Aangeknoopt met een oude traditie die door de coronajaren wat in de vergetelheid geraakt was. Dit weekend zakten de zus en schoonbroer van mijn vriend af naar Leuven zodat we nog eens met ons viertjes op stap konden. Voor deze bijzondere gelegenheid boekten ze op mijn aanraden een nachtje in het Park Inn hotel.

Nadat ze ingecheckt waren, wandelden we samen op het gemak naar Convento Wijnbistro voor een fijne avond bijbabbelen. Als ik heel eerlijk moet zijn, de wijnen waren naar goede gewoonte nog steeds uitstekend, maar het eten kon me minder bekoren dan vroeger. Als ik me niet vergis is Convento Wijnbistro een tijd geleden van chefkok veranderd, want nu staat er een man op hun website en ik ben er honderd procent zeker van dat er vroeger een vrouw achter het fornuis stond. Alleszins was de ricotta gnudi met prei en guanciale echt veel te zout. Alsof de kok per ongeluk zijn zoutvaatje in het gerecht had laten vallen. Jammer, want we hadden de zus en schoonbroer van vriend graag een onvergetelijke ervaring laten beleven. Stiekem spijt dat ik mijn oorspronkelijke reservatie bij Barba had geannuleerd omdat er enkel nog plek was op het overdekte terras.

Witloof als appetizer:

Crudo, aji amarillo, boekweit:

Ricotta gnudi, prei, guanciale:

Zwezerik, gepekelde groentjes, agrodolce:

Everzwijn, pompoen, radicchio:

Voor bij de kaas:

Kaasbord Van Tricht:

Lichtelijk aangeschoten wandelden we na het diner door de nachtelijke Leuvense straten. De plannen om samen de dansvloer van één of ander Leuvens café te gaan verkennen, borgen we wijselijk op en we sloten de avond af met wat onnozele spelletjes bij Gameland in de Kinepolisgalerij. Niets leuker dan met een brandweerspuit (met echt water!) mikken op rare beesten als je een tikkeltje te veel wijn gedronken hebt. 😉