen. Een aantal mensen hadden niet eens wandelschoenen bij en deze wandeling staat er toch om bekend redelijk uitdagend te zijn.

Als alternatief stelden we een makkelijke wandeling langs de megalieten van Wéris voor. En dat bleek een zeer verstandig voorstel, want de kettingrokende dames in ons gezelschap hadden het duidelijk al moeilijk vanaf het moment dat de weg iets omhoog leidde. Sommige paadjes naar de megalieten waren bijzonder drassig, maar gelukkig hadden mijn vriend en ik wél onze wandelschoenen bij.

Ik genoot met volle teugen van de wandeling, al denk ik dat dat niet voor iedereen opging. Gelukkig vonden mijn vriend en ik op het einde van de wandeling in Wéris de gezellige brasserie Les Lanternes, waar er tussen de wijnrekken nog net een tafel was voor onze groep. Zo kon iedereen een beetje opwarmen en de inwendige mens versterken.

Na de wandeling keerden we terug naar het huis om alles op te ruimen. We wierpen nog een laatste blik op het huis en reden samen met het feestvarken en zijn verloofde terug naar Leuven. Aan alle mooie liedjes komt een einde…