Vandaag worden we bij het opstaan voor het eerst geconfronteerd met de toorn van de weergoden van de Azoren. Het is echt barslecht weer. We hopen vurig dat het weer nog omslaat, want fietsen en kayakken in de regen is allesbehalve plezant. Stipt om 8.15u zitten we aan het ontbijt met een mooi aanbod aan lokale producten en brood. Hoe het juist komt weet ik niet, maar we hebben duidelijk te veel tijd genomen om te ontbijten. Sete Cidades blijkt meer dan anderhalf uur rijden van onze verblijfplaats en we moeten daar al om 10u zijn. Een verkeerde inschatting van onze kant.

Onderweg lijkt het weer alleen maar te verslechteren: onze kleine huurwagen wordt gegeseld door regen en wind en we voelen de moed iet of wat in onze schoenen zakken. Ik besluit te bellen naar Futurismo, de organisatie bij wie we onze self guided tour geboekt hebben, en te vragen of het mogelijk is om onze boeking te verzetten naar zondag. Volgens de huidige weersvoorspellingen zou het weer dan beter zijn. En oef! Het blijkt helemaal geen probleem om de boeking te verplaatsen. Een pak van ons hart.

Change of plans dus. São Miguel is bekend voor de thee, dus besluiten we een bezoek te brengen aan de oudste theeplantage van het eiland: Chá Gorreana, waar sinds 1883 thee gekweekt en verwerkt wordt. Wij zijn duidelijk niet de enige toeristen die door het slechte weer hun plannen hebben moeten omgooien. Het is er behoorlijk druk. We werpen een blik op de mooi onderhouden theeplantages, leren hoe thee gemaakt wordt en mogen zo veel gratis thee drinken als we willen. We twijfelen even of we iets zouden kopen in de mooie shop, maar alles is er duidelijk veel duurder dan op de andere eilanden. São Miguel is duidelijk het meest toeristische eiland van de Azoren.

Onderweg naar Caldeira Velha stoppen we bij Miradouro de Santa Iria om te genieten van het uitzicht, dat zelfs bij slecht weer nog mooi is. We parkeren op de parking bij Caldeira Velha, maar beslissen uiteindelijk ons bezoek uit te stellen naar een ander moment. Ook de shuttlebus die een aantal bezienswaardigheden in het natuurpark aandoet, laten we voor wat het is. We moeten nog drie kwartier wachten op de volgende shuttlebus en het weer is echt te slecht.

Verder dus naar Ribeira Grande. Volgens googlemaps zouden er heerlijke bifanas te krijgen zijn bij Bifanas à Ferreirinha, maar bij aankomst daar blijkt de kraam jammer genoeg gesloten. En zo belanden we bij Nana Coffee waar ik mij beperk tot een very basic lunch met boterhammen met kaas en hesp en stiekem een beetje jaloers ben op de bifana vna mijn vriendje. Onze serveerster heeft duidelijk een slechte dag, want echt vriendelijk is ze niet.

Omdat het weer nog altijd kwakkelt, besluiten we een bezoek te brengen aan het Arquipélago Arts Center. Deze voormalige tabaksfabriek werd mooi gerestaureerd in 2014 en het is vooral de architectuur die het bezoek de moeite maakt. De hedendaagse kunst op zich is niet zo bijzonder.

We rijden verder naar het oude centrum van Ribeira Grande. Spijtig genoeg is de Nossa Senhora da Estrela, een kerk gelegen aan een prachtige trappenpartij in renovatie en kunnen we deze niet bezoeken. Geen erg, ondertussen is de lucht wat opgeklaard en dus drinken we een heerlijke witte sangría op het gezellige terras van Casa de Pasto Flor met zicht op het mooie stadhuis van Ribeira Grande.

Door onze drinkpauze zijn we helaas te laat voor een bezoek aan de nabij gelegen kerk Espirito Santo. Wij zijn lichtelijk verbaasd, want het is nog maar half vijf en de deur van de kerk stond letterlijk een paar minuten geleden nog open. We wandelen nog wat rond in het mooie oude centrum, bewonderen de Ponte dos Oito Arcos en de mooie tuinaanleg rond de rivier. In een winkel waar ze zowat vanalles verkopen, kopen we een dolfijnknuffel als aandenken aan ons bezoek aan de Azoren.

Vervolgens rijden we terug richting Furnas. We stoppen bij de Miradouro da Ribeirinha en de Miradouro do Pico do Ferro, waar we worden overvallen door alweer een stevige regenbui.

Voor het avondmaal komen we terecht bij A Quinta in Furnas, een heel mooi en ruim restaurant in een soort veranda en met een toffe bar in de tuin waaraan het bij mooi weer waarschijnlijk erg gezellig zitten is.

Ik bestel het beroemde gerecht cozido das furnas, een stoofpotje bereid in de stoom van de caldeiras. Ik heb geluk, er is nog net één stoofpotje beschikbaar. Ik krijg een groot bord met veel groenten en supermals vlees. De hoeveelheid is redelijk overweldigend, al een geluk dat we deze middag niet veel gegeten hebben, want het zou zonde zijn om iets te moeten laten liggen van dit heerlijke gerecht. Bij mijn stoofpotje drink ik een uitstekende caipirinha. Zalig!

Na het diner werpen we een korte blik op het bekende huis dat op zijn kop staat en beginnen dan aan de lange rit naar onze verblijfplaats. Geen klagen over ons prachtige appartement, maar het is wel redelijk ver gelegen van alle andere attracties op São Miguel. Op ons appartement nemen we een uitgebreide douche. Ditmaal moeten we niet het zweet van onze lijven spoelen, maar wel het vuil van de regen en de opspattende modder.

We sluiten de avond af met een flesje wijn uit de lokale supermarkt.